Το παρόν έργο το αφιερώνω στην Ελλάδα μας.
Ένα από τα γεωγραφικά μας Διαμερίσματα, όπως είναι η Ελληνική Θεσσαλία μας, η Ελληνική Θράκη μας, η Ελληνική Ήπειρός μας κ.α., είναι και η Ελληνική Μακεδονία μας.
Εκθέτω εκατόν πενήντα (150) ιστορικά και επιστημονικά επιχειρήματα για την ιστορικότητα της Ελληνικής μας Μακεδονίας.
1. Βλέπε σελ. 11 βιβλίου : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : « Τα αρχαιολογικά ευρήματα και οι ιστορικές μαρτυρίες δείχνουν ότι γύρω στα 2200-2100 π.Χ. τα ελληνόφωνα φύλα βρίσκονται εγκατεστημένα στην περιοχή της Βόρειας Πίνδου. Τους πρώτους αιώνες της 2ης χιλιετίας π.Χ. ξεχωρίζουν τρεις βασικές ελληνόφωνες ομάδες : α).. β)…. γ) η Δυτική ομάδα, όπου πολυπληθέστερη εμφανίζεται η φυλή των (Ελλήνων εννοείται) Μακεδνών».
2. Βλέπε σελ. 12 βιβλίου : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : «Τα δωρικά φύλα (ελληνικά), και κυρίως οι Μακεδνοί, θα διασπασθούν. Μία ομάδα θα κινηθεί προς τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο. Μια άλλη θα εγκατασταθεί στην περιοχή της Δωρίδας και θα πάρει το όνομα των Δωριέων. Μια άλλη ομάδα θα στραφεί στην Θεσσαλία και μια άλλη τέταρτη οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες θα αναπτυχθεί στην περιοχή της σημερινής Δυτικής, Νότιαςκαι Κεντρικής (Ελληνικής εννοείται) Μακεδονίας. Η ομάδα αυτή είναι ελληνόφωνη όπως και όλες οι άλλες».
3. Βλέπε σελ. 12 βιβλίου : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : «Τον 7ο αιώνα π.Χ. η Ορεστίς (σημ. Καστοριά) αναφέρεται ως κοιτίδα της αρχαίας (Ελληνικής εννοείται) Μακεδονικής δυναστείας των Αργειάδων και των Τημενιδών».
4. Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος Β΄, σελ 237, διαβάζουμε : «Η Ιστορία των (Ελλήνων εννοείται) Μακεδόνων αρχίζει το 700 π.Χ. στην Ορεστίδα (Καστοριά), που την μοιράζονταν με ένα άλλο (Ελληνικό) Μακεδονικό φύλο, τους Ορέστες». Η λέξη Μακεδνός, κατά τον ιστορικό Ιωάννη Μαγκριώτη, προέρχεται από τη δωρική λέξη μάκος= μήκος στην ιωνική και αττική. Έλλην Μακεδών ή Μακεδνός σημαίνει ο μακρύς, υψηλός, εύρωστος άνθρωπος, και Ελληνική Μακεδονία σημαίνει η χώρα των Ελλήνων Μακεδόνων. Ορέστες Έλληνες Μακεδόνες σημαίνει εύρωστοι ορεσίβιοι» (όρος+βιόω-ώ).Ορέστης = ο έχων την εστία του στο όρος (όρος + εστία).
5. Στο βιβλίο με τίτλο : «Φίλιππος, Βασιλεύς Μακεδόνων», Εκδοτική Αθηνών, σελ. 10, αναγιγνώσκουμε : « Ήδη περί το 700 π.Χ. φύλα των (Ελλήνων εννοείται) Μακεδνών ήσαν εγκατεστημένα στις ανατολικές κλιτύες (πλαγιές) της Πίνδου. Μεταξύ αυτών ήσαν και οι Ορέστες, στην περιοχή της Καστοριάς. Από την Ορεστίδα, όπως ονομάζεται η περιοχή, προήλθε το γένος των Αργεαδών, των οποίων οι βασιλείς ισχυρίζονταν ότι κατάγονται από τους Τημενίδες βασιλείς του Άργους και επομένως από τον Ηρακλή. Κανείς κατά την αρχαιότητα δεν αμφισβήτησε αυτόν τον ισχυρισμό ».
6.Ο Θουκυδίδης στην Ιστορία του, Β. 99. 3, γράφει : « Την δε παρά θάλασσαν νυν (Ελληνικήν) Μακεδονίαν ο Αλέξανδρος ο Περδίκου πατήρ και οι πρόγονοι αυτού, Τημενίδαι το αρχαίον όντες εξ Άργους, πρώτοι εκτήσαντο και εβασίλευσαν …..».
7. Βλέπε σελ. 944, Τόμος Β΄, ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ, Αλεξάνδρου Ρ. Ραγκαβή, εκδότη Ανέστη Κωνσταντινίδη εν Αθήναις, 1891: «Τα (ελληνικά) δωρικά φύλα από τα βουνά της Πίνδου (ανατολικές πλευρές της) πέρασαν στην (Ελληνική) Άνω Μακεδονία, (δηλ. στη σημερινή Δυτική Μακεδονία), χωρισμένη στις εξής περιοχές : Λυγκηστίδα (Θουκυδίδης Β, 93. Δ, 8 -Πλούταρχος Φλαμ. 4), (Φλώρινα) εκ του (Ελληνικού Μακεδονικού) φύλου Λυγκησταί, εκ του βασιλικού γένους των Βακχιαδών. Ελίμεια, Ελιμιώτις, χώρα (Ελληνική εννοείται) Μακεδονική προς νότον διαρρεομένη υπό του Αλιάκμωνος, και έχουσαν πόλιν Ελύμαν, (Αρριανός Α, 7, 6. – Θουκυδίδης Β. 99 – Στράβων Ζ, 326) ( σημ. Αιανή Κοζάνης, Βόιο Κοζάνης, Γρεβενά) εκ του (Ελληνικού Μακεδονικού) φύλου Ελιμειώται.Εορδαία ή Εορδία, χώρα τηςΝότιας Μακεδονίας οικουμένη υπό των Εορδών (Ηρόδοτος Ζ. 185 – Θουκυδίδης Β. 99 – Πολύβιος ΙΗ, 16, 3 – ΛΔ, 12, 6 (σημ. περιοχή Εορδαίας – Πτολεμαίδας Κοζάνης) εκ του (Ελληνικού Μακεδονικού) φύλου Εορδοί. Πελαγονία (σημ. περιοχή Έδεσσας, εκ των Πελαγόνων, εν (Ελληνική) Μακεδονία και κατ΄ αρχάς εν τη κοιλάδι του Αξιού (Όμηρος, Ιλιαδα Φ, 154). Μνημονεύει δε ο Λίβιος (XLII, 53. XLIV, 2. XLV, 29) και Πλαγονικής Τριπόλεως, ήν απετέλουν αι πόλεις ΄Αζορον, Πύθιον και Δολίχη, κείμεναι νοτιώτερον, δυτικώς του Ολύμπου, εις την άνω κοιλάδαν του Τιταρησίου».
8. Βλέπε σελ. 12 βιβλίου : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : «Κατά τον 7ο και 6ο αιώνα π.Χ. οι ( Έλληνες εννοείται) Μακεδόνες κινούνται προς τα ανατολικά της Ορεστίδος και εγκαθίστανται διαδοχικά στις επαρχίες Εορδαίας, Βοττιαίας και Αλμωπίας».
9.Οι Έλληνες ιστορικοί της αρχαιότητος Θουκυδίδης, Πλούταρχος αναφέρουν : την (Ελληνική) Δυτική Μακεδονία ως Άνω Μακεδονία (Θουκυδίδης Β, 93. Δ, 8 -Πλούταρχος Φλαμ. 4), την περιοχή των Αιγών και των βορείων υπωρείων των Πιερίων (Ελληνική) Κάτω Μακεδονία, ενώ την Εορδαία ή Εορδία, χώρα της (Ελληνικής) Νότιας Μακεδονίας (Ηρόδοτος Ζ. 185 – Θουκυδίδης Β. 99 – Πολύβιος ΙΗ, 16, 3 – ΛΔ, 12, 6),(Ηρόδοτος Ζ, 112).
10. Σε άλλο σημείο πάλι ο Ηρόδοτος λέγει : «(Ελληνική) Μακεδονία είναι η κατά πρώτον ούτω καλουμένη έκταση βόρεια της Θεσσαλίας.. ήν δε εύφορος πεδιάς, υπό λόφων διασχιζομένη, και κατά τας τρεις (3) πλευράς αυτής πέριξ έχουσα υψηλάς ορέων σειράς… ιδίως το Παγγαίον».
11. Βλέπε : «Η Εορδαία κοιτίδα λαμπρών (αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων» του Γιάννη Γαλανού, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗ, τεύχος 315, Αύγ.1992, σελ. 37 και 38. : «Ο Λάγος νυμφεύθηκε την Αρσινόη, ο πατέρας της οποίας είχε συγγένεια με τον Φίλιππο τον Β΄, βασιλέα των αρχαίων (Ελλήνων εννοείται) Μακεδόνων, και αποκτήσανε τον υιό τους Πτολεμαίο τον Α΄ τον Λάγου και τον υιό τους Μενέλαο, στρατηγό και ιερέα. Η κεφαλή του Πτολεμαίου του Λάγου έγινε το έμβλημα της αρχαίας πόλης Πτολεμαϊδος εν Αιγύπτω, σύμφωνα με το αρχαίο νόμισμα, το οποίο από την μία πλευρά είχε την κεφαλή του Πτολεμαίου και από την άλλη το έμβλημα (αετό) του βασιλείου των Πτολεμαίων».
12.Βλέπε : «Η Εορδαία κοιτίδα λαμπρών (αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων» του Γ. Γαλανού, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗ, τεύχος 315, Αύγ.1992, σελ. 36. «Ο Πτολεμαίος ο Λάγου, εξ Εορδαίας υπήρξε ο ιστορικός συγγραφέας που έγραψε για την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου κατά των Περσών, την οποία εμελέτησε ο Αρριανός για να συγγράψει το βιβλίον «Αλεξάνδρου Ανάβασις».
13. Βλέπε στο ίδιο βιβλίο : «Η Εορδαία κοιτίδα λαμπρών (αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων» του Γ. Γαλανού, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗ, τεύχος 315, Αύγουστος 1992 : «Η περιοχή της Εορδαίας μαζί με την υπόλοιπη Άνω (Ελληνική εννοείται) Μακεδονία της αρχαιότητος ανήκει στη σφαίρα της ελληνικής Ιστορίας αδιάκοπα από το 2.300 π.Χ.»
14. Βλέπε : σελ 47, Εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Τα ελληνικά φύλα που κατοικούσαν στην Πίνδο ήσαν οι (Έλληνες) Μακεδνοί. Η αρχαιότερη ανάμνηση για τους (Έλληνες) Μακεδόνες που έφθασε ως εμάς τους τοποθετεί στην Πίνδο». «Ο Ηρόδοτος, αναφέρεται σ΄ αυτήν δύο φορές : Την πρώτη μας λέγει ότι «το δωρικό φύλο κατοικούσε κάποτε «εν Πίνδω μακεδνόν καλεόμενον». Την δεύτερη χαρακτηρίζει τους Λακεδαιμονίους, τους Σικυώνες, τους Επιδαυρίους, τους Κορινθίους «δωρικόν τε και μακεδνόν έθνος (=φύλον)».
15. Βλέπε σελ. 192, ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΙ, ΒΙΒΛΙΟ Η΄ (Ουρανία), Αρχαίοι ΄Ελληνες Ιστορικοί, εκδόσεις επικαιρότητα, ημερ. έκδοσης 1998. : «Τον όρο έθνος ο Ηρόδοτος τον χρησιμοποιεί για να δηλώσει τα φύλα».
16. Λέγει ο Ηρόδοτος επί λέξει την πρώτην φοράν: « Επί Δώρω του Έλληνος την υπό Όσσαν τε και Όλυμπον χώρην οίκσε εν Πίνδω Μακεδνόν καλούμενον φύλον».
17. Λέγει επίσης ο ίδιος ο Ηρόδοτος επί λέξει την δεύτερη φοράν : «Λακεδαιμόνιοι, Κορίνθιοι, Σικυώνιοι, Επιδαύριοι, Τροιζήνιοι, εστρατεύοντο εόντες ούτοι Δωρικόν και Μακεδνόν έθνος (φύλον)».
