Της Σωτηρίας Δούκα Τζαμπαζλή*
Ο Προκόπης Δούκας ασχολείται με τη δημοσιογραφία πάνω από 33 χρόνια και έχει δοκιμαστεί σε διάφορα είδη εκπομπών και μέσα με μακροβιότερη επαγγελματική του στέγη την ΕΡΤ. Η επαγγελματική του πορεία άρχισε με την έκρηξη της ελεύθερης ραδιοφωνίας, το 1988. Αυτή ακριβώς η ελευθερία είναι που καθορίζει και την δημοσιογραφική του πορεία έως σήμερα. Αγαπά πολύ τα βινύλια και την σχεδόν 40 ετών δισκοθήκη που έχει στην κατοχή του.
Είναι πιστός σε όσα υποστηρίζει και έχει σταθερή παρουσία στο μέτωπο της Δημοκρατίας δηλώνοντας όμως οπαδός της φιλελεύθερης Δημοκρατίας: «γιατί είναι το μόνο πολίτευμα που μπορεί να διασφαλίσει με θεσμούς και αρχές τα δικαιώματα του ανθρώπου». Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που θα λέγαμε ότι η πρωινή ζώνη του ανήκει δικαιωματικά. Η εκπομπή του 8-10 π.μ. στο σταθμό του «Κόσμος», 93.6 είναι μοναδική! Το συστατικό της κρύβεται στο συνδυασμό που επιλέγει τουτέστιν, να μην περιορίζεται στα περί μουσικών, αλλά εμπλέκει τη μουσική με την πολιτική επικαιρότητα διαβάζοντας συχνά άρθρα πολιτικού περιεχομένου.
Είναι από τους λίγους παραγωγούς που συνδέουν την ενημέρωση με την ψυχαγωγία και αυτό είναι κάτι που το κάνει με επιτυχία. Παραθέτει και σχολιάζει ειδήσεις της επικαιρότητας υπό τις νότες της μουσικής με σκοπό να δώσει τροφή για σκέψη στους ακροατές του. Κάτι που πρέπει να προσθέσουμε είναι πως θαυμάζουμε τον κοσμοπολιτισμό του και εμπνεόμαστε από αυτόν. Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή που θα μιλήσουμε με τον κ. Δούκα και θα τον γνωρίσουμε προσωπικά!
Τι μουσική, αλήθεια, ακούει ο Προκόπης Δούκας;
Στο καλό μου στερεοφωνικό (το hi-end) ακούω κυρίως jazz και λίγο κλασική. Στο πιο συμβατικό σύστημα που έχω από τη φοιτητική μου ηλικία (αλλά και στο αυτοκίνητο), ακούω πιο πολύ soul, funk, acid jazz κλπ.
Ποιες ήταν οι σκέψεις και τα συναισθήματα σας την πρώτη μέρα που καθίσατε στην καρέκλα του ραδιοφωνικού παραγωγού;
Ήταν ένα βράδυ στις αρχές Οκτωβρίου του 1988. Ήμουν ευτυχής που είχα ανακαλύψει τον επαγγελματικό έρωτα της ζωής μου. Τόσο που να απαλύνει τη στενοχώρια, που την ίδια ώρα, έχανα την ευκαιρία να παρακολουθώ από κοντά τη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας στην Αθήνα, με Sting, Gabriel, Springsteen και άλλους.
Τι στόχους είχατε όταν πρώτο ξεκινήσατε το 2012 την πρωινή εκπομπή στο σταθμό του “Κόσμος”;
Να κάνω πρώτη φορά στη ζωή μου πρωινό ραδιόφωνο, μην υποχωρώντας ούτε σπιθαμή από καμία από τις δύο πλευρές μου: τη δημοσιογραφική και τη μουσική.
Αν αναρρώνατε σε ένα νοσοκομείο, ποιον θα θέλατε στο διπλανό κρεβάτι, εξαιρουμένων των συγγενών σας;
Οι συγγενείς μου δεν θα ήθελα να είναι στο νοσοκομείο. Κάποιον πολύ ενδιαφέροντα, με τον οποίο θα μπορούσα να κάνω συζητήσεις περί φιλοσοφίας, αισθητικής και πολιτικής.
