Ρίξε καλύτερα και εσύ ένα… «παραμυθάκι»

Μεγάλο ατόπημα διέπραξε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοίδης, μιλώντας ενώπιον των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Διό και ευλόγως ξεσπάθωσαν εναντίον του όχι μόνον οι Συριζαίοι αλλά και στελέχη του ΚΙΝΑΛ της Φώφης, ακόμη και τοπικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Τι το ήθελες χριστιανέ μου να ομολογείς ενώπιον όλων των Ευρωπαίων βουλευτών, αυτό που είναι κοινός τόπος για όποιον ζει σε ένα από τα νησιά του Αιγαίου, που δέχονται πάλι κατά κύματα νέες αφίξεις προσφύγων και μεταναστών;
Δυσκολεύομαι να αποφανθώ αν αυτοί, πολιτικοί, πολιτευτές αλλά και δημοσιογραφικές πένες, που κατακεραυνώνουν τον υπουργό, είναι για γέλια ή για κλάματα. Είχε μια χρυσή ευκαιρία να αναδείξει το γεγονός ότι η χώρα μας σηκώνει ένα μεγάλο βάρος στην υπόθεση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος. Δυσαναλόγως προς το μέγεθος αλλά και τις οικονομικές της δυνατότητες. Και το έκανε με ευθύτητα. Αποκαλύπτοντας και το μέγεθος της υποκρισίας κάποιων εταίρων μας, όπως στην περίπτωση των χιλιάδων ασυνόδευτων παιδιών, για τα οποία έκανε έκκληση σε όλους τους πρωθυπουργούς της Ένωσης, στέλνοντας προσωπική επιστολή σε έναν έκαστο, χωρίς ούτε ένας να κάνει τον κόπο να ασχοληθεί με το θέμα.
Όταν με δημοσιεύματα, τηλεοπτικά ρεπορτάζ, αλλά και δηλώσεις πολιτικών παραγόντων άλλων χωρών, κυρίως εκ Γερμανίας και Ολλανδίας δακτυλοδείχνουν κάποιοι την χώρα μας ως έναν τόπο όπου οι «φιλοξενούμενοι», Αφγανοί, Πακιστανοί, Αφρικανοί, «ζουν σε άθλιες συνθήκες», γιατί είναι λάθος να εξηγεί ένας Έλληνας υπουργός ότι το βάρος που σηκώνουμε είναι δυσβάστακτο και μη διαχειρίσιμο για τα δικά μας μεγέθη; Ότι πρέπει να αναλάβουν ένα μέρος αυτού του βάρους όλοι, εξ αδιαιρέτου, οι εταίροι μας; Ότι, αντί μόνον να μας κρίνουν, πρέπει να «βάλουν ένα χεράκι» για την αντιμετώπιση της κατάστασης; Ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας αλλά και δικό τους;
Αλλά δεν μας αρέσει η ειλικρίνεια. Δεν την «γουστάρουμε». Εδώ, είμαστε μαθημένοι κατά τα χούγια που έχουν οι πεταλουδίτσες της νύχτας. Θέλουμε νταβατζήδες να μας τα παίρνουν και να μας …παραμυθιάζουν με ωραία ψέματα. Αρκεί να έχουν, κατά περίπτωση, είτε «αριστερό» και «προοδευτικό», ροζέ η πρασινωπό, περιτύλιγμα, είτε βαθυκύανο «υπερπατριωτικό». Τις αλήθειες μπορεί να τις γνωρίζουμε. Αλλά προτιμούμε τα ψέματα. Διότι μας παρηγορούν και μας αποκοιμίζουν ευχάριστα. Ασχέτως αν το ξύπνημα είναι οδυνηρό.