Εκ του νόμου, οι αστυνομικοί οφείλουν να είναι φρουροί της νομιμότητας. Και να ενεργούν αναλόγως. Με τις πράξεις, αλλά και με τον λόγο τους. Ο,τιδήποτε διαφορετικό, πρέπει να αντιμετωπίζεται από την υπηρεσιακή, πρωτίστως δε από την πολιτική ηγεσία τους, ως έκνομη δραστηριότητα. Ιδίως δε ως υπονόμευση της ομαλής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Χωρίς εκπτώσεις και χαριστική επιείκεια, ως εκδήλωση ενός νοσηρού πνεύματος «συντεχνιακής αλληλεγγύης».
Τελικώς, η εξονυχιστική εξέταση του οπτικοακουστικού υλικού, από τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης, απέδειξε ότι πράγματι, κάποιοι αστυνομικοί της ομάδας «Δράση», μετά το επιχειρηθέν απάνθρωπο λιντσάρισμα του συναδέλφου τους, από χουλιγκάνους και μπαχαλάκηδες, θέλησαν να λειτουργήσουν ως «εκδικητές», να …απονείμουν δικαιοσύνη ενεργώντας με πνεύμα αυτοδικίας. Η φράση, ενός εξ αυτών, που έχει αποτυπωθεί καθαρότατα, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών ως προς το πνεύμα που εκφράζει και την νοοτροπία που αναδεικνύει:
«Πάμε να τους σκοτώσουμε, πάμε να τους γ….. τελειώσανε. Να τους σκοτώσουμε».
Η υπηρεσιακή ηγεσία, τα «αφεντικά» της ΕΛΑΣ, αποδέχεται μεν την αλήθεια της καταγεγραμμένης απειλής αλλά, με προφανές πνεύμα «συναδελφικής κατανοήσεως και αλληλεγγύης», καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι δράστες, που είναι περισσότεροι του ενός, δεν διέπραξαν ποινικό αδίκημα, όπως είναι η προτροπή προς τέλεση εγκλήματος –και δη κατά της ζωής- αλλά απλό «πειθαρχικό παράπτωμα». Οπότε, αν επικρατήσει αυτή η λογική, οι παραβάτες «θα πέσουν στα μαλακά».
Αν η «συναδελφική κατανόηση» και συντεχνιακή επιείκεια, μπορούν να αιτιολογηθούν –αλλά όχι και να δικαιολογηθούν- ως πνεύμα που κυριαρχεί μεταξύ των αξιωματικών της ΕΛΑΣ που ασχολήθηκαν με την συγκεκριμένη υπόθεση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι κατανοητή και ως αντίληψη της πολιτικής ηγεσίας. Πρωτίστως δε του αρμόδιου υπουργού «Προστασίας του Πολίτη», Μιχάλη Χρυσοχοίδη.
Είναι αυτονόητο και διαχρονικώς αποδεδειγμένο. Όταν κρατικά όργανα οποιασδήποτε αρμοδιότητος, που έχουν διαπράξει σοβαρά αδικήματα, ιδίως εις βάρος πολιτών, «πέφτουν στα μαλακά», με κωμικές «επιπλήξεις», είτε βραχείας εμβελείας πειθαρχικές τιμωρίες, αυτό οδηγεί σε επανάληψη των κρουσμάτων. Είτε από άλλους, είτε ακόμη και από τους ίδιους τους «πρώτους διδάξαντες».
Είναι υποχρέωση της πολιτικής ηγεσίας να αποδείξει, στους πολίτες, ότι δεν αποδέχεται κανενός είδους συντεχνιακό κουκούλωμα. Άλλως θα είναι σαν να αποδέχεται ότι μπορούν, κάποιοι αστυνομικοί, να πορεύονται με το πνεύμα «πάμε να τους σκοτώσουμε». Είτε την πιο …χουλιγκάνικη, στην χυδαιότητα της, εκδοχή «πάμε να τους γ….ε».