Γνωρίζουμε πως η μουσική είναι η μεγάλη επαγγελματική σας αγάπη. Τι είναι αυτό που βρίσκεται στη μουσική και την ξεχωρίζει από άλλα επαγγέλματα που έχετε κατα καιρούς κάνει;
Το ότι η μουσική διακατέχει τη ζωή μου και μου επιτρέπει να εκφράζω τον εαυτό μου. Το ότι η υψηλή αισθητική της μπορεί να δίνει ανεξάντλητη ενέργεια και αισιοδοξία.
Ποια είναι σήμερα τα σχέδια σας;
Να μεγαλώσω τα παιδιά μου με υψηλές δόσεις αξιών, γνώσης, τρόπων και αισθητικής. Να κάνουμε πολλά ταξίδια στην Ευρώπη και αλλού, ώσπου να μεγαλώσουν. Να κλείσω την καριέρα μου το ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, με κάτι σημαντικό και ουσιαστικό.
Ποιες είναι όμως οι ραδιοφωνικές εκπομπές που εσείς παρακολουθείτε;
Ακούω αποσπασματικά, όσο μου επιτρέπουν οι δουλειές μου. Μόλις τελειώσει η εκπομπή μου (η πιο πολιτική στο μουσικό ραδιόφωνο) τον Παύλο Τσίμα στον Σκάι (η πιο μουσική εκπομπή σε ενημερωτικό ραδιόφωνο) και τους Λεωνίδα Αντωνόπουλο & Γιάννη Δημητριάδη στον Kosmos. Μετά, τον Κωνσταντίνο Τζούμα και την Αφροδίτη Σημίτη, διαδοχικά στον Εν Λευκώ. Τη Λιάνα Μαστάθη στον Pepper το μεσημέρι. Το απόγευμα, τον Σάκη Τσιτομενέα στον Εν Λευκώ και την Κλαούντια Μάτολα στον Kosmos. Το βράδυ τη Ρουμπίνη Σταγκουράκη στο Kosmos.
Μελλοντικά πως και που φαντάζεστε το εαυτό σας;
Dj σε ένα ΚΑΠΗ. Για να σοβαρευτώ, όσο πιο πολύ στη δουλειά και όσο πιο αργά στη σύνταξη. Μου φαίνεται αδιανόητο να εγκαταλείψω, νομίζω ότι είμαι ακόμα στην αρχή ή έστω στο μέσο της περιπέτειας.
Ποια ήταν η πρώτη σας δουλεία και σε τι ηλικία;
Στην οικογενειακή επιχείρηση πουλούσα μαθητικές ποδιές νηπιαγωγείου από τότε που ήμουν στο δημοτικό. Δουλειά με λεφτά πρωτοέκανα στην Πάτρα, ως δευτεροετής φοιτητής: Τι έκπληξη, δούλευα dj κάθε βράδυ. Στο τέλος της χρονιάς αγόρασα το στερεοφωνικό, που ανέφερα πιο πάνω.
Αντιμετωπίσατε εμπόδια καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής σας πορείας;
Πάρα πολλά, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είχα τις ευκαιρίες μου. Τα κυριότερα είχαν να κάνουν με το ότι δεν ταίριαζα στο στερεότυπο του δημοσιογράφου. Το βιογραφικό μου ήταν πάντα πιο πολύ και πιο “ξένο” απ’ ότι έπρεπε, οι προσλαμβάνουσες μου πιο διεθνείς και φεμινιστικές από το συνηθισμένο φαλλοκρατικό, εσωστρεφές και επαρχιώτικο τηλεοπτικό μοντέλο, η γλώσσα μου και οι απόψεις μου πιο κοφτερές απ’ ότι ήθελε το σύστημα, η απαίτηση μου για αξιοκρατία ενοχλητική, όλο και περισσότερο όσο μεγαλώνω. Και βεβαίως δεν είχα ποτέ κανενός είδους πλάτες, οικογενειακές ή πολιτικές.
Έχετε φίλους συναδέλφους;
Λίγους και καλούς. Συνήθως έχουμε περίπου τις ίδιες απόψεις για τα πράγματα. Και μια κρυφή ή φανερή αλληλοεκτίμηση, με πάρα πολλούς συναδέλφους που δουλεύουν και αρθρογραφούν κόντρα στο ρεύμα και στην αναξιοκρατία.
Από όλους τους στόχους που έχετε αναφέρει ανά διαστήματα ποιον θεωρείτε πιο σημαντικό;
Να επηρεάζω το μυαλό και την αισθητική των ανθρώπων, γι αυτό και κάνω μια σχολιαστική, μουσικοπολιτική εκπομπή. Να βάζω το λιθαράκι μου ώστε να αλλάζουν νοοτροπίες και να προχωράει το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Εδώ και πέντε χρόνια, να είμαι καλός πατέρας.
Καταφέρνετε να βρείτε χρόνο για χόμπι;
Εκτός της μουσικής; Το σινεμά και τα ταξίδια, σε μερική αναστολή λόγω οικογένειας και πανδημίας. Το οδήγημα (μετά μουσικής φυσικά). Τα ηχητικά συγκροτήματα. Το διάβασμα δεν το θεωρώ χόμπι.
Όσον αφορά τώρα το χρόνο που έχετε να περάσετε με την οικογένεια σας και τον χρόνο που θα πρέπει να αφιερώσετε στη δουλειά, νιώθετε κάποιου είδους πίεση;
Ε, αυτό είναι ο καθημερινός αγώνας. Και βλέπω πολύ τα παιδιά μου και τρέχω όλη μέρα. Αυτό σημαίνει συνεχής σύγκρουση. Πολλές φορές με (ελεγχόμενο) άγχος.
Θα θέλατε να μας περιγράψετε μια συνηθισμένη ημέρα της ζωής σας;
Ξυπνάω στις 6πμ. Είμαι στην ΕΡΤ κατά τις 7.50, αφού αφήνω την κόρη μου στο σχολείο. Μετά την εκπομπή δουλειές, από την Αγία Παρασκευή στο κέντρο, συμπεριλαμβανομένης και άσκησης. Στις 3μμ παραλαμβάνω τα δίδυμα από τον Παιδικό Σταθμό, στις 4μμ τη μεγάλη μου κόρη. Δίωρος ύπνος. Παιδική ζούγκλα στην αρχή και προετοιμασία της εκπομπής μετά, μουσική και δημοσιογραφική, από τις 7μμ ως τη μία το πρωί.
Τί ήταν εκείνο που σας ευχαρίστησε και τί εκείνο που σας στεναχώρησε το τελευταίο διάστημα;
Το 2020 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά, το καλοκαίρι στην Κρήτη όμως ήταν ωραίο. Όταν χτύπησε ο γιός μου το μάτι του, ευτυχώς χωρίς συνέπειες, αρρώστησα. Το ότι πρέπει να υπερασπίζομαι τα αυτονόητα στη δουλειά μου, με στενοχωρεί. Η ανάδειξη μιας σκεπτόμενής γυναίκας στην Προεδρία της Δημοκρατίας, η καταδίκη της Χρυσής Αυγής και η ήττα του Τραμπ ήταν από τα πιο ευχάριστα γεγονότα. Η έναρξη των εμβολιασμών επίσης.
Τελευταία μας ερώτηση κ. Δούκα, τι διδαχθήκατε περισσότερο κυνηγώντας την επιτυχία στη ζωή;
Μπα, δεν την κυνήγησα όσο έπρεπε. Αρνήθηκα τους συμβιβασμούς της. Το μεγαλύτερο μάθημα (ιδίως από τη τελευταία δεκαετία) είναι ότι το επίπεδο της ανάπτυξης και της δημοκρατίας δεν είναι ποτέ δεδομένο και σίγουρο. Κατρακυλάει εύκολα, όταν δεν έχεις κοπιάσει με την πολιτική καλλιέργεια και τους θεσμούς.
Η Σωτηρία Δούκα Τζαμπαζλή είναι σπουδάστρια του Τμήματος Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ του ΔΙΕΚ Πυλαίας και κατάγεται από το Δρέπανο Κοζάνης.
*Η Σωτηρία Δούκα είναι σπουδάστρια του Τμήματος Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ του ΔΙΕΚ Πυλαίας και κατάγεται από το Δρέπανο Κοζάνης
