Ποτέ οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες. Ίσως είναι δύσκολο να γίνουν καλύτερες. Μπορεί, επίσης, να γίνουν και χειρότερες, αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν θα γίνουν ποτέ ιδανικές.
Γι’ αυτό και το θέμα είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο με τις δεδομένες συνθήκες. Να μην αναβάλουμε για μια άλλη στιγμή στο μέλλον, αυτό τα θεμέλια του οποίου μπορούμε να χτίσουμε σήμερα.
Να μην πανικοβαλλόμαστε από τις αλλαγές, ακόμα κι αν αυτές δεν γίνονται για το καλύτερο και εγκλωβιζόμαστε σε καταστάσεις που δεν μας προχωρούν πιο μπροστά.
Τα χρόνια της κρίσης κράτησαν δέσμια μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων. Κάποιοι και παρά τις δυσκολίες κατάφεραν να ακολουθήσουν το δρόμο τους και να προχωρήσουν μπροστά. Πολλοί έμειναν πίσω, μεμψιμοιρώντας και ψάχνοντας για δικαιολογίες.
Χαμένες γενιές δεν υπάρχουν. Ούτε συλλογικές δικαιολογίες για ατομικά λάθη. Ο καθένας στρώνει το δρόμο του και ζει τη ζωή του ως τελική παράσταση.αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν θα γίνουν ποτέ ιδανικές.
Γι’ αυτό και το θέμα είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο με τις δεδομένες συνθήκες. Να μην αναβάλουμε για μια άλλη στιγμή στο μέλλον, αυτό τα θεμέλια του οποίου μπορούμε να χτίσουμε σήμερα.
Να μην πανικοβαλλόμαστε από τις αλλαγές, ακόμα κι αν αυτές δεν γίνονται για το καλύτερο και εγκλωβιζόμαστε σε καταστάσεις που δεν μας προχωρούν πιο μπροστά.
Τα χρόνια της κρίσης κράτησαν δέσμια μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων. Κάποιοι και παρά τις δυσκολίες κατάφεραν να ακολουθήσουν το δρόμο τους και να προχωρήσουν μπροστά. Πολλοί έμειναν πίσω, μεμψιμοιρώντας και ψάχνοντας για δικαιολογίες.
Χαμένες γενιές δεν υπάρχουν. Ούτε συλλογικές δικαιολογίες για ατομικά λάθη. Ο καθένας στρώνει το δρόμο του και ζει τη ζωή του ως τελική παράσταση.
Μοιραστείτε την είδηση