Έντρομος, ή πιο σωστά αποσβολωμένος, έμεινα να ακούω με πολλή προσοχή μια ακόμα (ως συνήθως) αλλοπρόσαλλη συνέντευξη του υπουργού ανάπτυξης κ. Άδωνι Γεωργιάδη (δεν αντέχω θα το γράψω… αυτός ο συνδυασμός ονόματος και τίτλου είναι ό,τι πιο οξύμωρο).
Αποδομώ από το ξεκίνημά της την περιβόητη συνέντευξη, γιατί θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου σωστό να απομονώνουμε φράσεις, μιας και πάντα κινδυνεύουμε να τις μεταδώσουμε όπως θέλουμε εμείς.
Πιάνω λοιπόν το νήμα από την αρχή.
Ο υπουργός ξεκινάει με γενικότητες και άρες, μάρες, κουκουνάρες, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για την εμφανή έλλειψη σχεδιασμού, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι όλοι μας πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το άνοιξε-κλείσε. Στη συνέχεια, για άλλη μια φορά, κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να φανεί εξυπνότερος από την πραγματικότητα και αρχίζει να περιπαίζει τον όρο «μέτρα ακορντεόν» (έναν όρο που πρώτη η κυβέρνηση χρησιμοποίησε) και ξάφνου, σχεδόν ουρλιάζοντας, αρχίζει να πανηγυρίζει ότι δανειστήκαμε με 0.8% από τις αγορές… και βγήκαμε στις αγορές… και μας έχουν εμπιστοσύνη οι αγορές… (που είσαι Σαμαρά να καμαρώσεις που βγήκαμε στις αγορές). Με λίγα λόγια, εν τω μέσω πανδημίας, πανηγυρίζει για το αυτονόητη. Επίσης, απορεί γιατί άραγε να συντρέχει λόγος ανησυχίας, αφού υπάρχει τρόπος δανειοδότησης.
Στην πορεία αρχίζει να παραθέτει μερικά πολύ «δυνατά» επιχειρήματα για το λιανεμπόριο, ότι δηλαδή το λιανεμπόριο στο 70% της επικράτειας αυτή τη στιγμή είναι ανοιχτό και λειτουργεί κανονικά, εξαιρουμένων των «κόκκινων» περιοχών. Μάλιστα, το Σάββατο που πέρασε υποστήριξε ένθερμα ότι ο τζίρος και η κίνηση ήταν στο 50% του προηγούμενου Σαββάτου, το πρώτο δηλαδή Σάββατο που άνοιξαν τα μαγαζιά. Βέβαια, αυτό ισχύει ενόσω η Αθήνα (σαν να λέμε η μισή Ελλάδα πληθυσμιακά) «κοκκίνησε» και λειτουργεί με τους όρους του click away.
Γενικά, σε μια ροή δηλώσεων και μονολόγου, μην αφήνοντας τους δημοσιογράφους να κάνουν ολοκληρωμένες ερωτήσεις, αρχίζει να παρουσιάζει τις ερωτήσεις τους σαν φανταστικά, υποθετικά σενάρια, τα οποία μάλιστα φτάνει να παρομοιάζει με την έλευση εξωγήινων στην γη (πρόσεχε τα λόγια σου… δεν έχουμε ζήσει και λίγα… ποτέ μην λες ποτέ). Και ενώ όλα πάνε σχεδόν καλά, μιας και όλες τις ερωτήσεις τις έχει φέρει στα μέτρα του, αυτά του υποθετικού, και έχοντας αφήσει τα πάντα ουσιαστικά αναπάντητα ή έχοντας δώσει μια ασαφή απάντηση, αφήνει και το ενδεχόμενο ενός νέου lockdown τύπου Μαρτίου μετέωρο.
Ξαφνικά, αρχίζει μια συζήτηση με έναν δημοσιογράφο, ο οποίος κάνει απαγορευμένες ερωτήσεις και παρατηρήσεις, με βασικότερη ότι μέχρι τώρα η κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να μην λαμβάνει υπόψιν τη γνώμη των λοιμοξιολόγων, με αποτέλεσμα να παίζει συνεχώς ένα παιχνίδι εντυπώσεων με lockdowns. Εκεί, λοιπόν, βλέπουμε τον αγαπημένο μας τηλε-βιβλιοπώλη να εξοργίζεται (γνωστή αντίδραση για τον υπουργό) και να επιτίθεται στον δημοσιογράφο με την έκφραση αυτολεξεί «ο κόσμος με τέτοιες ερωτήσεις σας σιχαίνεται». Και ξαφνικά έρχεται η ερώτηση κλειδί.
Τι θα γίνει με την εστίαση;
Και εκεί έρχεται η στιγμή που η έκρηξη, ο παραλογισμός και η ασέβεια που διέπει τον υπουργό γενικά, παίρνει σώμα και ψυχή. Γεμάτος έπαρση και μαγκιά-χωριατιά, αρχίζει να ουρλιάζει ότι η εστίαση δεν είναι ο κλάδος που έχει πληγεί περισσότερο (όντως τα γυμναστήρια είναι σε πιο δύσκολη θέση, αλλά τα γυμναστήρια δεν αποτελούν και το 25% του ΑΕΠ σου, χωρίς να υποτιμώ τα γυμναστήρια σαν επιχειρήσεις και επενδύσεις).
Και κάπου εκεί -μέσα στο παραλήρημα- αρχίζει η μεγαλύτερη στιγμή ασέβειας.
Κατηγορεί, εμμέσως πλην σαφώς, τους ανθρώπους της εστίασης ότι είναι αχάριστοι μιας και η κυβέρνηση έχει μεριμνήσει καθ΄ όλα για την επιβίωσή τους. Μάλιστα, τόλμησε να πει ότι δεν ανέχεται να ακούει άνθρωπο να του λέει ότι έχει πρόβλημα με την επιχείρηση του μιας και δεν πληρώνει νοίκι και εργαζόμενους, ενώ το κράτος ετοιμάζεται να του πληρώσει τα πάγια και έρχεται και η περίφημη επιστρεπτέα προκαταβολή… Και στο αποκορύφωμα αυτών, ξεστομίζει μια από τις πιο εμετικές ατάκες που άκουσα εγώ όσο είμαι εν ζωή από πολιτικό. « Όποιος θέλει να παραδώσει τα κλειδιά της επιχείρησής του, να τα παραδώσει σε μένα…». Τα λιγουρεύεσαι; Σε σένα, τυχάρπαστε πολιτικάντη, δεν θα δίναμε ούτε τα κλειδιά από τις αποθήκες…
Ένας υπουργός ανάπτυξης μιας δημοκρατικής χώρας αναφέρεται με τόση περιφρόνηση στους ανθρώπους που αποτελούν τον κορμό του τουρισμού δηλαδή της βαριάς μας βιομηχανίας.
Τελικά κύριοι η εστίαση δεν πέθανε.
Εκτελείται κάθε μέρα εν ψυχρώ λόγω ασχετοσύνης και έπαρσης.
*Ο Γιάννης Γιαννίτσας είναι σεφ
