Θόρυβος. Πολύς θόρυβος. Ο Γιάννης σηκώνεται και τρέχει προς το παράθυρο. Το ανοίγει και το μικρό δωμάτιο γεμίζει ποδοβολητά και ήχους αλόγων. Τα τουρκικά στρατεύματα αποχωρούν από την πόλη της Κοζάνης ειρηνικά. Ο μικρός Γιάννης είχε ακούσει λίγες ώρες πριν ότι έξω από την πόλη είχαν πλησιάσει τα ελληνικά στρατεύματα. Αν και 10 χρόνων είχε καταλάβει ότι κάτι σήμαινε αυτό. «Για πόσο θα κρατήσει άραγε όλο αυτό; Είμαστε όντως ελεύθεροι;», αναρωτήθηκε. Η μέρα εκείνη ξημέρωνε 11 Οκτωβρίου.
Τελικά ο Γιάννης είχε δίκιο. Λίγα χρόνια αργότερα το τέρας της σκλαβιάς ξαναχτύπησε την πόρτα μας. Όπως και πριν έτσι και τότε ο λαός μας βρέθηκε μπροστά στο δίλλημα ή τις αλυσίδες ή την αντίσταση. Για άλλη μια φορά ο λαός επέλεξε. Επανάσταση – αντίσταση – μάχη.
Ο Οκτώβριος έχει μια ειδική θέση στη ζωή της πατρίδας μας. Είναι η εποχή που γιορτάζουμε την αντίσταση των Ελλήνων. Αντίσταση απέναντι στη θηριωδία, απέναντι στο πιο σκοτεινό «τέρας» που γέννησε η ανθρωπότητα και δεν είναι άλλο από τον φασισμό-ναζισμό. Ιδιαίτερα για την πόλη μας όμως υπάρχει και άλλος ένας λόγος εορτασμού, καθώς φέτος συμπληρώνονται 111 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό. 111 χρόνια από τη στιγμή που η δύναμη ενός λαού απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι ανίκητο. Ο λαός όταν αντιληφθεί τη δύναμη του μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, να ανατρέψει από σουλτάνους και βασιλιάδες μέχρι τον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του.
Ο Οκτώβριος είναι ένας μήνας διδαγμάτων. Σήμερα, όπως και κάθε μέρα, λοιπόν, πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε τη θέση μας σε αυτή τη κοινωνία, μια κοινωνία που γεννάει φτώχεια, πολέμους, βία. Μια κοινωνία, όμως, που με τη δική μας δύναμη μπορεί να αλλάξει, να γίνει μια κοινωνία πραγματικής ισοτιμίας και δικαιοσύνης. Μια νέα κοινωνική «επανάσταση» απαιτείται σήμερα αν θέλουμε να πάψουμε να ανοίγουμε καθημερινά το «παράθυρο μας» στον κόσμο και να αντικρίζουμε τέτοιες εικόνες.
Θένια Βασιλειάδου
