«Λοιπόν, εε… Με λένε Ραλφ… Είμαι ένα κουνέλι… Όπως βλέπετε, είμαι τυφλός στο δεξί μου μάτι και… από αυτό το αυτί, δεν ακούω τίποτα παρά κουδουνίσματα. ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΝΝ. Ναι, είναι πολύ εκνευριστικό».
Και κάπως έτσι ξεκινάει αυτή η ταινία μικρού μήκους, σε σκηνοθεσία Spencer Susser, με ηθοποιό φωνής του Ραλφ τον Taika Waititi. Ένα κουνέλι δοκιμαστής προϊόντων σε εργαστηριακούς ελέγχους, που δίνει συνέντευξη στη Διεθνή Ανθρωπιστική Κοινωνία (μια αληθινή εθελοντική ομάδα), για να γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ.
Παρόλο που ο Ραλφ από μόνος του είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας, μια μαριονέτα που άνθρωποι τής αλλάζουν στάσεις και εκφράσεις, για να δημιουργηθεί μια stop motion ταινία, η ιστορία του είναι πέρα για πέρα αληθινή. Χιλιάδες ζώα σαν αυτόν, ινδικά χοιρίδια, ποντίκια, άλλα κουνέλια, πίθηκοι, σκύλοι (ειδικά τα beagles), είναι θύματα δοκιμής διαφόρων αντικειμένων, όπως καλλυντικών, φαρμάκων και παρόμοιων προϊόντων. Και γιατί; Για χάρη της επιστήμης. Της ομορφιάς. Της υγείας. Του ανθρώπου. Δοκιμάζουν τα συστατικά των προϊόντων και το τελικό αποτέλεσμα πάνω τους με πολλούς τρόπους. Το δοκιμάζουν στο δέρμα τους. Στα μάτια τους, ειδικά αυτό είναι πολύ διάσημο στα κουνέλια απ’ όσο έχω καταλάβει. Τα αναγκάζουν να εισπνέουν τοξικές ουσίες. Και τα ζώα παθαίνουν διάφορες αρρώστιες, μένουν ανάπηρα και τελικά πεθαίνουν με έναν αργό, βασανιστικό θάνατο.
Παρόλο που ο Ράλφ περνάει μια κόλαση, με μια φαινομενικά χαρούμενη διάθεση υπονομεύει τα βάσανά του, αφού λειτουργούν για το συμφέρον του ανθρώπου. Όταν αρχίζει η «δουλειά» του και τού κλείνουν τον λαιμό σε ένα εξάρτημα, για να μην μπορεί να φύγει, προσπαθεί να καθησυχάσει τους ανθρώπους που γυρίζουν το σποτ: «Ξέρω πως φαίνεται άσχημο, αλλά από την πλευρά μου, είναι απλά μια δουλειά. Αν έστω και ένας άνθρωπος μπορεί να έχει την αίσθηση ενός ασφαλούς κραγιόν, ή αποσμητικού, ή, ή…».
Τα άλλα κουνέλια, που βρίσκονται εκεί μαζί του, μόλις μαθαίνουν για το ντοκιμαντέρ, τού ζητάνε να πει στο συνεργείο να τους απελευθερώσουν όλους. Ο Ραλφ, νευρικός, προσπαθεί να αγνοήσει τις παρακλήσεις των φίλων του, μέχρι που ένας από τους επιστήμονες αρχίζει να βάζει ένα άγνωστο υγρό στο μόνο λειτουργικό μάτι του κουνελιού, κάνοντάς το να βρίσει από τον πόνο.
Δυστυχώς, έτσι είναι τα πράγματα. Σε κάποιες χώρες επιτρέπεται να πάρεις έτσι απλά ζώα και να τους στερήσεις την υγεία τους, το φως, την οικογένειά τους και τη ζωή τους, για να δεις αν ένα τυχαίο φάρμακο, είδος μπάνιου και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο θα κάνει κακό στους ανθρώπους. Θα μου πεις, και πώς αλλιώς να ξέρουμε αν θα είναι τοξικό το προϊόν ή όχι;
Και η απάντησή μου είναι… Με οποιονδήποτε τρόπο που δεν παραβιάζει τα δικαιώματα κάποιου ζωντανού οργανισμού. Μόνο και μόνο επειδή είναι ζώα ανίκανα να μιλήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους; Ντροπή…
Κλείνοντας, ορίστε το τέλος της ταινίας. Ο Ραλφ περπατάει μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο, φανερά ταλαιπωρημένος, αφήνοντας πονεμένες, τρεμουλιαστές ανάσες. Γυρνάει την πλάτη του στην κάμερα.
«Ε… Κλείνοντας, θα ήθελα να πω…»
«Συγγνώμη Ραλφ, από εδώ είμαστε…»
Ο Ραλφ γυρνάει από τη σωστή πλευρά. Είναι πλέον τυφλός και από τα δύο μάτια.
«Καλύτερα έτσι;»
«Ναι, συνέχισε φίλε μου.»
«Λοιπόν, απλά θα ήθελα να πω πως… Όσοι αγοράζουν πράγματα που έχουν δοκιμαστεί σε ζώα, όπως eyeliner, σαμπουάν, αντηλιακά… Λίγο πολύ ό,τι υπάρχει στο μπάνιο σας… Ε, χωρίς εσάς και τις χώρες που επιτρέπουν τα πειράματα σε ζώα, θα ήμουν άνεργος! Θα ήμουν στον δρόμο… ναι, όχι ακριβώς στον δρόμο, μάλλον στα χωράφια. Ξέρετε, σαν ένα συνηθισμένο κουνέλι… Όμως… ΑΧ!»
Ο πόνος από τα εγκαύματα τον κάνει να σταματήσει απότομα. Αφού συνέρχεται, λέει πως είναι όλα καλά, με τον αντίχειρά του στραμμένο προς τα επάνω.
Αν προσέξουμε καλά, θα δούμε πως στο δωμάτιο υπάρχουν μεταλλικά ντουλάπια, με γραψίματα πάνω τους, εκ των οποίων τα περισσότερα έχουν σβηστεί με γραμμές. Είναι ονόματα ζώων, όπως ο Ραλφ, τα οποία βασανίστηκαν εκεί και πέθαναν. Αυτά έχουν διαγραφεί με τις γραμμές.
Ο Ραλφ, όμως δεν θα πεθάνει, απλά θα συνεχίσει να υποφέρει. Αντιπροσωπεύει όλα αυτά τα ζώα. Και αν δεν γίνει κάτι σύντομα, θα συνεχίζει να βασανίζεται, χωρίς να αναπαυτεί είτε με διάσωση, είτε, δυστυχώς, με τον θάνατο.
Κανένα ζώο δεν πρέπει να βασανίζεται και να πεθαίνει στο όνομα της ομορφιάς.
*Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
