Ιερό μνημόσυνο για τον Νικόλαο Ψαρουδάκη (για τα 10 χρόνια από το θάνατό του, 23 Οκτ. 2006) διοργάνωσαν (22-10-2016) παλιοί φίλοι του Νίκου Ψαρουδάκη και της εφημερίδας ‘’Χριστιανική’’ στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος (Ιλαρίωνος).
Στο ιερό μνημόσυνο και στην εκδήλωση στο αρχονταρίκι, είχα την τιμή να παραστώ, ως προσκεκλημένος, να συλλειτουργήσω και να συμπροσευχηθώ.
Το τάλαντο που του έδωσε ο Θεός, ο Νίκος Ψαρουδάκης, δεν το έθαψε στη γη, ούτε το αξιοποίησε προς ίδιον όφελος, το καλλιέργησε και το αύξησε για το λαό. Το φως δεν το έθεσε υπό τον μόδιον, αλλά επί την λυχνίαν για να λάμπει πάσι τοις εν τη οικία. Είχε συνείδηση του εαυτού του ως μέλος της Εκκλησίας κι έδωσε ελεύθερα όλη την ύπαρξή του στο Χριστό, μελετώντας το Ευαγγέλιό Του στο σπίτι, στο γραφείο, στην εξορία, στη φυλακή. Εργαζόταν μέρα και νύχτα σε όλο του το βίο για την όσο γίνεται πληρέστερη εφαρμογή και στον κοινωνικό βίο (με εργαλείο τη λειτουργία της πολιτικής ως ‘’διακονία των τραπεζών’’) του Κυριακού αιτήματος: ‘’Ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης’’.
Ο Ψαρουδάκης μελετούσε τη θεολογία της Εκκλησίας και κινήθηκε μέσα σ’ Αυτήν ως ενεργό σκεπτόμενο και προσευχόμενο μέλος Της. Πίστευε ότι δεν υπάρχει χώρος απαγορευτικός για το Ευαγγέλιο του Χριστού. Διακήρυττε το ευαγγελικό ‘’τα πάντα και εν πάσι Χριστός’’. Εργάστηκε σύμφωνα με το λόγο του Αποστόλου Ιακώβου: ‘’η πίστις, εάν μη έργα έχη, νεκρά εστι καθ’ εαυτήν’’.
Στα χρόνια της επτάχρονης τυραννίας (1967-1974) πολλοί ήταν οι (διανοούμενοι, πολιτικοί, ποιητές, τραγουδοποιοί, καλλιτέχνες) που κατήγγελλαν με αλληγορικές φράσεις, τη δικτατορία. Ο Ψαρουδάκης ήταν από τους ελάχιστους που μίλησε ανοιχτά και με παρρησία, χωρίς να κρύβει τα λόγια του και δίχως υπονοούμενα, εναντίον της χούντας. Αξέχαστη θα μείνει η τολμηρή αρθρογραφία του στη ‘’Χριστιανική’’, όπως λ.χ. τα άρθρα του: ‘’Για ποια δημοκρατία μιλάτε κ. Παπαδόπουλε;’’ (στην πρώτη φάση της χούντας) και το: ‘’Ο τύραννος έπεσε, να πέσει και η τυραννία’’ (στη δεύτερη φάση της, επί Ιωαννίδη). Για την αρθογραφία του εξορίστηκε στη Γυάρο, όπου έγραψε το βιβλίο του ‘’7 μήνες στην ασφάλεια και στη Γυάρο’’. Ο λόγος και η όλη στάση του Ψαρουδάκη στη χούντα ενόχλησε τότε αρκετούς και εξακολουθεί να ενοχλεί (;) ακόμα και σήμερα ελάχιστους.
Ο Ψαρουδάκης έδειξε ακόμα ποιες είναι οι σκοτεινές δυνάμεις και τις κατονόμασε (που άλλοτε κρυφά κι άλλοτε φανερά και απροκάλυπτα) αντιμάχονται το σχέδιο του Θεού (όπως αυτό αποκαλύπτεται μέσα στο Ευαγγέλιό Του και στη ζωή των αγίων της Εκκλησίας) για τη σωτηρία του ανθρώπου και την απελευθέρωση των λαών από την πλάνη, από την απόχη της πλουτοκρατίας, την κοινωνική κλοπή και την κοινωνική αδικία.
Για την εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία του Νικολάου Ψαρουδάκη και για το έργο του αποφάνθηκε επίσημα και συνοδικά η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος υπό την προεδρία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
‘’Την 6ην Ιουνίου 2006 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ετίμησε τον Νικόλαο Ψαρουδάκη και του απένειμε το Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου Παύλου για τους αγώνες του για την Ορθοδοξία, την Εκκλησία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον χαρακτήρισε ‘’οραματιστή και αγωνιστή ανένδοτο, ανιδιοτελή, συνεπή’’. ‘’Οραματιστή μιας χριστιανικής πολιτείας’’, που ‘’έθεσε ως βάση της όλης αγωνιστικής του προσπάθειας το κοινωνικόν μήνυμα της Εκκλησίας’’ (Αθ. Κουρταλίδης, Νικόλαος Στ. Ψαρουδάκης, Χριστιανική, Αθήνα 2016, σελ. 17).
Την ώρα που έγραφα αυτό το άρθρο, μπήκε στο γραφείο ένας παππούς μεγάλης ηλικίας. Ρώτησε τι γράφω. ‘’Για τον Ψαρουδάκη’’, του είπα. ‘’Αυτός τα έλεγε καλά, αλλά ποιος τον άκουγε’’, αποκρίθηκε κουνώντας το κεφάλι του και συμπλήρωσε: ‘’Ο Ψαρουδάκης ήταν χριστιανός καθαυτού’’.
Με τη φράση αυτή του παππού: ‘’Ο Ψαρουδάκης ήταν χριστιανός καθαυτού’’, σκέφτηκα να τελειώσω το άρθρο μου σήμερα. ‘’Κι όλα τ’ άλλα φήμες και ψευτιές – κι ανοησίες και στατιστικές’’ (Διονύσης Σαββόπουλος).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
23-10-2016
