Η κακοποίηση και κακομεταχείριση των ηλικιωμένων αναγνωρίζεται πλέον ως ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα που δείχνει να παρουσιάζει ολοένα αυξανόμενη τάση με το πέρασμα των χρόνων εξαιτίας της κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας.
Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων προκείμενου να δώσει το ερέθισμα για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κόσμου γύρω από το τραγικό αυτό φαινόμενο, τις μορφές αλλά και τις διαστάσεις του, στοχεύοντας σε μια συλλογική προσπάθεια προάσπισης και προστασίας της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων των ευάλωτων ηλικιωμένων ανθρώπων.
Και μιλώντας για κακοποίηση εννοούμε κάθε ενέργεια ενσυνείδητη ή ασυνείδητη , σκόπιμη ή μη η οποία μπορεί να προκαλέσει βλάβη και να θέσει σε κίνδυνο τόσο την σωματική όσο και την ψυχική υγεία των ηλικιωμένων, από τρίτους ανθρώπους που καλούνται πολλές φορές να αναλάβουν την φροντίδα τους.
Οι μορφές που μπορεί να λάβει η κακοποίηση των ηλικιωμένων μπορεί να είναι: · Σωματική κακοποίηση · Συναισθηματική βία/ λεκτικές επιθέσεις/ ύβρεις · Εκμετάλλευση κυρίως οικονομική. · Αμέλεια/ αδιαφορία · Εγκατάλειψη · Αδυναμία κατανόησης και αναγνώρισης των αναγκών των ηλικιωμένων. · Σεξουαλική κακοποίηση
Και όσο απίστευτο και αν μας φαίνεται τα άτομα που συνήθως ενεργούν έτσι είναι άτομα που προέρχονται από το συγγενικό περιβάλλον του ηλικιωμένου και έχουν αναλάβει την φροντίδα του ή άτομα τα οποία εργάζονται ως φροντιστές των ατόμων της τρίτης ηλικίας εξαιτίας της αδυναμίας και πολλές φορές εξαιτίας κάποιας αναπηρίας να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές τους ανάγκες.
Η εξάρτηση αυτή και η συγγένεια με το πρόσωπο που παραμελεί ή κακομεταχειρίζεται τον ηλικιωμένο αποτελεί τον κυριότερο λόγο που τέτοια φαινόμενα κακοποίηση δεν γίνονται γνωστά και δεν αντιμετωπίζονται. Παρά το γεγονός ότι ο ηλικιωμένος βιώνει έντονα συναισθήματα φόβου, πόνου, μοναξιάς, λύπης ,απόγνωσης, ανησυχίας, φοβάται να μιλήσει και να ζητήσει βοήθεια γιατί το άτομο που του προκαλεί τον πόνο μπορεί να είναι το παιδί του ή ο/η σύζυγός του ή κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο είτε γιατί φοβάται ότι με την αποκάλυψη της κακοποίησης το άτομο αυτό θα θυμώσει και θα αρνηθεί πλέον να τον φροντίζει ή θα θελήσει να τον τιμωρήσει είτε γιατί πολλές φορές αισθάνεται ότι ο ίδιος αξίζει αυτή την συμπεριφορά πλημμυρισμένος από δικές του ενοχές.
Οφείλουμε λοιπόν ως άνθρωποι και ως κοινωνία να υπερασπιστούμε και να σεβαστούμε το δικαίωμα των ηλικιωμένων για φροντίδα αγάπη ασφάλεια και αναγνώριση, σεβόμενοι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την προσφορά τους και την μοναδικότητα τους και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας χαράζοντας κοινή πολιτική ως με τις μεθόδους που απαιτούνται για την αποφυγή του φαινομένου της κακοποίησης- παραμέλησης των ατόμων της τρίτης ηλικίας.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ
