Οι λέξεις και οι σχεσιακές τους δομές κουβαλούν μηνύματα και δίνουν ερμηνείες. Προτείνουν εξηγήσεις, αλλά προσφέρουν και ηθικές αξιολογήσεις.
Είναι διαφορετικό να μιλήσεις για εν ψυχρώ δολοφονία και διαφορετικό για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή διαπληκτισμό μεταξύ οπαδών που εξελίχθηκε άσχημα. Θυμόμαστε όλοι το ατυχές τιτλάκι του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία Φύσσα που έκανε λόγο για δολοφονία για τα… αθλητικά. Εάν είχε μείνει εκεί η ιστορία, τίποτα απ’ όσα ακολούθησαν δεν θα συνέβαινε και κυρίως η δίκη της «Χρυσής Αυγής».
Το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναικοκτονίες, όρο με τον οποίο αρκετοί διαφωνούν, παραγνωρίζοντας την ορατότητα που έδωσε σε αυτό τον τύπο εγκλημάτων έμφυλης βίας. Είναι άλλο να πεις «τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε» και άλλο να μιλήσεις για εν ψυχρώ δολοφονία μιας γυναίκας επειδή είναι γυναίκα.
Αυτό που έγινε χθες στη Θεσσαλονίκη ήταν μια δολοφονία εν ψυχρώ. Μια δολοφονία σκέτη. Και μάλιστα με δρεπάνι. Μια ακραία βάναυση πράξη που δείχνει ότι ο θυμός και η βία ξεχειλίζουν. Αυτά τα εγκλήματα, λοιπόν, πρέπει να αναφέρονται έτσι όπως είναι, χωρίς να γίνεται προσπάθεια οι λέξεις να δώσουν ερμηνείες που δεν ταιριάζουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι πίεση για να εντοπιστούν γρήγορα οι δράστες.