18. Βλέπε σελ. 616, Α΄ Τόμος, ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ, Αλεξάνδρου Ρ. Ραγκαβή, εν Αθήναις, εκ του τυπογραφείου των καταστημάτων Αν. Κωνσταντινίδου, 1888 : «(ΕΛΛΗΝΙΚΗ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ υπό του Ηροδότου είναι «η κατά πρώτον ούτω καλουμένη χώρα Βόρεια της Θεσσαλίας».
19. Βλέπε σελ. 49, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Οι Δωριείς κατάγονταν από ένα τμήμα (Ελλήνων εννοείται) Μακεδνών ή (Ελλήνων εννοείται) Μακεδόνων. Αυτή η παράδοση έφθασε στον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο, είτε από πληροφορίες που συγκέντρωσε ο ίδιος σε κάποια δωρική πόλη είτε μέσω αρχαίου έπους του Αιγιμιού. Οι Δωριείς ήσαν αμιγείς Έλληνες. Η ελληνικότητα των Δωριέων προϋποθέτει την ελληνικότητα των συστατικών τους, των (Ελλήνων εννοείται) Μακεδνών ή (Ελλήνων εννοείται) Μακεδόνων, σε χρόνους αρχαιότατους από τον14ο αιώνα π.Χ.».
20. Η Ιστορία και ο Πολιτισμός της Ελληνικής μας Μακεδονίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την Ιστορία και τον Πολιτισμό του υπόλοιπου Ελληνισμού.
21. Βλέπε σελ. 60, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ :«Με τα δεδομένα που διαθέτουμε σήμερα, γνωρίζουμε ότι οι (αρχαίοι Έλληνες εννοείται) Μακεδόνες λάτρευαν τους δώδεκα Ολύμπιους Θεούς, τον Ηρακλή, τον θεό της ιατρικής τον Ασκληπιό, τον Ωκεανό, τις Νύμφες, τις Χάριτες, τις Μοίρες, κλπ. Ο Φόβος επίσης λατρευόταν από τους (αρχαίους Έλληνες εννοείται) Μακεδόνες και τους Έλληνες Δωριείς».
22. Βλέπε σελ. 60 βιβλίου : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Ο Δίας ήταν η κυριότερη θεότητα της (Ελληνικής εννοείται) Μακεδονίας και λατρευόταν στην ομώνυμή του πόλη, το Δίον Ολύμπου. Η κεφαλή του Διός εικονίζεται σε αργυρά νομίσματα του Φιλίππου με στεφάνι βελανιδιάς». Αθήνα. Νομισματικό Μουσείο».
23. Κατά τον Ηρόδοτον (480-420 π.Χ.), Ιστορία, 8. 144. «Αύτις δε το Ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα». (=Οι Έλληνες όλοι είναι από το ίδιο αίμα, έχουν την ίδια γλώσσα, έχουν ναούς και αγάλματα θεών και θυσίες όλα κοινά και συνήθειες ίδιες».
24. Κατά τον ιστορικό κ. Ιωάννη Μαγκριώτη (βλέπε μακροσκελή και πολυσέλιδη συνέντευξή του στον κ. Γ. Σιότροπο, δημοσιευμένη στην Μηνιαία Εφημερίδα για Νέους, τεύχος Ιανουαρίου 1992) : «Η καταγωγή του βασιλικού οίκου της (Ελληνικής) Μακεδονίας, σύμφωνα με τη μυθολογία, ανάγεται στον μυθικό πρόγονο των Δωριέων τον Ηρακλή μέσω Καράνου και Τημένους» (τρισέγγονου του Ηρακλή), γι αυτό και οι (Έλληνες) Μακεδόνες βασιλείς ονομάζονται Αργεάδες-Τημενίδες». «Η καταγωγή και των δευτερευόντων ηγεμονικών (Ελληνικών) Μακεδονικών Οίκων είναι ανάλογος. Ο οίκος του Λύγκου π.χ. ισχυριζότανε ότι κατήγετο από τους Βακχίδες της Κορίνθου».
25. Κατά τον ίδιο τον Ιωάννη Μαγκριώτη :«Οι θρησκευτικοί θεσμοί των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων των ήταν οι ίδιοι με τους των άλλων Ελλήνων, οι κυριότεροι ναοί ήσαν αφιερωμένοι στον Δία και τον Ηρακλή, τα ταφικά μνημεία των Ελλήνων Μακεδόνων ήταν μορφολογικά και τυπολογικά όμοια με της υπόλοιπης Ελλάδας, η θρησκεία των Ελλήνων Μακεδόνων ήταν η αυτή με την των άλλων Ελλήνων, όλοι οι Έλληνες θεωρούσαν ότι η κατοικία των θεών τους ήταν στο όρος Όλυμπος της Ελληνικής Μακεδονίας, η λατρεία διεξήγετο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και τύπο, όπως στην άλλη Ελλάδα, οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες σαν Ελληνικό Δωρικό φύλο μιλούσαν τη Δωρική διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας, στη μυθολογία βρίσκουμε σπέρματα ιστορίας και ο Έλλην Μακεδών ήταν γιος του Δία και της κόρης του Δευκαλίωνα Θυίας και αδελφός του Μάγνητα (Μαγνησία). Από τον βασιλιά των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων Αρχέλαο η αυλή και οι ευγενείς ομιλούσαν την Αττική-ιωνική διάλεκτο, ενώ ο λαός προτιμούσε τη Δωρική διάλεκτο».
26. Ο επιφανής ιστορικός μας Μαγκριώτης υπογραμμίζει: «Ο Έλλην Μακεδών Μέγας Αλέξανδρος μίλησε στους στρατιώτες του πριν από τη μάχη στην ελληνική δωρική γλώσσα, η οποία (δωρική) ήταν άλλωστε και η γλώσσα τους, η γλώσσα των Δωριέων (ΕλλήνωνΜακεδόνων, Κορινθίων, Κρητών, Ροδίων κλπ). Ήθελε να τους εμψυχώσει πριν τη μάχη. Τους μίλησε στην διάλεκτό τους την δωρική, που καταλαβαίνανε καλύτερα από την δυσχερή αττικοϊωνική. Η αττικοϊωνική γλώσσα, η γλώσσα των Ιώνων, ήταν και είναι πιο δύσκολη από την δωρική, και οι Έλληνες Μακεδόνες (Δωριείς) την δωρική την γνώριζαν πιο καλά λόγω της δωρικής εκ του Δώρου, θείου του Ίωνα, καταγωγής τους».
Συμπληρώνω : Επί μάχης, αερομαχίας και ναυμαχίας, σήμερα, αντίστοιχα, ένας Στρατηγός προς τους Στρατιώτες του, ένας Πτέραρχος στους Ικάρους-Πιλότους του, ένας Ναύαρχος προς τους Οπλίτες-Ναύτες του δεν θα τους έλεγε : «Ίτε, ίνα νικήσωμεν», αλλά «πάμε να τους (μ)α(δ)ήσουμε». Ο Στρατηγός, Πτέραρχος, Ναύαρχος, λοιπόν, δεν θα μιλούσε στους άνδρες του στην καθαρεύουσα, η οποία είναι δυσνόητη, αλλά στη δημοτική, η οποία είναι απλή και θα συνέβαλε στην τόνωση του ηθικού τους και την ανύψωση της ψυχολογίας τους.
27. Βλέπε « Ταφικά έθιμα των (Αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων» της κ. Αγγελικής Κοτταρίδη Δρος Αρχαιολογίας, σελ. 6-7 Βλέπε (ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ, 22 Οκτωβρίου 2000: «Όπως οι Ομηρικοί ήρωες, οι (αρχαίοι Έλληνες εννοείται) Μακεδόνες αριστοκράτες καίγονταν μαζί με πλούσια κτερίσματα, περίτεχνες πανοπλίες, χάλκινα και πήλινα αγγεία, αμφορείς γεμάτοι με λάδι ή κρασί, φορεσιές, ενώ στις ταφικές θυσίεςθυσιάζονταν και ζώα.ΕλληνικόςΜακεδονικός τάφος και πυρά σκεπάζονται με τύμβο, όπως στην ΙΛΙΑΔΑ. Οι αρχαίοι (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι στην Ελληνική Μακεδονία φέρουν στην μεγάλη τους πλειοψηφία πρόσοψη δωρικού τύπου ». (ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ, 22 Οκτωβρίου 2000.
28. Αρχαίοι Ελληνικοί Μακεδονικοί τάφοι στην Ελληνική Μακεδονία. Αρχαίοι Ελληνικοί Μακεδονικοί τάφοι στην Ελληνική Θράκη. Μελέται-Κείμενα : «Η Γη των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων αποκαλύπτει» της κ. Χρυσούλας Σαατσόγλου-Παλιαδέλη, Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ, «Ταφικά έθιμα των (Αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων» της κ. Αγγελικής Κοτταρίδη, Δρος Αρχαιολογίας, «Στο Ιερόν Δίον» του κ. Δημήτρη Παντερμαλή, Καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ, καθώς επίσης και λοιπές Μελέτες-Κείμενα : της κ. Στέλλας Δρούγου, Καθηγήτριας Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ, του κ. Παύλου Χρυσοστόμου, Αρχαιολόγου στο Μουσείο Πέλλας, του κ. Μάνθου Μπέσιου, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, της κ. Μ. Λιλιμπάκη-Ακαμάτη, Προισταμένης της ΙΖ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, της κ. Κατερίνας Τζαναβέρη, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, της κ. Μαρίας Τσιμπίδου – Αυλωνίτη, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, του κ. Κώστα Σισμανίδη, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, της κ.Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, Αρχαιολόγου στην ΙΖ΄ Εφορεία, της κ. Χάιδως Κουκούλη – Χρυσανθάκη, Εφόρου Αρχαιοτήτων Καβάλας, του κ. Γεωργίου Καραδέδου, επίκουρου Καθηγητή Αρχιτεκτονικής στο Α.Π.Θ., του κ. Διαμαντή Τριανταφύλλου, Προϊσταμένου Εφορείας Αρχαιοτήτων Θράκης, κ.α.
29. Το 650 π.Χ. περίπου οι Αργειάδες, αρχαίος Ελληνικός Δωρικός Μακεδονικός βασιλικός οίκος με αρχηγό τον Περδίκκα τον Α΄ έφυγαν από το Άργος και ίδρυσαν την πρωτεύουσά τους στις Αιγές, ιδρύοντας έτσι ταυτόχρονα και το βασίλειο της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας. Πέραν του αρχαίου Ελληνικού Μακεδονικού Τάφου των Αιγών στην Ημαθία, τον οποίο αποκάλυψε ο αείμνηστος αρχαιολόγος Καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Μανώλης Ανδρόνικος, υφίστανται και στην Δυτική Μακεδονία μας αρχαίοι Ελληνικοί Μακεδονικοί τάφοι.
30. Ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος της Σπηλιάς Γρεβενών είναι το πρώτο μνημείο του είδους του που ανασκάφθηκε στη Δυτική μας Μακεδονία. Η πρόσοψή του είναι δωρικού ρυθμού και φέρει διακοσμητικές ασπίδες ανάμεσα στους τέσσερις ημικίονες της πρόσοψης. Η τυπολογία του μνημείου οδηγεί σε μία χρονολόγηση προς το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ.
31. Το Αρχαίο Ελληνικό Μακεδονικό Βασίλειο της Ελίμειας. Η αρχαία Ελληνική Μακεδονική πόλη Αιανή, νυν ομώνυμη κωμόπολη, υπήρξε πρωτεύουσα του Βασιλείου της αρχαίας Ελίμειας και δημιουργήθηκε από τον Αιανό, υιό του Ελίμου, γενάρχου των Ελιμειωτών. Ένας ισχυρός σεισμός κατά τον 1ο αιώνα π.Χ. κατέστρεψε ολοσχερώς την αρχαία πόλη. Αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος της Αιανής Ελίμειας Νομού Κοζάνης. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως πλειάδα αρχαιοελληνικομακεδονικών ευρημάτων. Ταφικά αγάλματα λιονταριών, ζωγραφισμένες στήλες, αγάλματα κούρων αποδεικνύουν την μοναδικότητα αυτής της σημαντικής νεκρόπολης. Σήμερα στην αρχαία πόλη Αιανή βρίσκονται ερείπια από την αρχαία πόλη με άριστα πολεοδομικά χαρακτηριστικά. Το αρχαιολογικό Μουσείο της Αιανής Κοζάνης έχει πλούσια εκθέματα. Σ΄ αυτό εκτίθενται τα αρχαιολογικά ευρήματα της Ελίμειας, με ατελείωτο αριθμό ληκύθων, αμφορέων και νομισμάτων με ελληνικές επιγραφές και ονόματα αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων βασιλέων και ατέλειωτο αριθμό άλλων αξιόλογων ευρημάτων.
