Μεγάλη φιλολογική, φιλοσοφική, κοινωνιολογική και πολιτική συζήτηση γίνεται σε όλο το εύρος των μέσων ενημέρωσης, ακόμη και στους τοίχους με συνθήματα των αναρχικών και όχι μόνον. Με αντικείμενο το αν είναι αποδεκτός ο διαχωρισμός σε πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Κάποιοι μάλιστα, είτε επειδή αγνοούν την πραγματική ιστορία, είτε επειδή ενσυνειδήτως την παραχαράσσουν, προβάλλουν ένα ανιστόρητο σύνθημα που απευθύνεται στο θυμικό μας: “Οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες, εμείς ρατσιστές”;
Είναι μια ιδιόρρυθμη “προοδευτική” αντίληψη που περιέχει δύο αυθαιρεσίες.
*** Ναι, οι Έλληνες προηγουμένων γενεών υπήρξαν κατά κύματα μετανάστες, προς ΗΠΑ, Αυστραλία, Γερμανία και άλλες χώρες. Αλλά μετανάστευαν μέσα από νόμιμες διαδικασίες. Δεν θα ξεχάσω την περιγραφή του αλησμόνητου φίλου μου Γιώργου Τσοκάνη, επί δεκαετίες μετανάστη στην Σουηδία, για το πως τους περνούσαν από “ψιλό κόσκινο” οι εδώ Σουηδοί απεσταλμένοι, προκειμένου να τους ανάψουν πράσινο φως, ότι μπορούν να γίνουν δεκτοί από αυτή την μακρινή χώρα. Η οποία ζητούσε τότε μετανάστες για να στηρίξει την βιομηχανική της ανάπτυξη. Όλοι αυτοί που ξενιτεύθηκαν ήταν μετανάστες, όχι λαθραίοι. Μίσευαν, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, στα χρόνια της “ψωροκώσταινας”, αλλά με την συγκατάθεση της χώρας υποδοχής. Όπως εξάλλου γίνεται και σήμερα για όσους μεταναστεύουν προς τις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Ενώ για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικώς της συνθήκης Σένγκεν, αξιοποιούν απλώς το καθεστώς της ελεύθερης διακίνησης των Ευρωπαίων πολιτών.
*** Όχι, δεν εξισώνονται πλήρως εκείνοι που είναι πρόσφυγες, διωγμένοι ένεκεν πολέμου ή εμφυλίου σπαραγμού από την πατρίδα τους, με εκείνους που απλώς αναζητούν τυχοδιωκτικώς καλύτερες ευκαιρίες από εκείνες που προσφέρει η χώρα τους. Εκείνοι που είναι πράγματι πρόσφυγες δικαιούνται πολιτικού ασύλου και ανάλογης φροντίδας από το ελληνικό κράτος. Εκείνοι που θέλουν απλώς να αλλάξουν χώρα, αλλά χωρίς να αποδέχονται την υποχρέωση να το κάνουν με νόμιμες διαδικασίες, ε είναι πράγματι “λαθραίοι”. Και είναι φυσικό να έχουν διαφορετική αντιμετώπιση. Μέρος της οποίας είναι και το δικαίωμα της χώρας στην οποία εισέρχονται παρανόμως, να τους γυρίσει πίσω, εκεί από όπου προήλθαν.
Οι απλουστεύσεις και οι ανιστόρητες εξισώσεις δείχνουν απλώς πόσα θολά μυαλά υπάρχουν στον τόπο μας. Και η ευκολία με την οποία επιχειρείται να κολλήσει η ρετσινιά του “ρατσιστή” σε όποιον διαφωνεί μαζί τους, πιστοποιεί απλώς πόσο ολοκληρωτικές είναι οι αντιλήψεις τους.
