Θα ξεκινήσω κάνοντας τον «δικηγόρο του διαβόλου». Λέγοντας δηλαδή πως μπορεί η Τουρκία να έχει χίλια άδικα, στην υπόθεση της μεταναστευτικής κρίσης, που κτυπά τα σύνορα της Ευρώπης, πλήττοντας πρωτίστως την Ελλάδα, αλλά καμία ρεαλιστική λύση δεν μπορούμε να περιμένουμε, αν δεν της αναγνωρισθεί ότι έχει και ένα δίκιο. Το οποίο σχετίζεται με τέσσερις τουρκικές λέξεις που έχουν περάσει και στο δικό μας λεξιλόγιο: Παζάρι, μπαχτσίσι, μπεζαχτάς, μαντζιριά.
Η ΕΕ έκανε ένα παζάρι με την Άκυρα, προκειμένου να περιορισθούν οι ροές προσφύγων και μεταναστών προς τα εδάφη της. Και κατέληξε σε μια συμφωνία. Που προέβλεπε γενναίο «μπαχτσίσι» δισεκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να συγκρατείται εκεί το κύμα των μετακινουμένων. Ένα εύλογο αντιστάθμισμα, αφού το τουρκικό κράτος φιλοξενεί πάνω από τρία εκατομμύρια ανθρώπους, οι όποιοι βρίσκονται με τα πόδια στο τουρκικό έδαφος αλλά με την ψυχή, το όραμα, μονίμως στραμμένα προς την Ευρώπη.
Οι πλούσιοι βόρειοι Ευρωπαίοι είχαν αναλάβει μια σαφή υποχρέωση. Αλλά στην εκταμίευση των ποσών άρχισαν να επιδεικνύουν «ματζιριές». Πράγμα που επικαλούνται σήμερα, προκειμένου να δικαιολογήσουν την νέα τακτική τους, οι Τούρκοι. Μπορεί η επίκληση να είναι προσχηματική. Διότι στην πραγματικότητα εκείνο που επιχειρούν να εκβιάσουν, οι ηγέτες της Άγκυρας, χρησιμοποιώντας με αισχρό τρόπο, χιλιάδες ξεσπιτωμένους, είναι η ευρωπαϊκή «συμπαράταξη» προς την Τουρκία, στα καουμποϊλίκια της στην Συρία. Αλλά αυτό το πρόσχημα πρέπει να αφαιρεθεί.
Εκείνοι που ανατριχιάζουν στην ιδέα να υποδεχθούν έναν νέο κύμα προσφύγων και μεταναστών, σαν εκείνο του 2015, οφείλουν να ανοίξουν τον μπεζαχτά τους και να πληρώσουν. Να δώσουν στην Τουρκία εκείνα που έχουν τάξει. Αλλά, επιπλέον, να δώσουν εκείνα που αναλογούν και στην Ελλάδα. Αναγνωρίζοντας της, εμπράκτως και όχι μόνον με ωραία λόγια, το γεγονός ότι λειτουργεί ως ο τελευταίος κυματοθραύστης και συνοριοφύλακας της Ευρώπης. Δαπανώντας πάνω από τις δυνάμεις της. Ξοδεύοντας χρήμα και ανθρώπινο δυναμικό, για την διαχείριση αυτών των συνεχώς αυξανόμενων ροών από την Τουρκία.
Είναι εντυπωσιακό επίτευγμα της κυβέρνησης το ότι έφερε στα σύνορα του Έβρου την ηγεσία της Ένωσης. Αρκεί αυτή η ηγεσία να τολμήσει να περάσει, από τα λόγια, στις πράξεις. Κατανοώντας ότι δεν αρκεί να μας στείλουν κάποιες δεκάδες άνδρες της Frontex, ή κάποιον εξοπλισμό. Αλλά να υποχρεώσουν τον Έρντογαν να αλλάξει τακτική. Και έχουν τρόπους να το επιτύχουν.