32. «Ο όρος «αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος» αντανακλά κατ΄ αρχήν την γεωγραφική κατανομή του συγκεκριμένου ταφικού οικοδομήματος που συναντάται κυρίως στα όρια του εν λόγω αρχαίου Ελληνικού Μακεδονικού βασιλείου». Βλέπε : «Η γη των (αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων αποκαλύπτει» της εξαιρέτου επιστήμονος κ. Χρυσούλας Σαατσόγλου-Παλιαδέλη, Αναπληρωτρίας Καθηγήτριας Κλασικής Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί Τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
33. Ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός Τάφος των Γιαννιτσών. «Έχει δωρική πρόσοψη, είχε λιθολογηθεί κατά την αρχαιότητα. Ο τάφος καλύπτεται με συνεχή καμάρα ανοίγματος 5,10 μ. (αρχές 3ου αιώνα π.Χ.)». Βλέπε (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι Οκτώβριος 2000.
34. Ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός Τάφος στο Δίον Πιερίας. «Η πρόσοψή του διακοσμείται με ανάγλυφες και χρωματιστές παραστάσεις». Βλέπε «Στο Ιερόν Δίον» του αειμνήστου Δημητρίου Παντερμαλή, εν ζωή Καθηγητού Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σελ. 14, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί Τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
35. Στα Λευκάδια Ημαθίας της Ελληνικής μας Μακεδονίας αποκαλύφθηκε ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος της Κρίσεως. «Ο τάφος χρονολογείται στο πρώτο τέταρτο του 3ου αιώνα π.Χ. Η διώροφη πρόσοψή του έχει μία μοναδική διακόσμηση με εναλλαγή δύο αρχιτεκτονικών ρυθμών, του δωρικού στο κάτω τμήμα και του ιωνικού στο επάνω. Στα διαστήματα μεταξύ των ημικιόνων υπάρχουν τέσσερις μεμονωμένες μορφές που αποτελούν όμως ενιαία σύνθεση με θέμα την κάθοδο του νεκρού στον Άδη». Βλέπε «Λευκάδια Ημαθίας» της κ. Μ. Λιλιμπάκη-Ακαμάτη, Προισταμένης της ΙΖ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, σελ 16, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι 22 Οκτωβρίου 2000.
36. Ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος στην αρχαία πόλη Λητή (Δερβένι) κοντά στον Λαγκαδά της Μακεδονίας μας. «Το μνημείο καλύπτεται από χωμάτινο τύμβο ύψος 19,50 μέτρων. Πρόκειται για έναν μεγάλο διθάλαμο τάφο, με ιδιαίτερα εντυπωσιακή πρόσοψη ιωνικού ρυθμού ύψους 7,83 μέτρων επιχρισμένη με λευκόχρωμο κονίαμα, έτσι ώστε να δημιουργεί την αίσθηση μαρμάρινης κατασκευής». Βλέπε «Δερβένι, η αρχαία Λητή» της κ. Κατερίνας Τζαναβέρη, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, σελ. 19, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
37. Ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος του Φοίνικα Θεσσαλονίκης. «Η πρόσοψη του μνημείου, επιχρισμένη με λευκό μαρμαροκονίαμα, είναι επιβλητική. Ο δωρικός ρυθμός αναδεικνύεται σε όλη του την μεγαλοπρέπεια». Βλέπε : «Στην περιοχή Θεσσαλονίκης-Φοίνικας» της κ. Μαρίας Τσιμπίδου-Αυλωνίτη, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, σελ. 21, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
38. «Στο κέντρο της πόλης Θεσσαλονίκης :
α) Ο (αρχαίος Ελληνικός) Μακεδονικός τάφος της Πλατείας Συντριβανίου : Είναι μικρός τάφος χωρίς διαμορφωμένη αρχιτεκτονική πρόσοψη.
β) Ο (αρχαίος Ελληνικός) Μακεδονικός τάφος Μαιευτηρίου : Έχει δωρική πρόσοψη με ακόσμητο αέτωμα στην κορυφή.
γ) Ο (αρχαίος Ελληνικός) Μακεδονικός τάφος στο 5ο χιλιόμετρο Θεσσαλονίκης-Μοναστηρίου : Έχει δωρική πρόσοψη. Υπήρχαν δύο ραβδωτοί ημικίονες στα άκρα και άλλοι δύο δεξιά και αριστερά του θυραίου ανοίγματος.
δ) Ο (αρχαίος Ελληνικός) Μακεδονικός τάφος Νεαπόλεως : Πρόκειται για μονοθάλαμο μικρό τάφο, του οποίου η καμάρα βρέθηκε πεσμένη στο εσωτερικό του με δωρική πρόσοψη». Αρχαιολόγος Εφορείας Θεσσαλονίκης.
39. Αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος της περιοχής Χαριλάου Θεσσαλονίκης. «Έχει απέριττη πρόσοψη, που επιστέφεται με αέτωμα και ιδιαίτερα επιμελημένη καμάρα, κατασκευασμένη από σπονδύλους δωρικών κιόνων σε δεύτερη χρήση». Βλέπε : «Περιοχή Χαριλάου» της Μαρίας Τσιμπίδου-Αυλωνίτη, σελ. 22, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
40. Αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης. «Μικρός Μακεδονικός τάφος που χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ. Στο δεξιό άκρο της ζωφόρου του τάφου απεικονίζονται στρατιωτικοί να κρατούν τις χαρακτηριστικές αρχαίες Ελληνικές Μακεδονικές ασπίδες». Βλέπε : «Άγιος Αθανάσιος» της κ. Μαρίας Τσιμπίδου-Αυλωνίτη, σελ. 24, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
41. Αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός Τάφος στην Αγία Παρασκευή Θεσσαλονίκης στη θέση «Μικρή Τούμπα». «Υπάρχει τύμβος με αρχαίο Ελληνικό Μακεδονικό τάφο, ο οποίος είναι διθάλαμος και φέρει επίχρισμα κονιάματος στην πρόσοψη και σε όλες τις εσωτερικές επιφάνειες». Βλέπε «Αγία Παρασκευή» του κ. Κωνσταντίνου Σισμανίδη, σελ. 25, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
42. Αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός στην Ποτείδαια Χαλκιδικής. Υπάρχει τάφος με πρόσοψη απλή δωρικού ρυθμού με δύο παραστάδες στα άκρα και αέτωμα στην κορυφή». Βλέπε «Ποτείδαια Χαλκιδικής» του κ. Κωνσταντίνου Σισμανίδη, σελ. 26, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
43. Ο Τύμβος Καστά στην Αμφίπολη είναι μοναδικό αρχαιοελληνικομακεδονικό μνημείο. Ο θόλος πάνω από τα αγάλματα των δύο (ακέφαλων) σφιγγών αναδείχθηκε. Αναδεικνύεται δε και το ψηφιδωτό της αρπαγής της Περσεφόνης, η θύρα του ταφικού θαλάμου, τα φτερά των σφιγγών κ.α. Δεσπόζοντα είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης και ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας πόλης.
44. Στις Αιγές (νυν Ν. Ημαθίας) σπουδαία είναι : το Μουσείο των Ελληνικών Μακεδονικών Βασιλικών Τάφων των Αιγών, ο αρχαιολογικός χώρος των Αιγών και τα αρχαία Ελληνικά Μακεδονικά Βασιλικά Ανάκτορα, όπως και το Πολυκεντρικό Μουσείο των Αιγών. Όλα μαζί συνθέτουν τη πεμπτουσία της αρχαίας ελληνικής μακεδονικής ιστορίας. Το κεντρικό αυτό μουσειακό κτήριο (Πολυκεντρικό Μουσείο) ενώνεται με τον αρχαιολογικό χώρο των Αιγών (Βεργίνα), ο οποίος περιλαμβάνει το Ανάκτορο του Φιλίππου, την ταφική συστάδα των Τημενιδών και το Μουσείο των Βασιλικών Τάφων.
45. Η Πέλλα (νυν Ν. Εδέσσης) έγινε πρωτεύουσα του Ελληνικού Μακεδονικού βασιλείου στο τέλος του 5ου με αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. από τον Έλληνα Μακεδόνα βασιλιά Αρχέλαο, αντικαθιστώντας τις Αιγές ( Ν. Ημαθίας). Εδώ γεννήθηκε ο γιος του Έλληνα Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου του Β΄ Αλέξανδρος, ο Μέγας Αλέξανδρος. Τόσο ο αρχαιολογικός χώρος Πέλλας, όσο και το Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας είναι αξιοθαύμαστα. Ο πλούτος της αρχαίας πόλης επιβεβαιώνεται από τα ψηφιδωτά δάπεδα και τη χρωματιστή διακόσμηση των τοίχων.
46. «Στην Εορδαία Νομού Κοζάνης. Η ανακάλυψη αρχαιολογικών μνημείων στους Πύργους Εορδαίας, το Εμπόριο Εορδαίας, την Αναρράχη Εορδαίας, τον Περδίκκα Εορδαίας, την Μαυροπηγή Εορδαίας, την Ποντοκώμη Εορδαίας, την Σπηλιά Εορδαίας κ.λ.π. αύξησαν τα ιστορικά τεκμήρια της περιοχής της Ελληνικής Άνω (ορεινής) Μακεδονίας. Μεταξύ των ευρημάτων είναι και δύο αρχαίοι Ελληνικοί Μακεδονικοί τάφοι. Ο πρώτος στην Κοινότητα Σπηλιάς (κοντά στην πόλη Πτολεμαϊδα) και ο δεύτερος στην Κοινότητα Πύργων, πάνω στο σύγχρονο δρόμο Έδεσσας-Πτολεμαίδος-Φλώρινας. Ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος της Σπηλιάς είναι διθάλαμος με μνημειακή πρόσοψη δωρικού ρυθμού και ελεύθερο αέτωμα που κρύβει την καμάρα. Ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος στους Πύργους είναι μονοθάλαμος με απλή πρόσοψη, επίπεδη και επιχρισμένη με υπόλευκο κονίαμα». Βλέπε «Στην Εορδαία Κοζάνης» της κ. Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, Αρχαιολόγου στην ΙΖ΄ Εφορεία, σελ. 27, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
47. «Ο (αρχαίος Ελληνικός) Μακεδονικός τάφος της αρχαίας Αργίλου με την επίπεδη οροφή. Επίσης ο αρχαίος Ελληνικός Μακεδονικός τάφος στη θέση «Καστρί» που πρέπει να αποδοθεί σε νεκρόπολη της αρχαίας Αμφίπολης. Κύριο χαρακτηριστικό και των (αρχαίων Ελληνικών) Μακεδονικών τάφων της Ανατολικής Μακεδονίας μας είναι η κάλυψή τους με τύμβο. Οι προσόψεις των (αρχαίων Ελληνικών) Μακεδονικών τάφων της Ανατολικής Μακεδονίας μας δεν έχουν ιδιαίτερη αρχιτεκτονική διαμόρφωση. Δεν λείπουν ωστόσο και οι αρχιτεκτονικές διαμορφωμένες προσόψεις με παραστάδες, δωρική ζωφόρος και αέτωμα με γραπτή διακόσμηση». Βλέπε «Ανατολικά του Στρυμόνα» της κ. Χάιδως Κουκούλη-Χρυσανθάκη, Εφόρου Αρχαιοτήτων Καβάλας, και του κ. Γεωργίου Καραδέδου, επίκουρου Καθηγητού Αρχιτεκτονικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σελ. 28, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
48. «(Αρχαίοι Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι στην Ελληνική Θράκη. Στην Θράκη μας είναι γνωστοί τέσσερις αρχαίοι Ελληνικοί Μακεδονικοί τάφοι που χρονολογούνται από το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. έως και τα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ. Πρόκειται για τον (αρχαίο Ελληνικό) Μακεδονικό τάφο Λαγηνών, τον (αρχαίο Ελληνικό) Μακεδονικό τάφο Ελαφοχωρίου, τον (αρχαίο Ελληνικό) Μακεδονικό τάφο Συμβόλων και τον (αρχαίο Ελληνικό) Μακεδονικό τάφο Σταυρουπόλεως. Οι τάφοι αυτοί παρουσιάζουν διαφορές με τους γνωστούς (Ελληνικούς) Μακεδονικούς τάφους της Ελληνικής Μακεδονίας, ως προς τα επί μέρους αρχιτεκτονικά στοιχεία. Η παρουσία τους στη Θράκη πρέπει να συνδεθεί με την εξάπλωση και τις επιδράσεις των (αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων στη Θράκη». Βλέπε (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι στην Θράκη» του κ. Διαμαντή Τριανταφύλλου, Προϊσταμένου Εφορείας Αρχαιοτήτων Θράκης, σελ. 30, (Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι, 22 Οκτωβρίου 2000.
