Μακάρι να μπορούσα να συμμερισθώ την τόση αισιοδοξία σας κ. Πρόεδρε. Αυτήν που εκφράσατε κατά την συνάντηση σας με εκπροσώπους της εστίασης και του εμπορίου. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο, πως μπορείτε να είσθε τόσον αισιόδοξος, όταν έχομε φθάσει στους πενήντα και πλέον νεκρούς ημερησίως. Όταν το ΕΣΥ γονατίζει, με τις ΜΕΘ να μην επαρκούν στα περισσότερα νοσοκομεία.
Είπατε: «Θα ξαναπώ ότι η οικονομία και η κοινωνία δεν θα ξανακλείσουν. Οι εμβολιασμένοι δεν θα στερηθούν τις ελευθερίες τους και όποιοι ακόμα δεν έχουν εμβολιαστεί θα πρέπει να προστατευτούν. Για να συμβούν, όμως, όλα αυτά ταυτόχρονα, εκτός από την αστυνόμευση χρειάζεται προφανώς και συνεργασία και φαίνεται ότι, με κύριο όπλο την πειθώ, αυτήν την κατακτάμε».
Με συμπαθάτε, αλλά ούτε οι εμβολιασμένοι ενδείκνυται να απολαύσουν καθεστώς “απολυταριάς”. Δεν ξέρω αν το έχετε στην Κρήτη αυτό το έθιμο. Στα ρουμελιώτικα βουνά, ένθα κατάγομαι, λίγο πριν οι βοσκοί μεταναστεύσουν προς τα χειμαδιά, ειναι έθιμο η απολυταριά. Να αφήνονται δηλαδή τα πρόβατα και τα γίδια, να μπαίνουν στα χωράφια και να κάνουν αποψίλωση. Ε, δεν είμαστε για απολυταριές ούτε οι εμβολιασμένοι.
Είμαι πλήρως εμβολιασμένος. Αυτό όμως δεν σημαίνει πώς δεν κινδυνεύω να μολυνθώ από τον ιό αν:
*** Συμφύρομαι σε μεγάλες παρέες. Ιδίως όταν, καθήμενος σε ένα κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, όπου, συνήθως, κανείς δεν τηρεί τον κανόνα να απέχει το ένα τραπέζι από το άλλο δύο μέτρα, βγάζω τη μάσκα μου για να φάω, η για να πιω το ποτό μου.
*** Στριμώχνομαι στα μέσα αστικών συγκοινωνιών. Τα οποία, επειδή στην πραγματικότητα ουδείς νοιάσθηκε να πυκνώσουν τα δρομολόγια των λεωφορείων η των τρόλεϊ, ώστε να μη στοιβάζονται οι άνθρωποι, μετά από πολύωρη αναμονή, σαν σαρδέλες, λειτουργούν ως …θερμοκήπια του ιού.
*** Παραμένω, με πολύωρη αναμονή, μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους, σε μικρούς χώρους αναμονής ιατρείων.
Και βεβαίως, αν “κολλήσω”, καθίσταμαι, αυτομάτως, φορέας του ιού, επικίνδυνος για τους άλλους. Ιδίως τους ξεροκέφαλους ανεμβολίαστους. Επικίνδυνος και για τον εαυτό μου, αφού, όσο περνούν οι εβδομάδες, από την ημέρα της τελευταίας δόσης, τόσο μειώνεται η προστασία που μου προσφέρουν τα εμβόλια.
Είστε πολύ νέος για να έχετε δει εκείνη την σοβιετική ταινία με τον τίτλο “Αισιόδοξη τραγωδία”. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι προς τα εκεί οδεύουμε. Και δη ολοταχώς.
