Το βιβλιοπωλείο η “Στοά του βιβλίου” και οι εκδόσεις Μεταίχμιο σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Δημήτρη Στεφανάκη “Μινώταυρος” την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου στις 6:00μ.μ. στο Αμφιθέατρο της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας Τζένη Μανάκη και ο συγγραφέας Μιχάλης Πιτένης. Αποσπάσματα διαβάζει η χειρούργος-οδοντίατρος Αγάπη Αμαραντίδου.
ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ
Γράφει η Τζένη Μανάκη
Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ επισκέπτεται την Κοζάνη για να παρουσιάσει το νέο βιβλίο του ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ.
Πρόκειται για ένα κλασικού τύπου μυθιστόρημα, μια μεγάλη αφήγηση που έχει ως βάση την Ιστορία, υπηρετεί όμως κατ΄ εξοχήν τη λογοτεχνία, δημιουργώντας μια εύληπτη πραγματεία για τον χρόνο, τις ανθρώπινες προσδοκίες, την ίδια τη ζωή, εκφρασμένη με αισθητική και λεπταίσθητο λογοτεχνικό χειρισμό στα φλέγοντα θέματα του έρωτα και του θάνατου, της χαράς και της θλίψης, της ειρωνείας, και του σαρκασμού, του κωμικού και του τραγικού στοιχείου, μέσα στην αδυσώπητη πορεία του ανθρώπου προς το πεπρωμένο του.
Το βιβλίο του είναι μεταξύ άλλων ένα βιβλίο με ενδιαφέρουσα πλοκή, στοχασμούς αλλά και πολλά στοιχεία Τέχνης και Ιστορίας. Είναι από εκείνα τα μυθιστορήματα που γοητεύουν τον αναγνώστη γιατί ακριβώς ενσωματώνουν αυτή την ποικιλομορφία.
Το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή της μυθοπλασίας του, με αιχμή του δόρατος τον μεγάλο έρωτα της Μαργώς Μποτέλλη και του Γιαννιού Αστάκη, έχει ως αρχή το 1894, τόπο ένα χωριό της Βιάνου, στη νότια Κρήτη, και ένα φονικό.
Ο Στεφανάκης μιλάει για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους κατακτητές και την εν συνεχεία επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, Βρετανίας, Γαλλίας, Ρωσίας και Ιταλίας, προκειμένου να μοιράσουν τις Διοικητικές περιφέρειες της νήσου. Τη διοίκηση του Ηρακλείου ανέλαβαν οι Βρετανοί.
Η αντίθεση των Τούρκων εκφράστηκε με τη σφαγή του 1898. Ακολούθησε ο βομβαρδισμός του Ηρακλείου από ένα βρετανικό πλοίο, με αποτέλεσμα τον θάνατο μεγάλου αριθμού Τουρκοκρητών, 17 Βρετανών στρατιωτών και χιλίων περίπου κατοίκων.
Με την ΄Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα, το 1913, παίρνει τέλος και η Κριτική Πολιτεία, που είχε επιτευχθεί παρά τις αντιθέσεις των Ενωτικών, και υπήρξε το μεταβατικό στάδιο μέχρι την ΄Ενωση.
Η Κριτική Πολιτεία, είχε θεσπισθεί με την Κρήτη ως αυτόνομο υποτίθεται κράτος, πλήρως ελεγχόμενο από τις Μεγάλες Δυνάμεις και υπό τουρκική επικυριαρχία.
Η χαρά της Ελευθερίας με το 1913 δεν κράτησε πολύ, παρά την πεποίθηση ορισμένων ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα έφθανε στην Κρήτη. Ύπήρξαν όμως και διορατικοί, αυτοί που αντιλαμβανόταν εκ των πραγμάτων την επερχόμενη καταστροφή.
Κι αν στη διάρκεια του Μεσοπολέμου κάποιοι κατόρθωσαν να ανεβάσουν το επίπεδο της ζωής τους, τους πρόλαβε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος για να τους γεμίσει πληγές κι απώλειες, τον οποίον δυστυχώς, ακολούθησε ο Εμφύλιος μέχρι το 1949.
Στο δεύτερο Μέρος του βιβλίου κάνει την εμφάνισή της η καλλονή Μαργώ Μποτέλλη, μία πραγματικά εκπληκτική, δυναμική, φιλότεχνη, αγωνίστρια, υπέροχη ηρωίδα, που ξεπερνάει όλες τις περίφημες εκείνες που γνωρίσαμε σε προηγούμενα βιβλία του.
Η Μαργώ, γέννημα της Κρήτης, χήρα ενός μεγάλου καπνοβιομήχανου , φθάνει στο Μεγάλο Κάστρο μετά οκτώ χρόνια απουσίας, με το ιδιόκτητο πλοίο της “Μαργαρίτα”, μαζί με τον δικηγόρο της ΄Αγγελο Γαληνό.
Εκεί στο Λιμάνι συμβαίνει η πρώτη άτυπη επαφή με τον Γιαννιό Αστάκη, έναν απλό εργάτη, αλλά με εσωτερική δύναμη και λεπτό αισθητήριο νεαρό. Εκεί στο Λιμάνι, μια επόμενη φορά η Μαργώ Μποτέλλη τον πόθησε αντικρίζοντας μέσα από το ανοιχτό, ιδρωμένο πουκάμισο, το γυμνό του στήθος και επιδίωξε τη γνωριμία που γέννησε τον αμοιβαίο έρωτά τους.
Η ψυχογράφηση, η σαφής αποτύπωση των χαρακτηριστικών, των κινήσεων και των συμπεριφορών των ηρώων μέσα στην πάροδο του χρόνου, καθώς ζουν τη ζωή που ορίζει η προσωπικότητα, τα αισθήματα, η κληρονομιά και ο τόπος, καθώς εμπλέκονται στα γρανάζια των ιστορικών συγκυριών υιοθετώντας νέους ρόλους που αλλάζουν τις ζωές ή τις σχέσεις τους με τους άλλους, αποκαλύπτουν τη δεξιοτεχνία του συγγραφέα να πλάσει ήρωες όχι απλά αληθοφανείς, αλλά πραγματικούς.
Η κινηματογραφική, αλλά και ως πρόφαση στοχασμού αφήγηση συναρπάζει τον αναγνώστη, με τη δημιουργία συνεχών εντάσεων, τον κάνει να νιώθει την αύρα της εποχής, να οσφραίνεται τις μυρωδιές της φύσης, την οσμή του αίματος μέσα στον λαβύρινθο της Ιστορίας, να ζει την προσωπική ιλαρότητα των ηρώων, να συμμετέχει στην τραγωδία τους, να επικροτεί τις αποφθεγματικές ατάκες του συγγραφέα.
Με το Μινώταυρο, ο Στεφανάκης χαρίζει στο αναγνωστικό του κοινό ένα κλασικού τύπου μυθιστόρημα δαμάζοντας τον χρόνο, ένα μυθιστόρημα για κάθε αναγνώστη, κοσμώντας την αφήγησή του άλλοτε με αδρές πινελιές και άλλοτε με τον απαλό χρωστήρα ιμπρεσιονιστή ζωγράφου.
