Της Θεοδώρας Τολίκα*
Στην καθημερινότητα μου ως ιατρός του ΕΣΥ καλούμαι να δίνω λύσεις στα προβλήματα υγείας των ασθενών μου αλλά ο ρόλος μου δεν τελειώνει εκεί. Ως άνθρωπος με ενδιαφέρον για τα κοινά και στοιχειώδη ευαισθησία ενημερώνομαι για το σύνολο των προβλημάτων των ασθενών που σχετίζονται ή απορρέουν από τη νόσο τους και αισθάνομαι την ανάγκη να βοηθήσω ώστε να μειώσω το φορτίο που επωμίζονται.
Ας μιλήσουμε για την άνοια
Φοβάμαι πως οι περισσότεροι την γνωρίζετε και έχετε βιώσει ή ακούσει μαρτυρίες από γνωστούς, φίλους, συγγενείς. Πρόκειται για την εκφυλιστική νόσο του εγκεφάλου που προοδευτικά αποστερεί τους ασθενείς, κυρίως ηλικιωμένους, από όλες τις γνωστικές τους λειτουργίες (μνήμη, προσανατολισμό, λόγο, κρίση) και τους καθιστά ανίκανους να αυτοεξυπηρετούνται στην καθημερινότητα τους. Το βάρος της διάγνωσης είναι σίγουρα μεγάλο για τους ίδιους τους ασθενείς οι οποίοι βιώνουν απόγνωση και αδυναμία καθώς χάνουν αργά και βασανιστικά τον αυτοέλεγχο τους ωστόσο, κατά την γνώμη μου, αυτοί που σηκώνουν το αβάσταχτο βάρος σε αυτή τη νόσο είναι οι φροντιστές. Το οικογενειακό περιβάλλον καλείται να υποστηρίξει τον άνθρωπό του σωματικά, ψυχικά και πνευματικά με συνέπεια την απομόνωση από το περιβάλλον, σε πολλές περιπτώσεις την απώλεια εργασίας, σωματική κόπωση και έλλειψη ύπνου ενώ η καθημερινότητα εξελίσσεται σε εφιάλτη. Οι φροντιστές δεν εισπράττουν την αγάπη που προσφέρουν, δεν αλληλοεπιδρούν με τον άνθρωπό τους ενώ συχνά δέχονται αναίτιες επιθέσεις από τους ασθενείς που σε προχωρημένο επίπεδο τελικά δεν τους αναγνωρίζουν.
Μπορούμε να βοηθήσουμε;
Είναι επιτακτική ανάγκη και μπορούμε. Ασχολούμαι περισσότερο από δέκα χρόνια με την εν λόγω ασθένεια και έχω καταγράψει τις επιθυμίες των ασθενών και των φροντιστών τους. Το πρώτο και κυριότερο αίτημα είναι η δημιουργία μιας δημοτικής δομής στην πόλη μας (κέντρο ημέρας) που θα υποστηρίζει τους ανοϊκούς ασθενείς. Αναφέρομαι σε μία δομή που θα έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί καθημερινά επί οκταώρου και θα υποδέχεται σε σταθερή βάση συγκεκριμένο αριθμό ανοϊκών ασθενών. Θα απαρτίζεται από κοινωνικούς λειτουργούς, φυσικοθεραπευτές, και ψυχολόγους με την υποστήριξη ενός νευρολόγου και ενός ψυχιάτρου. Ο διττός σκοπός της λειτουργίας του κέντρου θα είναι αφενός η υποστήριξη των ασθενών με ασκήσεις πνευματικής ενδυνάμωσης, κινησιοθεραπεία, κοινωνικοποίηση και δυνατότητα έκφρασης και αφετέρου η δυνατότητα των φροντιστών να εργαστούν, να ασχοληθούν με πρακτικά ζητήματα, να αποφορτιστούν και να επαναφορτιστούν για να συνεχίσουν περισσότερο δυνατοί το έργο τους. Επίσης το κέντρο θα ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους δημότες για τη νόσο, θα δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα της καθημερινότητας των ασθενών/φροντιστών και θα τους υποστηρίζει ενεργά σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Το σχέδιο έχει αρκετές δυσκολίες για την υλοποίηση του αλλά κατά την προσωπική μου άποψη είναι εφικτό να γίνει σε λογικό χρονικό πλαίσιο. Η υγεία με τη γενικότερη της έννοια, ως σωματικής και πνευματικής ευεξίας, αποτελεί αγαθό και δικαίωμα για όλους.
Η δημοτική κίνηση Κοζάνη τόπος να ζεις αφουγκράζεται και υποστηρίζει πρωτοβουλίες που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των συνδημοτών μας και είμαι πεπεισμένη πως μαζί μπορούμε να υλοποιήσουμε την λειτουργία του κέντρου ημέρας προκειμένου σταδιακά να ανακουφίσουμε την συγκεκριμένη ομάδα ασθενών/φροντιστών.
*Η Θεοδώρα Τολίκα είναι νευρολόγος στο «Μαμάτσειο» Νοσοκομείο Κοζάνης και υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με την Δημοτική Κίνηση «Κοζάνη-Τόπος Να Ζεις»
