συνήθως κάποιος (μας) φταίει:
το πολιτικό προσωπικό,
τα επιμελητήρια,
το κράτος και οι υπηρεσίες του,
οι Δήμοι,
η Ευρωπαϊκή Ένωση
κλπ κλπ …
ποτέ δεν φταίει:
η επιχειρηματική μας κουλτούρα,
η έλλειψη συνεργατικής διάθεσης,
η οργάνωση της εξωστρέφειας μας,
ο ελάχιστος χρόνος που αφιερώνουμε σε κοινές δράσεις
κλπ κλπ …
η Δυτική Μακεδονία μετασχηματίζεται
και αν δεν υπάρξει γρήγορη προσαρμογή στις νέες συνθήκες,
είτε η συρρίκνωση,
είτε και η κατάρρευση,
είναι δεδομένες …
διατυμπανίζουμε και ισχυριζόμαστε δημόσια σε κάθε ευκαιρία ότι,
διαθέτουμε μεγάλη παράδοση και εμπειρία στη διατροφή, στα τρόφιμα και στα ποτά μας,
ο καταναλωτής (εντός και εκτός συνόρων) μπορεί να βρει εδώ «μοναδικά προϊόντα»,
οι επισκέπτες θα «μαγευτούν» από γεύσεις και αρώματα
κλπ κλπ …
ενώ στο πραγματικό οικονομικό περιβάλλον,
διακρίνονται και επιβιώνουν μόνο οι επιχειρήσεις που μπορούν να σταθούν επιθετικά στον ανταγωνισμό αποκλειστικά με δικά τους όπλα,
εκλείπει έστω και ελάχιστη ουσιώδης δομημένη συνεργασία διαρκείας μεταξύ αυτών και των δομών του κράτους ή της τοπικής αυτοδιοίκησης,
οι ανθηρές επιχειρήσεις, όπως και αυτές με διάθεση συμβολής στην κοινωνική συνοχή, λειτουργούν στη λογική της μικροκλίμακας των χορηγιών τοπικού χαρακτήρα,
δεν υπάρχει ούτε μια πραγματικά πετυχημένη δράση έστω μεσαίας κλίμακας με σημαντικά αποτελέσματα στην ανάδειξη του περιφερειακού χαρακτήρα της περίφημης «αγροδιατροφής»,
δεν υπάρχει κοινή ταυτότητα και χαρακτήρας, που να στέκει στη σύγχρονη εποχή για αποτελεσματική προώθηση …
κάποιοι κάνουν συνεχώς λάθος και πετυχαίνουν ελάχιστα αποτελέσματα,
ή εκ των πραγμάτων
φορείς και επιχειρήσεις αδυνατούν να συγκλίνουν προς δράσεις με πραγματικά προστιθέμενη οικονομική και κοινωνική αξία …
δεν έχουμε:
ινστιτούτα τροφίμων,
cluster ή δίκτυα τροφίμων,
ισχυρό ή έστω επαρκές Πανεπιστημιακό τμήμα,
οργανωμένη προώθηση και προβολή σε όρους 2022,
αξιοποίηση πραγματικά ειδικών επαγγελματιών και επιστημόνων,
αγνοούμε επί της ουσίας την εφαρμογή και πιθανώς και την ύπαρξη των διεθνών όρων regionalism, food qualification, future food, food waste management, food startups & food lab …
τι έχουμε:
ριζωμένο βαθιά μέσα μας το φόβο της παγκοσμιοποίησης, που μας επιστρέφει στην διατήρηση μιας νοοτροπίας συντηρητισμού και προσήλωσης στο παρελθόν,
διατήρηση χαμηλών προσδοκιών και διεκδίκησης ρόλων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο,
συνεχώς εντεινόμενο brain drain,
σωρεία ερασιτεχνικών δράσεων προώθησης,
απώλεια εμπιστοσύνης προς τους θεσμικούς φορείς και την ικανότητα των να υποστηρίζουν αποτελεσματικά τους οικονομικούς φορείς,
εκτίμηση έλλειψης ενδιαφέροντος από την επιχειρηματική αγορά πέραν των κατά μόνας χρηματοδοτήσεων & ενισχύσεων
και ευτυχώς έχουμε
αρκετές επιχειρήσεις που κινούμενες αυτόνομα,
αντιστέκονται και αναπτύσσονται …
επειδή στέγνωσε το μελάνι των ιδεών και των απόψεων:
ας υποστηρίζουμε τις δικές μας επιχειρήσεις, αγοράζοντας τουλάχιστον τα προϊόντα τους,
ας μην μπαίνουμε καν στον κόπο να νομίζουμε ότι καλλιεργούμε προσδοκίες προς αυτές με εξαγγελίες και ανακοινώσεις,
ας τις χειροκροτούμε όταν αριστεύουν,
και εμείς οι λοιποί:
ας επιστρέψουμε στο να διοργανώνουμε Κερνάμε Ελλάδες εκμεταλλευόμενοι την καλή πρόθεση συλλόγων και εθελοντών,
& ας συνεχίσουμε να κάνουμε απλά ανώδυνα ποστ
για τα θαυμαστά εστιατόρια της Φλώρινας,
τη μοναδικότητα του Κρόκου,
τα τρομερά ποσοστά ενίσχυσης των ΜμΕ τα επόμενα χρόνια,
την ομορφιά της υπαίθρου μας
κλπ κλπ …
δυστυχώς η επιχειρηματικότητα στη Δυτική Μακεδονία δεν καθοδηγείται και δεν διευκολύνεται αποτελεσματικά εδώ και πολλά χρόνια,
διαπίστωση που ναι μεν είναι κοινή, πλην όμως από την άλλη δε,
είναι σαφές πως το προφίλ των προσώπων – εκπροσώπων των φορέων από τη μία και το προφίλ των περισσότερων επιχειρηματιών από την άλλη, είναι αυτά που καθόρισαν τις συνθήκες και οδήγησαν στις διαπιστώσεις των διαχρονικών αδυναμιών και ελάχιστης αποτελεσματικότητας …
Καραμάρκος Κώστας,
Σύμβουλος Στρατηγικής
Αστικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης,
Urbact Lead Expert, Council of Europe Expert
