Ένα ακόμη μεγάλο έργο « δρομολογήθηκε» το 1959. Στις 22 Φεβρουαρίου της χρονιάς αυτής, ήλθε στην Κοζάνη από την Αθήνα, ο ένας από τους αδελφούς Τόλιου,ο Ηλίας, και από τη Θεσσαλονίκη, ο Γεώργιος Παύλου, προκειμένου να συνταχθεί το οριστικό συμβόλαιο αγοραπωλησίας ενός οικοπέδου κειμένου νοτιοδυτικά του εξωκκλησίου της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ( χαμηλού Άη Λιά), για την ανέγερση τουριστικού ξενοδοχείου, στην Κοζάνη, στα πλαίσια της κατασκευής τουριστικών μονάδων στη χώρα μας.
Ήταν η εποχή, κατά την οποία, η Πολιτεία, είχε αποφασίσει να κατασκευάσει σύγχρονες τουριστικές μονάδες υποδομής, σε διάφορες περιοχές της χώρας, με την προσωνυμία « Ξενία» , και την ενεργό συμμετοχή του Εθνικού Οργανισμού Τουρισμού ( Ε.Ο.Τ) , για την ανάπτυξη του τουρισμού και στις περιοχές αυτές.
Μία από αυτές ήταν και η Κοζάνη, η οποία φημίζονταν για το υγιεινό της κλίμα, καθώς είχε υψόμετρο 719μ. και για το νερό της καθώς είχε κριθεί το δεύτερο καλλίτερο στην Ευρώπη, μετά το της Βιέννης. Τα φυσικά αυτά πλεονεκτήματα της Κοζάνης, χρόνο με τον χρόνο γίνονταν ευρύτερα γνωστά και δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι, ήθελαν- κυρίως τους θερινούς μήνες- να επισκεφθούν την Κοζάνη, έστω για λίγες μέρες, προκειμένου να γεμίσουν τις… « μπαταρίες» τους με οξυγόνο και να γευθούν το χωνευτικό νερό της –από τις πηγές της Ερμακιάς- χωρίς βέβαια να παραλείπουν να γευθούν και τα άλλα τοπικά εκλεκτά προϊόντα της, αλλά και να απολαύσουν την πολυποίκιλη ψυχαγωγία που προσέφερε.
Το πρόβλημα όμως ήταν η διαμονή. Όχι ότι τα υπάρχοντα καταλύματα στερούνταν των απαραίτητων προϋποθέσεων, απλά δεν ήσαν επαρκή σε αριθμό κλινών.
Αυτή την έλλειψη ήρθε να αναπληρώσει η κατασκευή του « Ξενία» στην Κοζάνη, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Οι απαραίτητες διαδικασίες για την κατασκευή του « Ξενία» ήταν έργο του αρχιτέκτονα Γιώργου Νικολετόπουλου και η λειτουργία του άρχισε το 1965.
Το « Ξενία» της Κοζάνης είχε αρκετά πλεονεκτήματα. Ήταν μέσα σε μια πευκόφυτη περιοχή, είχε ανοιχτό πανταχόθεν ορίζοντα, ήταν σε ύψωμα κτισμένο, και λόγω της υψομετρικής διαφοράς του οικοπέδου, είχε δύο επίπεδα, είχε φως, αέρα, θέα, έτσι ώστε ο επισκέπτης ένοιωθε ότι είχε ολόκληρη την πόλη, άλλα και την περιοχή στο… « πιάτο»!…