49. Κατά τον σπουδαίο Έλληνα ιστορικό Μαγκριώτη : «Στοιχείο της ελληνικότητος των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων υπήρξε και ο πλήρης εξελληνισμός των Θρακών υπό των Ελλήνων Μακεδόνων που άρχισε το 341 π.Χ.».
50. Η κ. Έλσα Θεοφυλάκτου σε κείμενο το 1991 με τίτλο : «Στον «Άλλο Κόσμο» των (αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων» αναγράφει : «Τα ευρήματα των τάφων της Βεργίνας (Αιγών) αποτελούν ένα μοναδικό σύνολο της πρώιμης εποχής του σιδήρου (1100—700 π.Χ.). Και τα εκπληκτικά αγγεία που βρέθηκαν αποκαλύπτουν τόσο την καλλιτεχνική ικανότητα των κατοίκων της (Ελληνικής) Μακεδονίας την εποχή εκείνη όσο και τις σχέσεις τους με άλλους ελληνικούς τόπους, όπως την Αττική, τις Κυκλάδες και την Κόρινθο».
51. Κατά την Αρχαιολόγο κ. Αικατερίνη Δεσποίνη στον Α. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟ με τίτλο : ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑ΄ δημ. περιοδικό ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ Έτος 31ον, αριθμ. 475, Αθήναι, 16-6-1991 λέγει : «Οι (αρχαίοι Ελληνικοί) Μακεδονικοί τάφοι της Σίνδου Θεσσαλονίκης, όπως και οι άλλοι αρχαιολογικοί χώροι, μαρτυρούνε ότι η Ελληνική Μακεδονία ήταν Ελληνική. Από τα κτερίσματα των (αρχαίων Ελληνικών) Μακεδονικών τάφων οι κάτοικοι αυτής της (Ελληνικής) Μακεδονικής περιοχής δεν διαφέρουν σε τίποτα ως προς την μεταφυσική τους και τις νεκρικές τελετές και τις ταφές τους με τους υπόλοιπους Έλληνες, Αθηναίους, Κορίνθιους κλπ. Πιστεύανε κι αυτοί στην Άλλη Ζωή. Κάποια αναζήτηση του Κεκρυμμένου Θεού και της Αιωνιότητος».
52. Κατά την Αρχαιολόγο κ. Αικατερίνη Δεσποίκη : «Τα κτερίσματα μαρτυρούν ακόμη ότι οι κάτοικοι της Σίνδου σαν Έλληνες δεν διέφεραν από τους άλλους Έλληνες και στον πολιτισμό. Στους τάφους της Σίνδου βρέθηκαν αγγεία που τα περισσότερα ήσαν εισαγόμενα (αττικά, κορινθιακά, ιωνικά, ευβοϊκά βοιωτικά, ροδιακά κ.λ.π.». Βλέπε ίδιο ως άνω περιοδικό.
53. Η ίδια Αρχαιολόγος κ. Αικατερίνη Δεσποίνη στην ίδια συνέντευξή της ανέφερε: «Στην Σίνδο Θεσσαλονίκης βρίσκουμε και το πανάρχαιο και σπάνιο αρχαιοελληνικό έθιμο να χρησιμοποιούνται χρυσές προσωπίδες, που κάλυπταν όλο το πρόσωπο του νεκρού, όπως οι προσωπίδες των Ατρειδών στις Μυκήνες, που ανακάλυψε ο Σλήμαν».
54. Η Αρχαιολόγος κ. Αικατερίνη Δεσποίνη, βλέπε : Περιοδικόν ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ Έτος 31ον , Αριθμός 475 σελ. 275, αναφέρει : «Σπουδαία ευρήματα στους (αρχαίους Ελληνικούς) Μακεδονικούς τάφους της (Ελληνικής) Μακεδονίας αποτελούν α) ένα ολόχρυσο δακτυλίδι με σφενδόνη, επί της πλάκας της οποίας υπάρχει επιγραφή με τη δισύλλαβη ελληνική λέξη ΔΩΡΟΝ-λέξη με γράμματα ελληνικά, από τη λέξη δίδωμι με θέμα ισχυρό –δω- με το πρόσφυμα ρο και την κατάληξη ν-, και β) ένα δακτυλίδι με δύο λέξεις : ΚΛΕΙΤΑΙΔΩΡΟΝ, δηλ. δώρον στην Κλείτα». Η αλήθεια ξεπηδάει αυταπόδεικτη για την Ελληνικότητά τους».
55. Γράφει ο κ. Ν. Μέρτζος : «Φανερώνεται έτσι σε χρυσάφι η θαυμαστή εσωτερική ενότητα του Ελληνισμού από τους καιρούς που ανήκουν στο θρύλο, για να περάσουν αργότερα στην Ιστορία».
56. Ο ίδιος ο ιστορικός Μαγκριώτης τονίζει: «Η διάδοσις των ελληνικών γραμμάτων, της ελληνικής παιδείας και του ελληνικού πολιτισμού σε όλη τη Μέση Ανατολή συνετελέσθη υπό των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων, οι οποίοι ήσαν οι φορείς του εξελληνισμού της Μέσης Ανατολής».
57. Στις σελίδες 414, 415 και 428 του χριστιανικού Περιοδικού ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ, Έτος 31ον , Αριθμ. 479, Αθήναι, 6-10-1991, στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΚΕ΄ ο Α. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΣ γράφει : «Στην πεδιάδα του Ώξου ( Αμού Νταριά) και στις βόρειες υπώρειες του Ινδοκούς βρέθηκαν σπίτια Ελληνιστικά, θέατρο 6.000 θέσεων, ψηφιδωτό με το έμβλημα της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονικής δυναστείας. Στην ορεινή περιοχή του Καλάς στο Πακιστάν και του Νουριστάν στο Αφγανιστάν, στις δύο χώρες που διακλαδώνεται ο Ινδικός Καύκασος (Ινδοκούς) επιζούν λιγοστές χιλιάδες απόγονοι των ανδρών της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονικής Στρατιάς, οι Καφίρ Καλάς. Οι Καφίρ Καλάς, λοιπόν, λένε περήφανα πωςείναι Έλληνες Μακεδόνες, στις μνήμες τους ζει ο μεγάλος στρατηλάτηςΣικάντερ (Μέγας Αλέξανδρος), λατρεύουν τον Ζέο (Δίας-Ζεύς), τον Αμπολομαίν (Απόλλωνα), τον Σάγυρκο (Σάτυρο), την Φροταίτ (Αφροδίτη), και τον θεό των προγόνων τους τον Μαχεντόνα θεό (Μεγαλέξανδρο). Στο Μουσείο του Κουβέιτ και στο νησί Φαιλάκα (Φυλακαί), υπάρχουν δύο μαρμάρινες πλάκες με ελληνικές επιγραφές: 1. ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ ΤΟΙΣ ΕΝ ΙΚΑΡΩ ΟΙΚΗΤΑΙΣ ΧΑΙΡΕΙΝ και 2. ΣΩΤΕΛΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙ ΑΡΤΕΜΙΔΙ, και η κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τερρακότα. Οι κάτοικοι της περιοχής Κουνάρ στο Αφγανιστάν ανάγουν την καταγωγή τους στον Έλληνα Μακεδόνα Βασιλέα Μέγα Αλέξανδρο».
58.Σύμφωνα με τη γραπτή παράδοση ο κοντά στη Σίνδο Θεσσαλονίκης ποταμός, ήτοι ο Γαλλικός, ήταν πολύτιμος. Γι αυτό και ονομαζόταν Εχέδωρος (Αχίδωρος). Ο Ηρόδοτος γράφει πως «στα αρχαία χρόνια οι κάτοικοι της Μακεδονίας, μάζευαν σβώλους από «άπυρον χρυσόν». δηλ. χρυσόν που δεν είχε ακόμη πυρωθεί.
59. Το επίγραμμα του ιστορικού Ηροδότου για την έννοια του έθνους και του Ελληνισμού στο 8 βιβλίο του ΟΥΡΑΝΙΑ είναι : «Αυτό που χαρακτηρίζει τον Ελληνισμό και το έθνος είναι το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον». Ο αρχαίος φιλόσοφος και ρήτορας Ισοκράτης διεκήρυττε : Το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας». Επάνω σ΄ αυτό ο μεγάλος Λατίνος ποιητής Οράτιος, κατακτητής ών, θα παραδεχθεί ότι τον κατέκτησε το ελληνικό πνεύμα και ότι είναι κληρονόμος των αρχαίων λυρικών Αλκαίου και Αρχιλόχου και ενσάρκωση του Πινδάρου.
60. (Ηρόδοτος Ζ, 100 –Θουκυδίδης Δ, 109) : «Οι Μακεδόνες Έλληνες ειςτα νότια και την παραλίαν..ήσαν Πιέριοι, Βοττιαίοι, Ήδωνες ή Ηδωνοί ». (Θουκυδίδης Γ, 94- Πολύβιος ΙΖ, 15). «Οι ΄Ηδωνες ήσαν θρακικός λαός μεταξύ των ποταμών Στρυμόνος και Νέστου, εγκατασταθείς εις την Ελληνικήν Μακεδονίαν επί Φιλίππου του Β΄ πατρός του Αλεξάνδρου του Γ΄, ήτοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ενίοτε παρά ποιηταίς, μάλιστα τοις Ρωμαίοις, (Horat), το όνομα εμφαίνει τους Θράκας».
61. Βλέπε σελ 50, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ– 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Κύριος σταθμός της πορείας των Αργεαδών Ελλήνων Μακεδόνων προς Ανατολικά από την Πίνδο και την περιοχή της λίμνης Καστοριάς προς την παραλιακή πεδιάδα της Πιερίας ήσαν οι Αιγές» (αίξ-αιγός=κατσίκα), (σημερινή. Βεργίνα Ν. Ημαθίας), «στις παρυφές της κοιλάδας του Αλιάκμονα κοντά στα Πιέρια Όρη. Η πόλη αυτή ήταν σεβάσμια στους (αρχαίους Έλληνες) Μακεδόνες, γιατί θάβονταν οι βασιλείς τους».
62. «Στα Βήματα του Φιλίππου» του κ. Μήτσου Μανιάτη αναγράφεται : «Στις βόρειες υπώρειες των Πιερίων η σπουδαία αρχαία πόλη ταυτίζεται με τις Αιγές, την πρωτεύουσα του Βασιλείου της (Ελληνικής εννοείται) Κάτω Μακεδονίας».
63. Βλέπε σελ.56, Τόμος Α΄, ΛΕΞΙΚΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ, Αλεξάνδρου Ραγκαβή : «Επί Αμύντα, από το γένος της βασιλικής Ελληνικής Μακεδονικής δυναστείας των Τημενιδών, με γενάρχη των Ηρακλείδη Τήμενο υπετάγη η (Ελληνική) Μακεδονία εις τους Πέρσες». «Αλλ΄ επί μεν της εισβολής του Δαρείου εις την Ελλάδα, εβιάσθη η αρχαία Ελληνική Μακεδονία να υποκύψη ..». Το 505 π.Χ. ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας ο γιος του, ο Αλέξανδρος ο Α΄. Αυτός εθανάτωσε τους πρέσβεις των Περσών «δια φονέων μετημφιεσμένων εις γυναίκας» (=με Έλληνες Μακεδόνες άνδρες-στρατιώτες που μεταμφιέστηκαν σε γυναίκες).
