Αυτούς να δείχνουν τα κανάλια, έλεγε η κυρία που περίμενε δίπλα μου, εννοώντας τους γιατρούς, τους ερευνητές των εργαστηρίων της νανοτεχνολογίας και της μοριακής βιολογίας, αυτούς που μας βοηθούν να ζήσουμε καλύτερα. Κάθε βράδυ στην προσευχή μου λέω «δόξα τω θεώ και…» συνέχισε και άρχισε να απαριθμεί τα ονόματα των γιατρών της. Αυτούς να δείχνουν, όχι τους άλλους τους ανόητους που δείχνουν όλη την ημέρα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το άκουσα αυτό, ούτε μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ο λόγος που το μεταφέρω είναι γιατί το τελευταίο διάστημα είναι όλο και πιο διάχυτη η κούραση του κόσμου με τα ίδια και τα ίδια και όλο μεγαλύτερη η επιθυμία του να ακούσει κάτι καλό, κάτι ελπιδοφόρο.
Μήπως, όμως, σταμάτησε να πουλάει εντελώς το καλό και πουλάει μόνο το κακό; Πως αλλιώς να εξηγηθεί η εμμονή στις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης και η τέλεια αδιαφορία για ότι καλό υπάρχει.
Ίσως πάλι να φταίνε οι άριστοι. Ε, δεν κάνουν κάτι κι αυτοί να μας υπενθυμίσουν την παρουσία τους. Δεν βγάζουν και λίγο μπούτι, ώστε να πέσουν όλα τα βλέμματα πάνω τους. Κάθονται μόνο εκεί κλεισμένοι στα εργαστήριά τους να αποκωδικοποιήσουν τα άγνωστα μυστικά που θα ανοίξουν νέους δρόμους στην επιστήμη, αντί να πιάσουν στασίδι σε κανένα πρωϊνάδικο ή ακόμα καλύτερα κανένα γραφείο κατά Μαξίμου μεριά.
Ιωάννα