Το «Ξενία» Κοζάνης λειτούργησε, με πρώτο μισθωτή του τον δραστήριο και τολμηρό επιχειρηματία, Νέστορα Ντέμο, ως χώρος σύγχρονου καταλύματος, που διέθετε εστιατόριο, καφετέρια, μεγάλη αίθουσα δεξιώσεων, η οποία χρησιμοποιήθηκε για διάφορες εκδηλώσεις ( πνευματικές, καλλιτεχνικές, εκπολιτιστικές) από ιδιώτες, άλλα και συλλόγους. Οι διαλέξεις, τα συνέδρια, αλλά και οι χοροεσπερίδες, οι συναυλίες, ακόμη και οι επιδείξεις γυναικείας μόδας, φιλοξενήθηκαν διαχρονικά στην αίθουσα, από την οποία πέρασαν μεταξύ των άλλων, και τρανταχτά ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, όπως οι Σταμάτης Κόκκοτας, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μιχάλης Βιολάρης, Μαργαρίτα Ζορμπαλά κ. α. Επίσης, και δημοφιλείς ηθοποιοί όπως οι: Στέφανος Ληναίος, Κάκια Αναλυτή, Νίκος Ρίζος, Κώστας Χατζηχρήστος, Κώστας Βουτσάς, Ντίνος Ηλιόπουλος,Μίμης Φωτόπουλος, Μάρθα Καραγιάννη, Σωτήρης Μουστάκας κ. α. Ακόμη, το « Ξενία» της Κοζάνης χρησιμοποιήθηκε και ως κατάλυμα από αθλητικές ομάδες και αποστολές. Μάλιστα, για τον Άγγλο προπονητή, Λές Σάννον, ήταν η πρώτη επιλογή, καθώς τόσο κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου 1973 με τον Δικέφαλο του Βορρά, Π.Α.Ο.Κ., όσο και κατά το α΄δεκαπενθήμερο του Αυγούστου 1976, με την ομάδα- θρύλο, τον Ολυμπιακό Πειραιώς, είχε πραγματοποιήσει το στάδιο προετοιμασίας των ομάδων της Θεσσαλονίκης και του Πειραιώς. Από τους άσσους των γηπέδων της εποχής, είχαν φιλοξενηθεί μεταξύ άλλων οι : Κούδας, Σαράφης, Ιωσηφίδης, Αποστολίδης, Αναστασιάδης, Φουντουκίδης, Παρίδης, Ασλανίδης, Γούναρης, του Π.Α.Ο.Κ., καθώς επίσης, μεταξύ άλλων: Κελεσίδης, Πουπάκης, Κυράστας, Αγγελής, Γκαϊτατζής, Σιώκος, Γαλάκος,Καραβίτης, Βιέρα, Αϊδινίου, Δεληκάρης, Κρητικόπουλος, Λοσάντα, Δαβουρλής, Συνετόπουλος, Στραυρόπουλος του Ολυμπιακού.
Το « Ξενία» Κοζάνης είχε γίνει σταδιακά ένα αξιόλογο πολιτιστικό, καλλιτεχνικό, αθλητικό κέντρο, ένα φιλόξενο « καταφύγιο» εκατοντάδων διερχομένων από την Κοζάνη, αλλά και ένας υπέροχος τόπος αναψυχής των μόνιμων κατοίκων της, καθώς ήταν μια περιοχή προικισμένη από τη φύση, ένα πραγματικό στολίδι για την Κοζάνη.
Αυτό το στολίδι, όμως, η « διαμαντόπετρα» του δαχτυλιδιού της Κοζάνης εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου είναι… « συντροφιά» με τα σκουπίδια, σε πλήρη εγκατάλειψη!…
Φθορές, ζημιές, καταστροφές στο κτίριο και στον πέριξ αυτού χώρο, έχουν διαμορφώσει ένα σκηνικό, που προκαλεί θλίψη, οδύνη, πόνο!…
Δεν υπάρχει κάποιος να ενδιαφερθεί; Γιατί αυτή η αδράνεια; Γιατί αυτή η αδιαφορία;Οι αρμόδιοι, τι περιμένουν;
Καιρός είναι οι ιθύνοντες να δραστηριοποιηθούν γι αυτό το θέμα. Η « διαμαντόπετρα» του δαχτυλιδιού της Κοζάνης πρέπει να « λυτρωθεί» από τα σκουπίδια, τις καταστροφές, την εγκατάλειψη!…
Μια «διαμαντόπετρα» δεν έχει θέση στα σκουπίδια!… Αξιοποιείται!… Εμπρός, λοιπόν, ας τεθούν σε κίνηση οι μηχανισμοί με τα αναπτυξιακά και ευρωπαϊκά προγράμματα!
ΔΗΜ. ΚΛΕΙΔΗΣ
