ΚΚΕ και Σύριζα, «Αυγή» και «Ριζοσπάστης», ξεσπαθώνουν κατά του νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση. Άρθρα επί άρθρων και δηλώσεις επί δηλώσεων. Ας σταθούμε σήμερα μόνο σε δυο σημεία.
*** Ιερή αγανάκτηση εκφράζεται για την δημιουργία του ειδικού σώματος φύλαξης των πανεπιστημίων. Με κορώνες για «αστυνομικό κράτος». Και ποιοι τα καταγγέλλουν αυτά; Εκείνοι που πάντοτε θαύμαζαν την λειτουργιά των ΑΕΙ στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Παριστάνοντας ότι δεν θυμούνται τίποτε από το πώς λειτουργούσαν αυτά. Λες και μπορούσε οποιοσδήποτε να μπει στους χώρους τους, να βανδαλίσει, να καταστρέψει δημόσια περιουσία, να προπηλακίσει καθηγητές, να τρομοκρατήσει σπουδάζοντες. Ενώ η πραγματικότητα ήταν ακριβώς αντίθετη. Την είδα με τα μάτια μου –όπως και πολλοί άλλοι- όταν, κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, επισκέφθηκα αρκετές πόλεις του τότε «σοσιαλιστικού στρατοπέδου». Μόσχα, Λένινγκραντ, Βουκουρέστι, Κίεβο, Σοφία κ.ά,. Επισκεπτόμενος και τα πανεπιστήμια. Όπως π.χ. το περίφημο Λεμονόσοφ. Η «περιφρούρηση» ήταν κραυγαλέως έντονη, σε όλα. Και όποιος τολμούσε να συγκρούσει μαζί της το πλήρωνε ακριβά.
*** Διαβάζω και …εξορκισμούς για την «σύνδεση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με την καπιταλιστική παραγωγή», δηλαδή με τις ανάγκες της οικονομίας. Όπερ αντιμετωπίζεται ως έγκλημα καθοσιώσεως. Από εκείνους οι όποιοι θεωρούν την σύνδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της παραγωγής, στα χρόνια του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ως μέγα προτέρημα των τότε καθεστώτων. Αν αμφιβάλετε, μπείτε στην ιστοσελίδα του «Ριζοσπάστη» και αναζητήστε το αφιέρωμα «Οκτωβριανή Επανάσταση και Παιδεία», που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2017. Όπου θα διαβάσετε: «Η επίδραση του κεντρικού, πανεθνικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αξιοποίηση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας από τη σοβιετική εξουσία, στο έδαφος της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, ήταν καθοριστική και για την ανάπτυξη της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην ΕΣΣΔ. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι σε πανεθνικό επίπεδο μπορούσαν να σχεδιαστούν και να κατανεμηθούν οι όγκοι της παραγωγής, έβρισκε την αντιστοιχία του στο γεγονός ότι ο αριθμός των αποφοίτων αλλά και το «προφίλ» (γνώσεις, ικανότητες κ.λπ.) που αυτοί αποκτούσαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, αποτελούσαν εξίσου αντικείμενο σχεδιασμού, προκειμένου να αντιστοιχηθούν με τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας εν γένει».
Ας απαντήσουν, κνίτες και νεολαίοι του Σύριζα: Μπορούσαν να πατήσουν το πόδι τους στο Λεμονόσοφ οι «μπαχαλάκηδες»; Η απάντηση ήταν: Γκούλακ.