64. Βλέπε σελ. 52, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Ο ίδιος ο Αλέξανδρος ο Α΄ θέλησε να αγωνισθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ολυμπία το 496 π.Χ. Απέδειξε λοιπόν την ελληνική του καταγωγή, ήτοι την καταγωγή του από το γένος της βασιλικής ελληνικής μακεδονικής δυναστείας των Τημενιδών, με γενάρχη τον Ηρακλείδη Τήμενο, απόγονο του Ηρακλή, ο οποίος ήταν ο εθνικός ήρωας των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων. Ομιλών δε τους είπε : « Αυτός τε γαρ, Έλλην το γένος ειμί » (= γιατί εγώ ο ίδιος Έλλην είμαι ως προς το γένος μου, ως προς καταγωγή μου) ». Κατόπιν τούτου του επετράπη να λάβει μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες και ο ίδιος διεκρίθη σ΄ αυτούς. Πολλές δε νίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες κατά καιρούς απέσπασαν οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες.
65. Οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες, πέραν όλων των άλλων που εκτίθενται στο παρόν πόνημα, είχαν και κοινωνικές και πολιτιστικές σχέσεις με τους λοιπούς Έλληνες. Ο Αρχέλαος (413-399), υιός του Περδίκκα Β΄ (454-413 π.Χ.), μεταφέρων την πρωτεύουσα της Ελληνικής Μακεδονίας από τις Αιγές στην Πέλλα, προσκάλεσε στην αυλή του καλλιτέχνες-επιστήμονες και ποιητές από όλη την Ελλάδα. Τέτοιοι ήσαν α) ο ζωγράφος Ζεύξις, β) ο ιατρός Θεσσαλός, ζήσας περί το 435 π.Χ. μέχρι αρχές του 4ου αιώνα π.Χ., υιός του Ιπποκράτους του Κώου (γεννηθέντος το 460 π.Χ.), ο οποίος (Θεσσαλός) εξήγησε τα συγγράμματα του πατρός του Ιπποκράτη και έγραψε τρία βιβλία Ιατρικών, γ) ο μουσικός Τιμόθεος, δ) ο επικός ποιητής Χοιρίλος, ο οποίος ήταν ένας από τους αρχαιότερους τραγικούς ποιητές εν Αθήναις, ανταγωνιζόμενος προς τον Πρατίναν, τον Φρύνιχον και τον Αισχύλον ήδη από την 64η Ολυμπιάδα (524 π.Χ.) και περιορισθείς στο σατυρικό δράμα (Παυσ. Α, 14), ε) ο τραγικός ποιητής Αγάθων και στ) ο τραγικός ποιητής Ευρυπίδης, ο οποίος έγραψε στην Πέλλα τις τραγωδίες του Αρχέλαος και Βάκχες και ο οποίος πέθανε στη Ελληνική μας Μακεδονία ταφείς πλησίον της Βόλβης.
66. Ο Έλλην Μακεδών βασιλεύς Μέγας Αλέξανδρος εθαύμαζε τον Τιμόθεο, περίφημο αυλητή εκ Θηβών, τον οποίο προσκαλούσε σε συμπόσια, εκδηλώσεις που διοργάνωνε. Βλέπε σελ. 1362, Α΄ Τόμος, ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ : «Τιμόθεος, περίφημος αυλητής εκ Θηβών, θαυμασθείς υπό Αλεξάνδρου του Μεγάλου».
67. Βλέπε σελ.10, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ– 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Ως την ανάρρηση του Φιλίππου η Μακεδονία είχε όρια προς Δ την Πίνδο, προς Ν τον Κάτω Όλυμπο και τα Καμβούνια και προς Β έφθανε στο όρος Κερδύλλια. Ο Φίλιππος πρόσθεσε στο ελληνικό μακεδονικό κράτος και την Πελαγονία, την Χαλκιδική, την ζώνη πέρα από τη λίμνη Κερκίνη, ως τα βουνά δυτικά απ΄ το Νέστο».
68. Βλέπε σελ. 50, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4.000ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ: «Το 333 π.Χ. ο Έλλην Μακεδών Μέγας Αλέξανδρος έστειλε στον Δαρείο επιστολή που άρχιζε έτσι : «Μετά την μάχη της Ισσού (333 π.Χ.) ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε στον Δαρείο επιστολή που άρχιζε έτσι : « Οι υμέτεροι πρόγονοι ελθόντες εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδα κακώς εποίησαν ημάς. Εγώ δε των Ελλήνων ηγεμών κατασταθείς και τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας διέβην εις την Ασίαν υπαρξάντων υμών». Από αυτήν την περικοπή, με την διατύπωση «εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδα» φαίνεται καθαρά ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ταύτιζε την Ελληνική Μακεδονία με την Ελλάδα, αναγνώριζε πως Ελληνική Μακεδονία και υπόλοιπη Ελλάδα υπέστησαν τις ίδιες καταστροφές υπό των Περσών και εμφανιζόταν ως ο εκδικητής όλων αυτών».
69. Ο επιστήμων κ. Θανάσης Γεωργιάδης δημοσίευσε στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ την Κυριακή 06.04.2008 ένα άρθρο του επιγραφόμενο : Μία επιστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο οποίο μεταξύ άλλων γράφει : «Είναι επικαιρική και επίκαιρη η υπενθύμιση στον νυν χρόνο περί του τι ήταν η Ελληνική Μακεδονία για τον Αλέξανδρο ως προς την Ελλάδα, όπως ο ίδιος έγραφε σε επιστολή του απαντητική προς τον Δαρείο. Ο Πέρσης βασιλιάς μετά τη μάχη της Ισσού του έγραψε ζητώντας να του στείλει απεσταλμένους να διαπραγματευτούν τους όρους ειρήνευσης μεταξύ των δύο εμπολέμων. Την εν λόγω επιστολή δημοσιεύει ο Αρριανός στην «Ανάβαση Αλεξάνδρου» (Β΄ 14). Ο ιστορικός Αρριανός την πήρε από το περί Αλεξάνδρου σύγγραμμα του Πτολεμαίου, το οποίο βασίστηκε τόσο στην προσωπική του πείρα και γνώση όσο και στις βασιλείους εφημερίδες του Αλεξάνδρου. Ο Αρριανός λοιπόν γράφει : «Η δε επιστολή η Αλεξάνδρου έχει ώδε : Οι υμέτεροι πρόγονοι ελθόντες εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδαν κακώς εποίησαν ημάς ουδέν προηδικημένοι, εγώ δε των Ελλήνων κατασταθείς ηγεμών και τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας διέβην εις την Ασίαν, υπαρξάντων υμάς …». Η επιστολή του Αλεξάνδρου (σε μετάφραση) έχει ως εξής : Οι δικοί σου πρόγονοι και προκάτοχοι, αφού ήρθαν στην Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα προξένησαν πολλά δεινά σ΄ εμάς, χωρίς να έχουν αδικηθεί καθόλου και σε τίποτε. Εγώ πάλι, μόλις έγινα ηγεμόνας των Ελλήνων και επιθυμώντας να τιμωρήσω τους Πέρσας πέρασα στην Ασία, επειδή εσείς αρχίσατε τις αδικίες εις βάρος μας …). Λοιπόν, η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδος κατά τον Μακεδόνα βασιλιά και ηγεμόνα όλων των Ελλήνων, αυτό εννοεί καθαρά η φράση του «εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδα». Γνωρίζουμε επιπλέον ακόμη και το όνομα του αγγελιαφόρου, του Θερσίππου, που έπεμψε ο Αλέξανδρος στον Δαρείο μαζί με τους Πέρσες ταχυδρόμους, παραγγέλλοντάς του να δώσει την επιστολή στον Δαρείο και να μη συζητήσει για οτιδήποτε («=ξυμπέμπει Θέρσιππον, παραγγείλας την επιστολήν δούναι Δαρείω, αυτόν δε μη διαλέγεσθαι υπέρ μηδενός»).» Και καταλήγει ο κ. Γεωργιάδης στο άρθρο του : «Θα μου πείτε : Μα το ξέρουμε. Φαίνεται πως πλέον δεν αρκεί η δική μας γνώση, αλλά ότι πρέπει συνεχώς να αναλύουμε το ολοφάνερο».
70. Η απάντηση που έδωσε ο Μεγαλέξανδρος στον Κορίνθιο Δημάρατο, όταν τον συνεχάρη για την εκλογή του ως Αρχιστρατήγου των Ελλήνων με την φράση : «Χαίρει ουν η τε Ελλάς και η Μακεδονία» (=Χαίρεται με την εκλογή σου στη θέση του Αρχιστρατήγου και η Ελλάδα και η Μακεδονία) ήτο : « Αλλ΄ ω Μάκαρ, έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία» (=Ω΄ ευτυχή Δημάρατε, Ελλάδα είναι και η Ελληνική Μακεδονία).
71. Ο Μεγαλέξανδρος, μαθητής του Σταγειρίτη φιλοσόφου Έλληνος Μακεδόνος Αριστοτέλη, πατέρα της Φιλοσοφίας μαζί με τον Θεόφραστο, είπε : «Στον πατέρα μου οφείλω το ζην και στον διδάσκαλό μου το εύ ζην».
72. Ο Έλλην Μακεδών Μέγας Αλέξανδρος εν Κορίνθω συναντά τον Πόντιο εκ Σινώπης Πόντου Διογένη τον Κύωνα, φιλόσοφο της κυνικής φιλοσοφίας τον οποίον ο Πλάτων, μαθητής του Σωκράτη, απεκάλει «μαινόμενον Σωκράτην». Ηρώτησε λοιπόν τον Διογένην ο Μ. Αλέξανδρος τι επεθύμει παρ΄ αυτού. «Να μη μοι καλύπτης τον ήλιον». απεκρίθη ο Διογένης. Κι ο Έλλην Μακεδών στρατηλάτης είπεν εις τους οπαδούς του : «Αν δεν ήμην Αλέξανδρος, ήθελον να είμαι Διογένης ». (Cic.Tusc. V, 32, 92)
73. Βλέπε σελ. 52, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Ο Μέγας Αλέξανδρος αφού επέλεξε τριάντα χιλιάδες (30.000) νεαρούς Πέρσες, έδωσε εντολή, «γράμματα μανθάνειν ελληνικά και μακεδονικοίς όπλοις εντρέφεσθαι» [δηλ. έδωσε εντολή στους Έλληνες που είχε μαζί του ( Έλληνες Μακεδόνες και μη) α) να τους μάθουν την ελληνική γλώσσα και β) να τους εντρυφήσουν στην ελληνική μακεδονική πολεμική τέχνη]».
74. Μετά τη νίκη κατά των Περσών στον Γρανικό ποταμό το 334 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε 300 περσικές ασπίδες ως προσφορά στον Παρθενώνα και ως αφιέρωμα στην θεά Αθηνά. Επιπροσθέτως έστειλε και επίγραμμα : «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Δεν ξεχώριζε τους Έλληνες Μακεδόνες, παρότι αυτοί αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του, γιατί θεωρούσε τους Έλληνες Μακεδόνες απλώς τμήμα των Ελλήνων. Στην πρόταση «Αλέξανδρος Φιλίππου και Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων» υπονοείται η λέξη: υπόλοιποι. Ήτοι: «Αλέξανδρος Φιλίππου και λοιποί (=υπόλοιποι) Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων». Με την φράση αυτή ο Μέγας Αλέξανδρος δηλώνει με έμφαση την ελληνική καταγωγή του ιδίου, των Ελλήνων Μακεδόνων ανδρών-στρατιωτών του και των Ελλήνων Μακεδόνων γενικότερα.
75. Ο Μέγας Αλέξανδρος αναδείχθηκε ως ο μεγαλύτερος Έλληνας όλων των εποχών, στις 19-05-2009, μέσω του ΣΚΑΙ «Μεγάλοι Έλληνες». Ο Μ. Αλέξανδρος αγκαλιάστηκε από το κοινό για το ιστορικό μεγαλείο του. «Πρόκειται για ένα σύμβολο τεραστίων διαστάσεων που τον διέπει η ευγενική, τρυφερή φυσιογνωμία του ελληνικού πνεύματος που τη ζηλεύουν μέχρι σήμερα. «Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ο μεγάλος πυλώνας του ελληνικού αισθήματος και της βάσης του Ελληνικού πολιτισμού», δήλωσε σκηνοθέτης κ. Γιάννης Σμαραγδής όταν παρουσίασε την εκπομπή για τον Μέγα Αλέξανδρο.
