Η εικοσιτετράχρονη Γεωργιανή που πέταξε το νεογέννητο στον κάδο απορριμμάτων, στην Καλαμάτα, υποστηρίζει ότι ήταν σε απόγνωση διότι δεν είχε κανέναν να την στηρίξει. Προφανώς επρόκειτο για μια περίπτωση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης την οποία δεν αποδέχονταν οι γονείς της. Αλλά, όποιες και αν είναι οι συνθήκες που βίωνε, τίποτε δεν μπορεί να δικαιολογήσει την συγκεκριμένη πράξη. Ας άφηνε το μωρό έξω από ένα νοσοκομείο, ή έστω από μια πολυκατοικία. Όταν επιλέγεις τον κάδο απορριμμάτων, γνωρίζεις βεβαίως ποιο θα είναι το τέλος τους βρέφους. Θα περάσει το απορριμματοφόρο και, αν δεν έχει πεθάνει στο μεταξύ από ασφυξία, θα πολτοποιηθεί κατά την σύνθλιψη των σκουπιδιών.
Ευτυχώς, στην περίπτωση μου, εκείνη που με γέννησε δεν με πέταξε σε κάδο απορριμμάτων. Με άφησε, όπως περιγράφω στο βιβλίο «Γυναικείες ιστορίες», σε μια γειτόνισσα που δεν είχε παιδιά και ήθελε να με κρατήσει. Αλλά με απέσπασε αμέσως η Μάνα μου, η μητέρα του πατέρα μου, η οποία εκείνη την περίοδο ήταν και πολλαπλώς χτυπημένη από τραγικά γεγονότα. Άλλο παιδί νεκρό, από τον, εμφύλιο, άλλο στη φυλακή, άλλο εξαφανισμένο και ο πατέρας μου διωκόμενος.
Καμία πρόθεση να δικάσω. Απλώς χρησιμοποιώ την αφορμή για να επαναλάβω την πάγια θέση μου. Σε μια κοινωνία που θέλει να είναι πράγματι ανθρώπινη, πρέπει να λειτουργούν ασφαλιστικές δικλείδες, κοινωνική μηχανισμοί και πολιτικές, ώστε να προλαμβάνονται τέτοια εγκλήματα. Ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες θα υπάρχουν πάντοτε. Όπως και νέες που δεν αντιμετωπίζονται με κατανόηση από τους δικούς τους, σε τέτοιες περιπτώσεις. Το ζητούμενο είναι να γνωρίζουν ότι μπορούν να στηριχθούν από την κοινωνία. Από το κράτος και την αυτοδιοίκηση. Που πρέπει να εκπέμπουν διαρκώς το μήνυμα, σε κάθε νέα κοπέλα που βρίσκεται σε ανάλογη θέση, «είμαστε εδώ για να σε βοηθήσουμε. Είτε θέλεις να κρατήσεις το μωρό, είτε και όχι».
Αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπουν κοινωνίες με προηγμένο επίπεδο ευαισθησίας και αλληλεγγύης. Κάτι που είναι περισσότερο αναγκαίο για την πατρίδα μας, που αντιμετωπίζει τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα. Θετικό μέτρο αυτό που ανακοινώσατε κ. Πρόεδρε, για το επίδομα των δυο χιλιάδων με κάθε νέο γεννητούρι. Αλλά χρειάζονται πολλά περισσότερα, για την στήριξη, για την ενθάρρυνση της μητρότητας. Και της ανεπιθύμητης. Κανένα παιδί να μην χάνεται. Υπάρχουν άλλωστε πολλοί που λαχταρούν να αποκτήσουν ένα μωρό.
