Τα γεγονότα για όσους ασχολούνται με τα αυτοδιοικητικά είναι γνωστά. Σε συντομία, η κυβέρνηση εν μέσω προεκλογικής περιόδου ψήφισε τον Οκτωβριο, το Νόμο 5056/2023 ο οποίος μεταξύ άλλων, προβλέπει την κατάργηση όλων των ΝΠΔΔ των Δήμων και την ενσωμάτωση των δραστηριοτήτων και του προσωπικού τους στους Δήμους. Δεν θα σχολιάσω τώρα τον συγκεντρωτικό στόχο του νόμου, δεν είναι του παρόντος. Αφήνεται όμως ένα παραθυράκι που ορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να αποφύγουν την κατάργηση νομικά πρόσωπα τα οποία έχουν δραστηριότητα εξειδικευμένου αντικειμένου, απόδοσης έργου και ευρύτερης αναγνώρισης. Προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι να κατατεθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών τεκμηριωμένη απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου μέχρι τις 15/11/2023. Η δημοτική αρχή Μαλούτα αμέλησε να πράξει κάτι τέτοιο εγκαίρως και φέρνει το θέμα προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο μια μέρα πριν την λήξη τη σχετικής προθεσμίας, την Τρίτη 14/11, τακτική που ίσως υποδηλώνει τις προθέσεις της για την κατάργηση όλων των ΝΠΔΔ του Δήμου συμπεριλαμβανομένης και της Κοβεντάρειου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης.
Τα επιχειρήματα για την επιστημονική αξία της Βιβλιοθήκης μας, την ιστορικότητά της, τις ιδιαιτερότητές της και τη διαχρονική της σχέση με τους Κοζανίτες είναι γνωστά. Η ύπαρξή της είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που πολλοί από εμάς αισθανόμαστε περήφανοι για την πόλη μας. Τα ονόματα άλλωστε κάποιων εκ των στυλοβατών της όπως του Γρηγόριου Κονταρή, του Ευφρονίου Ραφαήλ Πόποβιτς, του Νικόλαου Δελιαλή, του Ιωάννη Ζήγρα, του Μητροπολίτη Διονύσιου Ψαριανού είναι χαραγμένα όχι μόνο στην ιστορία της Κοζάνης αλλά στο DNA ενός καλώς εννοούμενου Κοζανιτισμού που διέπει τις ζωές μας.
Η απευκταία ενσωμάτωσή της στον Δήμο σίγουρα δεν θα σημάνει αυτομάτως και την καταστροφή της, όμως είναι βέβαιο ότι δεν θα πετύχει να της προσδώσει την αίγλη και την δυναμική που είναι απαραίτητες για τον ρόλο που οφείλει και πρέπει να παίξει στο μέλλον του τόπου, σε συνθήκες άκρως ανταγωνιστικές και εχθρικές για τέτοιες δομές. Δυστυχώς οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, οι βυζαντινισμοί και η πολυαρχία ενός δυσκίνητου φορέα όπως είναι ο κάθε Δήμος δρουν ανασταλτικά προς αυτό.
Αντίθετα ο ρόλος αυτός απαιτεί κύρος, ευελιξία, επαγγελματισμό, επιστημονικότητα, συνέργειες, εξωστρέφεια και όραμα, απαιτεί από τη μία συναίσθηση του βάρους της ευθύνης των 350 ετών ιστορίας και από την άλλη στοχοπροσήλωση στην ανάδειξή της σε υπερτοπικό κέντρο ανθρωπισμού και γνώσης. Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί φυσικά η διοικητική αυτοτέλεια με την ξεκάθαρη στήριξη της Δημοτικής Αρχής και ένα ικανό και άξιο Διοικητικό Συμβούλιο του οποίου τα μέλη θα εμφορούνται έστω και λίγο από την αυταπάρνηση του Ν.Π. Δελιαλή, τόσο αιρετούς όσο και κατάλληλους ανθρώπους εκτός Δήμου, οραματικούς και συγχρόνως πρακτικούς και αποτελεσματικούς.
Προεκλογικά, άκουγα συχνά από όλες τις παρατάξεις για τον αναπτυξιακό ρόλο της Βιβλιοθήκης μας, για το ότι αυτή αποτελεί ¨φάρο¨ πολιτισμού, ¨ατμομηχανή¨ προόδου και λοιπές προεκλογικές μεγαλοστομίες. Επομένως τολμώ να υποθέσω πως σήμερα η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα είναι ομόφωνη υπέρ της διατήρησης της αυτοτέλειας της, οτιδήποτε διαφορετικό θα είναι απλά άρνηση του εαυτού μας και του ρόλου μας ως εκπροσώπων του Κοζανίτικου λαού. Ιδού η Ρόδος…