76. Βλέπε σελ. 50, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ– 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Το 217 π.Χ. ο Αγέλαος από τη Ναύπακτο, μιλώντας σε συγκέντρωση, στην οποία βρισκόταν ο Φίλιππος ο Ε΄, βασιλεύς των Ελλήνων Μακεδόνων, εξέφρασε την ευχή να σταματήσουν «οι ενδοελληνικοί πόλεμοι».
77. Κατά τον Γιάννη Γαλανό, βλέπε το έργο του : «Η Εορδαία κοιτίδα λαμπρών (αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων» στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗτεύχος 315, Αύγουστος 1992, σελ. 36 : «Η επαρχία Εορδαίας αποτελεί τμήμα της (Ελληνικής) Δυτικής Μακεδονίας και κατέχει τη θέση της αρχαίας Εορδαίας, γνωστής από την αρχαιότητα ως τόπος γέννησης των διακεκριμένων στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Πτολεμαίου (του Λάγου), Περδίκκα, Ηφαιστίωνος, Παρμενίωνος και Φιλώτα. Έδρα της Εορδαίας είναι η πόλη της Πτολεμαϊδος, που έλαβε το όνομά της από τον Πτολεμαίο τον Λάγου, στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ιστορικό συγγραφέα, θεμελιωτή της δυναστείας των Πτολεμαίων και ιδρυτή της πλούσιας βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας που είχε 7.000 χειρόγραφα των καλύτερων συγγραφέων του τότε γνωστού κόσμου, η οποία βιβλιοθήκη πυρπολήθηκε από τον Ομάρ του 2ου Χαλίφου (663-638 π.Χ.) με ανυπολόγιστη ζημιά ολόκληρης της ανθρωπότητος. Οι αρχαίοι Μακεδόνες Εορδοί ονομάστηκαν έτσι από τα χαρακτηριστικά του εδάφους της περιοχής που κατοικούσαν. Κατά μία εκδοχή έλαβαν το όνομα από το Εόρδα που σημαίνει εύφορο τόπο. Κατά δεύτερη εκδοχή από τα ωραία Εόρδα=Ερόδα=΄ρόδα που ευδοκιμούσαν στην περιοχή. Η περιοχή των ρόδων άρχιζε από τη σημερινή περίπου θέση της Κοζάνης, συμπεριελάμβανε την Κίτρινη Λίμνη (σήμερα αποξηραμένη-τέως ενεργειακό κέντρο της Ελλάδος), εκτεινόταν δε κατά το μήκος των οροσειρών Βερμίου και Σινιάτσικου και πιο βόρεια. Η Εορδαία βρισκόταν βόρεια της Ελιμιώτιδος και ανατολικά της Ορεστίδος. Η Ελιμιώτιδα περιελάμβανε τις σημερινές επαρχίες Σερβίων, Βελβεντού, Βοϊου, Γρεβενών και Κοζάνης. Οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες της Ελίμειας έλαβαν το όνομα Ελιμειώτες εκ του φυτού Έλυμος που καλλιεργούσαν εκεί. Η Ορεστίδα ήταν βόρεια της Ελιμιώτιδος και περιελάμβανε τις περιοχές του Άργους Ορεστικού, του Βογατσικού, της Καστοριάς και της Κλεισούρας».
78. Κατά τον Γιάννη Γαλανό : «Τα ονόματα των (αρχαίων Ελλήνων) Μακεδόνων Βασιλέων της δυναστείας των Αργεάδων, του Περδίκκα Α΄ του Αργαίου, του Φιλίππου Α΄, του Αέροπου, του Αλκέτα, του Αμύντα Α΄, του Αλεξάνδρου Α΄, του Περδίκκα Β΄ είναι γνήσια Ελληνομακεδονικά και συνηθισμένα στην οικογένεια των Αργεαδών».
79. Βλέπε σελ.50, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Η διατύπωση «Μακεδονία και η άλλη Ελλάς», ήτοι «Ελληνική Μακεδονία και η άλλη Ελλάς», απαντά επίσης στη Συνθήκη Συμμαχίας μεταξύ Φιλίππου Ε΄ της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας και του Αννίβα. Στο ίδιο κείμενο βρίσκουμε, δύο φορές μάλιστα, τη διατύπωση «Μακεδόνες και οι άλλοι Έλληνες» », ήτοι «Έλληνες Μακεδόνες και οι άλλοι Έλληνες, δηλ. οι υπόλοιποι Έλληνες».
80. Βλ. σελίδα 50, Εγκυκλοπαίδεια : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Το 211 π.Χ. ο Λυκίσκος, αντιπρόσωπος των Ακαρνανών, χαρακτήρισε τους (αρχαίους Έλληνες) Μακεδόνες «ομοεθνείς των Αχαιών».
81. Ο σημαντικός Έλλην ιστορικός Πολύβιος (περίπου 200 π.Χ.- περίπου 120 π.Χ.) από την Μεγαλόπολη της Αρκαδίας που άκμασε στη Ρώμη, είπε για την Ελληνική μας Μακεδονία : «Πρόφραγμα Ελλάδος έστιν η Μακεδονία», δηλ. το απώτερο τεχνητό εμπόδιο που οριοθετεί την Ελληνική γη είναι η Ελληνική Μακεδονία», φράκτης της Ελλάδος είναι η Ελληνική Μακεδονία.
82. Ο ίδιος ο Πολύβιος γράφει ότι ο πρέσβυς των Ακαρνάνων Λυκίσκος είπεν : « Τίνος και πηλίκης δει τιμής αξιούσθαι Μακεδόνας …. Ότι γάρ αείποτ΄ αν εν μεγάλοις κινδύνοις τα κατά τους Έλληνας ει μη Μακεδόνας είχομεν πρόφραγμα». Κατά τον Πολύβιο δηλ. ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Ακαρνανίας είπε : «Πρέπει να τιμούμε αιώνια και στον υπέρτατο βαθμό τους Συνέλληνές μας Μακεδόνες, γιατί ολόκληρη η Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής Μακεδονίας, θα διέτρεχε μεγάλους κινδύνους χωρίς αυτούς. Οι συμπατριώτες μας Έλληνες Μακεδόνες λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας ολόκληρης της Ελλάδας μας. Πάντοτε θα βρισκόμασταν σε μεγάλους κινδύνους, αν δεν είχαμε τους συμπατριώτες μας Έλληνες Μακεδόνες ως ασπίδα, ως εμπροσθοφυλακή». Πολύβιος, Ιστορία ΙΧ, 35, 2 ».
83. Η ΠΥΘΙΑ του Μαντείου των Δελφών τον 2ο αιώνα π.Χ. ερωτηθείσα για το μέλλον της Ελλάδος (ολόκληρης) και την τύχη της, απήντησε ως εξής : «Ασκός κλυδωνιζόμενος, μηδέποτε βυθιζόμενος ». δηλ. « ένα ασκί φουσκωμένο, πάνω σε φουρτουνιασμένα κύματα που δεν βυθίζεται ποτέ…». Η ΠΥΘΙΑ δεν είπε ούτε μηδέπω (=όχι ακόμη), ούτε μηδεπώποτε (=όχι πια). Είπε : μηδέποτε δηλ. ουδέποτε.
84. Ο μεγαλύτερος γεωγράφος της Αρχαιότητος Έλλην Πόντιος Στράβων (46 π.Χ.-24 μ.Χ.) είπε για την ελληνική Μακεδονία μας: « Ένιοι και σύμπασαν την μέχρι Κερκύρας Μακεδονίαν προσαγορεύουσιν… ότι καυρά και διαλέκτω και χλαμύδι και άλλα τούτοις χρώνται παραπλησίοις….». Δηλ. «Μερικοί όλην την Βόρεια Ελλάδα μέχρι και την Κέρκυρα Ελληνικήν Μακεδονία αποκαλούν, διότι οι κάτοικοί της χρησιμοποιούν την ίδια ελληνική γλώσσα, διάλεκτο και την ίδια χλαμύδα (χλαμύς-ύδος), τον ίδιο κοντό μανδύα που φορούσαν οι ιππείς στην αρχαία Ελλάδα».
85. Ο ίδιος ο Πόντιος ο Στράβων (-ωνος), πατέρας της Γεωγραφίας, από την Αμάσεια του Ευξείνου Πόντου, ιστορικός και γεωγράφος, (46 π.Χ. – 24 μ.Χ.) είπε για την Ελληνική Μακεδονία μας : « Έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία» (=Και η Μακεδονία Ελλάδα είναι, τμήμα της Ελλάδος είναι).
86. Ο Ρωμαίος ιστορικός και συγγραφέας Τίτος Λίβιος γράφει: «Αιτωλούς, Ακαρνάνας, ( Έλληνας) Μακεδόνας ανθρώπους ομογλώσσους..» Δηλ. «Οι Έλληνες Αιτωλοί, οι Έλληνες Ακαρνάνες και οι Έλληνες Μακεδόνες χρησιμοποιούν την ίδια ελληνική γλώσσα».
87. Συμφώνως προς τον ιστορικό Ιωάννη Μαγκριώτη οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες και ελληνικά ομιλούσαν και ελληνικά ονόματα είχαν.: «Όλα τα ονόματα των Μακεδόνων που γνωρίζουμε είναι καθαρά ελληνικά, βορειοελληνικά. Όπως: Αλέξανδρος, Αέροιος, Αλκέτας, Αρραβαίος, Αργαίος, Αρριδαίος, Παυσανίας, Αντίγονος, Αντίπατρος, Αρχέλαος, Πτολεμαίος, Λυσίμαχος, Φίλιππος, Κάσσανδρος, Άτταλος, Ευρώπη, Δημήτριος, Θεσσαλονίκη, Δρύχαλος, Παρμενίων, Πευκίων, Στρατονίκη, Ευμένης, Ευρυδίκη, Μενέλαος, Ευρυνόη, Φίλα κλπ ».
88.Κατά τον ιστορικό Ιωάννη Μαγκριώτη επίσης : «Όλα τα τοπωνύμια της Μακεδονίας ήσαν ελληνικά Μακεδονικά. Όπως Επαρχιών : Ελιμεία, Ορέστεια, Λύγκος, Αλμωπία, Βοττιαία, Πελαγονία. Πόλεων : Αιανή, Αιγαία , Πέλλα, Αταλάντη, Άργος Ορεστικόν, Αλαλκομέναι, Άλωρος, Βέρροια, Γορτυνία, Δίον, Έδεσσα, Ειδομένη, Εύρωπος, Ηράκλεια, Θέρμη, Ίχναι, Λυχνιδός, Λείβηθρα, Πύδνα, Σίνδος, Σκύδρα, Στρέφα κ.λ.π. Ποταμών : Εχέδωρος» [(=έχω+δώρον) (νυν Δήμος Εχεδώρου)], «Αξιός, Αλιάκμων, Εριγών, Λουδίας. Βουνών : το Βέρμιον, το Βούρινον, ο Βόρας κλπ ».
89. Ο κ.Μαγκριώτης επιπροσθέτως ανέφερε: «Το ημερολόγιον των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων ήτο διάφορον του Αττικού, είχεν όμως ονομασίες μηνών καθαρώς ελληνικές : (π.χ. Απελλαίος, Λυδοναίος, Αρτεμήσιος, Δίας, Πάνημος, Δαίσιος, Λωος, Υπερβερεταίος, κλπ». «Η διάδοσις των ελληνικών γραμμάτων, της ελληνικής παιδείας και του ελληνικού πολιτισμού σε όλη τη Μέση Ανατολή συνετελέστη υπό των Μακεδόνων, οι οποίοι ήσαν οι φορείς του εξελληνισμού της Μέσης Ανατολής».
90. Κατά τον ίδιο τον κ. Μαγκριώτη : « Όλα τα αρχαία ελληνικά μακεδονικά νομίσματα έχουν ελληνικές επιγραφές και παραστάσεις που τα συνδέουν περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή με την ελληνική παράδοση και ιστορία. Τα περισσότερα φέρουν απεικόνιση του Ηρακλή που τον θεωρούν μυθολογικό τους πρόγονο, της κατσίκας που υπενθυμίζει τη μυθολογική ίδρυση της πρωτεύουσας των Αιγών, του Φιλίππου, του Αλεξάνδρου με τη λεοντή κ.λ.π».
