Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
Ταξίδι προς… το τέλος
Εισπνοή… εκπνοή
Ένα πανέμορφο θέαμα. Παρακολουθείς το άτομο που σε νοιάζει περισσότερο από το οτιδήποτε να… ζει! Ακούγεται σαχλό, έτσι; Για εκείνον όμως ήταν αρκετό, αφού το μόνο που μπορούσε να κάνει για εκείνη ήταν απλά να την προσέχει πίσω από τις σκιές.
Ο ήλιος πήρε τη θέση του στον αγουροξυπνημένο ουρανό, χαϊδεύοντας τα μάτια των ζωντανών. Εκείνη δεν περίμενε να την ξυπνήσουν οι φωτεινές αχτίδες φωτός, είχε σηκωθεί πριν καν ξυπνήσει ο ουρανός. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη, σήμερα θα επισκεπτόταν κάτι καινούργιο, κάτι που δεν είχε δει χθες, ούτε κανένα από τα περασμένα χθες. Για εκείνη κάθε μέρα ήταν ξεχωριστή μέρα, καμία προετοιμασία για το αύριο, καμία έγνοια για το χθες. «Νέα μέρα νέα περιπέτεια», το μότο της.
Σήμερα πρόσω ολοταχώς για την Επιτυχία, δύσκολο ταξίδι, άξιζε όμως. Παρόλα αυτά, κάτι έλειπε. «Ίσως ήρθε η ώρα να ταξιδέψω εκεί που οι χρυσές ανταύγειες του ουρανού δεν φαίνονται», σκέφτηκε, μιας και τα υπόλοιπα ενθουσιώδη μέρη τα είχε επισκεφτεί. Η αλήθεια είναι πως φοβόταν, αλλά ήθελε να ταξιδέψει παντού. Γι’ αυτό και δεν τη σταμάτησε, αν και τώρα ανησυχούσε περισσότερο πως θα τον συναντήσει νωρίς.
Ήταν ένα δύσκολο και εξουθενωτικό ταξίδι. Πρώτα πήγε στη Θλίψη, έπειτα πέρασε από την Απελπισία, επισκέφτηκε τον Πόνο και κατέληξε στη Ματαιοδοξία. Δεν το μετάνιωσε, όνειρό της ήταν να ταξιδέψει ολόκληρο τον κόσμο των συναισθημάτων, γιατί μόνο έτσι θα αποκτήσουν νόημα όλα τα περασμένα χθες. Γιατί τώρα είναι ανακουφισμένη που μπόρεσε να ζήσει και να επιζήσει όλες αυτές τις περιπέτειες, πριν τον συναντήσει.
Άγνωστη μέρα συναντήθηκαν, ξαφνική και η ώρα. Εκείνη έλαμπε ολόκληρη, είχε φορέσει το πιο όμορφό της χαμόγελο και στα μάτια της αντανακλώνταν όλες οι περιπέτειές της, ήταν περήφανη για όλες τους. Έτεινε το λεπτεπίλεπτο χέρι της προς το μέρος του, εκείνος με δάκρυα να κατρακυλούν ασταμάτητα στα μάγουλά του κοντοστάθηκε και εν τέλει το πήρε στη χούφτα του.
Αυτή η συνάντηση ήταν ο χειρότερός του εφιάλτης, η τελευταία της εκπνοή. Προσπάθησε να την καθυστερήσει όσο περισσότερο μπορούσε και τα κατάφερε. Βίωσε όλο τον κόσμο των συναισθημάτων, χάρη σ’ εκείνον που την προστάτευε πίσω από τις σκιές.
Αυτή ήταν η Ζωή, και πραγματοποίησε ένα διασκεδαστικό, με σκαμπανεβάσματα και γεμάτο περιπέτειες ταξίδι.
Εκπνοή
Η μαθήτρια του Γ7 τμήματος
του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης
Κατερίνα Ζαγορίτη