91. Όλα τα αρχαιομακεδονικά ονόματα είναι ελληνικά και αποδεικνύται αυτό από την ετυμολογία τους : Θεσσαλονίκη [(Θεσσαλών+νίκη)=θεσσαλών νίκη], Κάσσανδρος [(κέκασμαι=λάμπω εκ του kas λατ. censeo=τιμώ +ανήρ)=ανήρ επί τιμή], (φιλέω-ω + ίππος )= ο αγαπών τα άλογα, Λυσίμαχος [(αρχ,κυρ. όν. λυσι- (<λύω)+μαχος< μάχη) =ο λύων, καταπαύων την μάχην], Ευμένης(ευ+μενής<μένος), Ευρώπη (ευρύς+ώψ-ωπός=)η με μεγάλα μάτια), Μενέλαος [(αρχ. κυρ. όν. <Μενε-(<μένω+λαός)], Ευρυδίκη (<ευρύς+δίκη), Παυσανίας (αρχ.κυρ. όν. < ουσ. παυσανίας «αυτός που ανακουφίζει από τη θλίψη» <παυσ(ι) (<παύω, πβ.παύσ-ις)+-ανίας<ανία), Δημήτριος (το αρχ. επιθ. δημήτριος «ο σχετιζόμενος με τη θεά Δήμητρα», που ήδη από την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε ως κύριο όνομα). Δημήτριος [(ο αναφερόμενος στη Δήμητρα (δη=γη + μήτρα εκ του μήτηρ = η μάνα της γης, ήτοι η θεά, η προστάτις της γης, γονιμότητος, ευφορίας], Προσέτι : Πτολεμαίος = [( πτόλις, πόλις+ μαίομαι= μάχομαι)= υπερασπίζω την πόλιν μου), κατά το πτολίπορθος (πτόλις,πόλις+πορθώ = ο κυριεύων πόλιν, είς εκ των χαρακτηρισμών του Ομήρου προς Οδυσσέα) ], Αλέξανδρος [(αλεξ = + ανήρ)= ο προστατεύων τους άνδρες, (αλέξω=αποκρούω, προστατεύω), (κατά τα : αλεξίσφαιρον, ανεξήλιον, αλεξιβρόχιον, αλεξίπτωτον, αλεξικέραυνο, αλεξήνεμος, κ.λ.π.), Αρχέλαος [(<αρχε-(<αρχή+λαός)= άρχω, εξουσιάζω +λαός)], Αντίπατρος (αντί+πατήρ), Αντίγονος (αντί+γόνος), Αντίοχος [(αντί+έχω) κατά το ηνίοχος (ηνία+έχω)=ο έχων τα ηνία)], Κλείτος (κλέος=δόξα)=ο ένδοξος, Αμύντας (αρχ. ρήμα αμύνω και αμύνομαι= υπερασπίζω,αποκρούω), Ευρυνόη (ευρύς+νους), Περδίκκας (< αρχ. αρχ. πέρδιξ-κος<θ. περδ- του ρ. πέρδομαι πιθ. λόγω του θορύβου που προκαλούν τα φτερά του πουλιού). Λεξικά : κυρίως Τεγόπουλου-Φυτράκη και Μπαμπινιώτη.
92. Η σπουδαία Αρχαιολόγος κ. Αγγελική Κοτταρίδη μιλώντας στα «Ευρήματα» στις 24-9-2013 σε συνέντευξή της προς την κ. Βασιλική Πλιάτσικα λέγει : «Τελευταία ανακάλυψα ότι η «Δέσποινα των Αιγών», η χρυσοστόλιστη σύζυγος του Αμύντα που τον τάφο της έσκαψα κυριολεκτικά με τα χέρια μου το 1988, ήταν μία πριγκίπισσα από τη Λυδία που ήρθε νύφη στην Ελληνική Μακεδονία κάπου γύρω στο 513 π.Χ. Προσπαθώ να φανταστώ πως μπορεί να ένοιωσε η νεαρή κοπέλα που έφυγε από την χλιδή και τα αρώματα των Σάρδεων για να έρθει στο κατσικοχώρι μας, τις Αιγές».
93. Ερωτηθείσα η κ. Κοτταρίδη για το ποιο είναι το πιο συγκινητικό εύρημα που έχει κρατήσει στα χέρια της η κ. Κοτταρίδη απήντησε : «Το ελεφάντινο κεφαλάκι του Φιλίππου του Β΄. Τόσο δα μικρούλι, τόσο εύθραστο και όμως τόσο δυνατό! Με όλες τις ρυτίδες και τα σημάδια των μαχών και του χρόνου χαραγμένα πάνω του με ένα μισοκρυμένο χαμόγελο και μια αδιόρατη θλίψη σε κοιτάζει στα μάτια, και είναι αυτό το «τιμιώτερον», η εικόνα του ανθρώπου που με πλήρη συνείδηση πήρε στα χέρια του τη μοίρα του και την τύχη της Ελλάδας και άλλαξε την Ιστορία του κόσμου».
94. Ταφικό εύρημα από τη «Συστάδα των Τημενιδών» στις Αιγές (νυν Νομού Ημαθίας) αποτελεί το χρυσό έλασμα ασπίδας με παράσταση μάχης (430-420 π.Χ).
95.Βλέπε σελ. 11 Α΄ Τόμος ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, Ν. Ι. Μέρτζος : «Από το 1896 μέχρι το 1983, δηλ. μέσα σε 83 χρόνια, σε οκτώ (8) Μουσεία της Ελλάδας είχαν καταγραφεί 62.696 αρχαία ευρήματα της Ελληνικής Μακεδονικής Γης. Όλα αυτά τα ευρήματα φέρουν ελληνική γραφή, φθέγγονται ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ δηλ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Φθέγγονται ΕΛΛΗΝΙΚΑ δηλ. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ. Δεν τίθεται λοιπόν επιστημονικό ζήτημα » .
96. Εις την αρχαιοελληνικήν μακεδονικήν κώμην Σισάνιον Σιατίστης του Δήμου Βοϊου του Νομού Κοζάνης υφίσταται διασωζόμενη αρχαιοελληνική μαρμάρινη επιγραφή της μικρής Μονής της Θεοτόκου φέρουσα την φράση εις την αρχαίαν ελληνομακεδονικήν γλώσσαν, ήτοι την ελληνικήν : « ΑΛΕΙΦΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ».
97. Στις 16-1-2007 δημοσιεύτηκε άρθρο στην εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ της πόλης Κοζάνης κατά το οποίο ο ευπατρίδης και διάπυρος Έλλην Μακεδόνας κ. Μελάς Γιαννιώτης, γεννηθείς εν κωμοπόλει Βλάστη Εορδαίας Δήμου Πτολεμαίδος του Νομού Κοζάνης και διδαχθείς τα εγκύκλια γράμματα στα περίλαμπρα Σχολικά Διδακτήρια των μεγάλων ευεργετών της γενέτειράς του Βλάστης «Θωμαϊδειον» και «Βρανάκειον» εξέδωσε δίτομον μεγάλων διαστάσεων βιβλίον με τίτλον «Αλειφούσης της πόλεως», παρμένο (τον τίτλο) από την διασωζόμενη ολοζώντανη αρχαιοελληνικομακεδονική μαρμάρινη επιγραφή της μικράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου που ευρίσκεται στο ελληνική μακεδονική κώμη Σισάνιον-Σιατίστης, στο Δήμο Βοϊου του Νομού Κοζάνης. Με τον τίτλο αυτό ο φλογερός ευπατρίδης Έλληνας Μακεδόνας κ. Μελάς Γιαννιώτης εξέδωσε το δίτομο βιβλίο του για την Ελληνική μας Μακεδονία.
98.Ο ίδιος ο κ. Μελάς Γιαννιώτης εκ Βλάστης Δήμου Εορδαίας Νομού Κοζάνης, σε ειδικό πολυσέλιδο αφιέρωμα για τους Καλάς, και μετά από ειδική επίσκεψη επιστημόνων στην περιοχή τους, στο μακρινό Αφγανιστάν, αποδεικνύει με πληθώρα στοιχείων και συνεντεύξεων κατοίκων, ότι έλκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες και από τον Έλληνα Μακεδόνα Στρατηλάτη Μέγα Αλέξανδρο.
99. (Από το Μουσείο της Περγάμου, Βερολίνο). Τα αρχαιομακεδονικά αρχαιοελληνικά ευρήματα όχι μόνο φέρουν αρχαιομακεδονική δηλ. ελληνική γραφή, αλλά και απεικονίζουν αρχαιομακεδονικά σύμβολα, όπως απεικονίζεται επί μαρμάρινης ή πέτρινης στρογγύλης αρχαιοελληνικής μακεδονικής ασπίδος ο Ήλιος της Βεργίνας.
100. Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης, κατά τον κ. Χαραλαμπάκη, στη μελέτη του : «Η θέση της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονικής γλώσσας στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους δείχνει με πειστικότητα ότι η ελληνική Μακεδονική γλώσσα ανήκει στις αρχαίες βορειοδυτικές ελληνικές (δωρικές) διαλέκτους, ενώ σε μια δεύτερη εργασία του, δημοσιευμένη στην αγγλική, στη γνωστή σειρά Current issues in Iinguistic theory, τόμος 87 (1992), αναπτύσσει μια νέα επαναστατική θεωρία για τη φωνητική αξία των β,δ,γ της ελληνικής Μακεδονικής γλώσσας στη θέση των φ,θ,χ των υπολοίπων διαλέκτων, με την οποία υποστηρίζει ότι η αρχαία Ελληνική Μακεδονική γλώσσα, ως γνήσια ελληνική διάλεκτος, προηγήθηκε σε εξελίξεις που σφράγισαν την φωνολογική φυσιογνωμία ολόκληρης της νεότερης ελληνικής γλώσσας».
101. Στις 13-6-1993 δημοσιεύτηκε στον τύπο κείμενο-άρθρο του κ. Χρ. Χαραλαμπάκη, Καθηγητού της Γλωσσολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα ΔΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο : Η γλώσσα της Ελληνικής Μακεδονίας, με το οποίο αποδεικνύει ότι η γλώσσα των Μακεδόνων ήταν ελληνική.
102. Η πραγμάτευση της Γλώσσας των αρχαίων επιγραφών της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας, κατά τον κ. Χαραλαμπάκη, από την κ. Α. Παναγιώτου φέρνει στην επιφάνεια σημαντικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν, όπως και οι μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων, τον ελληνικό χαρακτήρα της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονικής διαλέκτου.
103. Κατά τον κ. Χαραλαμπάκη : « Ακολουθούν δύο κλασικές στο είδος τους μελέτες του Γ. Χατζιδάκι (Περί του Ελληνισμού των Αρχαίων Μακεδόνων, Και πάλιν περί του Ελληνισμού των Αρχαίων Μακεδόνων), δημοσιευμένες το 1896 και 1910-1911 αντίστοιχα. Ο πατέρας της Ελληνικής Γλωσσολογίας σε μια σειρά μελετών του κατέρριψε με αδιάσειστα ιστορικά και γλωσσικά επιχειρήματα, ισχυρισμούς που αμφισβητούσαν τον ελληνικό χαρακτήρα της Ελληνικής Μακεδονικής μας γλώσσας ».
104. Τα επιχειρήματα του κ. Χατζιδάκι, κατά τον κ. Χαραλαμπάκη, επεξέτεινε και συστηματοποίησε ο καθηγητής κ. Ι. Καλλέρης στο δίτομο έργο του Les anciens Macedoniens. Etude Iinguistique et historique, Αθήνα, 1954-1976. Στον παρόντα τόμο δημοσιεύεται η μελέτη του «Το ζήτημα της καταγωγής των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων», στην οποία παρουσιάζονται ευσύνοπτα τα πορίσματα των σημαντικών ερευνών του.
105. Με την ίδια άνεση κινείται στον χώρο της ιστορίας, της εθνολογίας και της γλωσσολογίας ο ακαδημαϊκός κ. Μ. Σακελλαρίου, δίνοντας μας με πληρότητα και ακρίβεια το στίγμα της καταγωγής των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων.
106. Ο καθηγητής κ. Α. Θαβώρης (1927-2022), ορμώμενος εκ Σερβίων Κοζάνης, εξετάζει την Ελληνική διάλεκτο των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων σε σύγκριση με τα σημερινά νεοελληνικά ιδιώματα της Ελληνικής μας Μακεδονίας για να καταλήξει στο σημαντικό συμπέρασμα ότι χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ιδιωμάτων της γλώσσας μας στην βόρειο Ελλάδα και στην Ελληνική μας Μακεδονία βρίσκονται ήδη στην αρχαία Ελληνική Μακεδονική μας γλώσσα. Στοιχείο της ενότητας της ελληνικής γλώσσας είναι η επιβίωση χιλιάδων αρχαϊσμών στον ευρύτερο ελληνικό μακεδονικό χώρο.
107. Ο ίδιος ο κ. Θαβώρης προσκομίζει πολύτιμα στοιχεία που αποδεικνύουν με βάση τις υπάρχουσες εθνολογικές, ιστορικές, αρχαιολογικές και γλωσσικές μαρτυρίες ότι η Μακεδονία μας, ως γεωγραφικό μας διαμέρισμα, είναι ελληνική.
108. Από το βιβλίο του ιδίου του εκ Νομού Κοζάνης Θαβώρη συνάγεται το συμπέρασμα ότι η αρχαία Ελληνική Μακεδονική διάλεκτος είναι μία από τις γνησιότερες διαλέκτους της Ελληνικής γλώσσας.
109. Κατά τον ιστορικό Ηρόδοτο(Βιβλίο Θ Κεφαλ. 45 σελ. 94) ο Αλέξανδρος ο Α΄ πρόγονος-πρόπαππος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υιός του Αμύντα, στρατηγός και βασιλιάς των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων, απευθυνόμενος προ της μάχης των Πλαταιών (479 π.Χ.) στους Αθηναίους και προειδοποιώντας τους για την επικείμενη επίθεση του Μαρδόνιου είπε : «Ου γαρ αν έλεγον, ει μη μεγάλως εκηδόμην συναπάσης της Ελλάδος, αυτός τε γάρ Έλλην γένος ειμί τωρχαίον και αντ΄ ελευθέρης δεδουλωμένην ουκ αν εθέλοιμι οράν την Ελλάδα». (=Άνδρες Αθηναίοι, δεν θα έλεγα τίποτα, αν δεν ενδιαφερόμουνα για όλη την Ελλάδα. Γιατί και εγώ ανήκω στο αρχαίο γένος των Ελλήνων και δεν θα ήθελα να δω την Ελλάδα υποδουλωμένη και όχι ελεύθερη).
110. Πρωτεύουσα των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων Ελιμειωτών στην αρχαία Ελληνική Μακεδονική περιοχή της Ελίμειας (νυν νοτιοδυτική περιοχή του Νομού Κοζάνης μέχρι το Βόϊο Νομού Κοζάνης) ήταν η αρχαία πόλη Αιανή. Η αρχαία Αιανή, πρωτεύουσα του αρχαίου ελληνικού μακεδονικού βασιλείου της Ελίμειας, ιδρύθηκε από τον Αιανό, γιο του Ελίμου, γενάρχη των Ελιμειωτών.
111. Ένας ισχυρός σεισμός τον 1ο αιώνα π.Χ. κατέστρεψε ολοσχερώς την αρχαία πόλη της Αιανής. Οι συστηματικές ανασκαφές στην Αιανή άρχισαν το 1983. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως πλειάδα αρχαιολογικών ευρημάτων. Ταφικά αγάλματα λιονταριών, ζωγραφικές στήλες, αγάλματα κούρων που αποδεικνύουν την μοναδικότητα αυτής της σημαντικής νεκρόπολης, όπως δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο της Κοζάνης το 2005.
112. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής ιδρύθηκε το 1991. Από τα εκθέματα του Μουσείου ξεχωρίζουν, όπως δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο της Κοζάνης, ένα μυκηναϊκό ειδώλιο, ένα πήλινο υποστατό με αμαυρόχρωμη διακόσμηση, το ειδώλιο κόρης από πηλό, που τοποθετείται χρονικά γύρω στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ., ένα χρυσό νεκρικό επιστόμιο διακοσμημένο με λιοντάρια και πολλά άλλα αξιόλογα ευρήματα.
113. Στις 22-4-2005 δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα του Νομού Κοζάνης πως κατά τη διάρκεια χωματουργικών εργασιών στον υπό κατασκευή δρόμο Βατερού -Μεταμόρφωσης του Δήμου Κοζάνης ευρέθησαν αρχαιολογικά ευρήματα σύμφωνα με ανακοίνωση του Δήμου Κοζάνης. Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση αμέσως ειδοποιήθηκε από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου η Αρχαιολογική Υπηρεσία και η αξιολόγηση και ο χαρακτηρισμός των ευρημάτων θα γινόταν από τους αρχαιολόγους.
114. Με κατηγορηματικό τρόπο αναφέρει ο Ηρόδοτος πως οι Αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες ήσαν Δωριείς, Έλληνες Δωριείς.
115. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων της Ελίμειας και του ευρύτερου χώρου της Ελληνικής Άνω Μακεδονίας αποτυπώνεται σε πλήθος αρχαιολογικών αντικειμένων. Ο εξ Αιανής Νομού Κοζάνης αρχαίος Έλλην Μακεδών δρομέας Απολλόδωρος είναι γνωστός από επίγραμμα του Αντιπάτρου Θεσσαλονικέα και ο θάνατος τον βρήκε στην Κυλλήνη της Αρκαδίας, μακριά από την Αιανή και την Βέροια.
116. Ανωτέρω αναφέρθη πως οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες είχαν τα δικά τους ελληνικά ονόματα μηνών (π.χ. Απελλαίος, Λυδοναίος, Αρτεμήσιος, Δίας, Πάνημος, Δαίσιος, Λώος, Υπερβερεταίος, κλπ». Βλέπε ανωτέρω υπ. αριθμ. σύμβ. 89. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων Αιανή 2007 : «Εορταί μηνών Πανάμου-Λωίου-Γορπιαίου- Εκδηλώσεις πνεύματος και άσκησης σώματος», με πρωτοβουλία της τότε Διευθύντριας του Αρχαιολογικού Μουσείου Αιανής Δρ Αρχαιολόγου κ. Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, το Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής σε συνεργασία με τον Σύλλογο «Φίλοι Μουσείου και Αρχαιοτήτων Αιανής» και την ευγενική χορηγία του τότε Δήμου Αιανής, νυν διευρυμένου Δήμου Κοζάνης, διοργάνωσαν το Σάββατο 21 Ιουλίου 2007 τον 6ο ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ, προς τιμήν του αρχαίου Αιαναίου ομώνυμου δρομέα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων με την επωνυμία : «ΑΙΑΝΑΙΑ ΑΘΛΑ». Ο αγώνας δρόμου συνετελέσθη επί ανωμάλου εδάφους, αποστάσεων 700μ., 2.000 μ. και 5.000 μ. Συμμετείχαν οι κατηγορίες παίδων, κορασίδων, εφήβων, νεανίδων, ανδρών και γυναικών, ηλικίας 5 έως 80 ετών. Η διαδρομή είχε ως αφετηρία το Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής, ως διέλευση τους αρχαιολογικούς χώρους (αρχαία πόλη της Αιανής και βασιλική νεκρόπολη) και ως κατάληξη την κεντρική πλατεία της κωμόπολης Αιανής. Όταν τέλειωσε ο αγώνας δρόμου, ακολούθησε δαφνοστεφάνωμα των αθλητών, απονομή επάθλων και βράβευση του μικρότερου και μεγαλύτερου σε ηλικία δρομέα.
117. Αθλητική νίκη (σε αρματοδρομία στους Ολυμπιακούς Αγώνες) απηχεί και η συνωρίς (= άμαξα, κάρο) των χρυσών εκδόσεων του Φιλίππου Β΄, ενώ στην εμπρόσθια όψη η κεφαλή του θεού Απόλλωνος συνδέεται πιθανώς με τον αναβαθμισμένο ρόλο του αρχαίου Έλληνος Μακεδόνος Βασιλέως στις υποθέσεις της Δελφικής Αμφικτυονίας. Επίσης, βαρύνουσας σημασίας θα αποδειχθεί το γεγονός ότι ο Φίλιππος Β ΄ έκοψε χρυσά νομίσματα για πρώτη φορά στον ευρωπαϊκό χώρο (γύρω στο 345 π.Χ. ή κατ΄ άλλους ήδη από το 352 π.Χ. περίπου και εξής).
118. Σε αργυρό τετράδραχμο νόμισμα της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονικής πόλεως Μένδης Κασσάνδρας Χαλκιδικής στην αρχαία Ελληνική Μακεδονία, το οποίο (νόμισμα) χρονολογείται από το 500 π.Χ. εικονίζεται ένα γαϊδουράκι και μία κληματίδα. Οι Αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες πίστευαν ότι ένας όνος δίδαξε το κλάδεμα του αμπελιού, όταν έφαγε τα βλαστάρια του, και ο καρπός του φυτού ήταν την επόμενη χρονιά περισσότερος! Η αρχαία αυτή Ελληνική Μακεδονική πόλη ήταν γνωστή εξ αιτίας των εξαγωγών του σπουδαίου Μενδαίου οίνου της.
119. Επί Βασιλέως Φιλίππου του Β΄ πατρός του Μεγάλου Αλεξάνδρου 360/359-336 π.Χ.) οροθετείται μία εξωστρεφής πολιτική, η οποία με τον πρωτοφανή δυναμισμό της θα οδηγήσει στην επίτευξη της κυριαρχίας στα ελληνικά πράγματα. Εξωστρέφεια παρατηρείται και στην εικονογραφία των νομισμάτων του Φιλίππου. Στα αργυρά τετράδραχμα η κεφαλή του Διός παίρνει τη θέση της κεφαλής του Ηρακλέους. Νεωτερισμό συνιστά και η απεικόνιση του νεαρού ιππέως που κρατά κλάδο φοίνικος (σύμβολο αθλητικής νίκης και εικονιστικής ίσως απόδοσης του ηγεμόνος).
120. Σε αργυρό επίσης τετράδραχμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (μεταθανάτια έκδοση : 323-320 π.Χ.) με τον Ηρακλή με λεοντή (κεφαλή λέοντος) στη μια του πλευρά και στην άλλη πλευρά ο θεός Δίας καθήμενο στο θρόνο του με το αγαπημένο του πουλί – αετό τοποθετημένο στην δεξιά του παλάμη της εν εκτάσει δεξιάς του χειρός, με την επιγραφή στην ίδια πλευρά του νομίσματος της φράσεως «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» (Νομισματικό Μουσείο, Αθήνα).
121. Ο Έλλην Μακεδών βασιλεύς Μέγας Αλέξανδρος είναι ο πρώτος που ουσιαστικά έδωσε άλλη διάσταση στο κοινό νόμισμα και χάρη στα διάσπαρτα νομισματοκοπεία που ίδρυσε κατόρθωσε να επιβάλλει σε ευρύτατη κλίμακα ένα ενιαίο τυποποιημένο νόμισμα με τους ίδιους νομισματικούς τύπους, στο ίδιο ακριβώς βάρος και με τις ίδιες προδιαγραφές, το οποίο (νόμισμα) κοβόταν με την ίδια απόλυτη ακρίβεια στην Πέλλα, στην Λάμψακο, στην Τύρο, στην Βαβυλώνα και όπου αλλού.
122. Τεράστιος είναι ο όγκος των νομισμάτων που εκδόθηκαν μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, χρησιμοποιώντας το όνομα και τους τύπους του, από τους Διαδόχους, τους Επιγόνους και από πληθώρα ελληνικών πόλεων. Πανομοιότυπες είναι οι εκδόσεις που έκοψε ο Φίλιππος ο Γ΄ ο Αρριδαίος (323-317 π.Χ.), διαφοροποιούμενες μόνον ως προς την επιγραφή «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ». Η νομισματική παραγωγή στο όνομα του Αλεξάνδρου συνεχίστηκε με κοπές τετραδράχμων (κυρίως), ως τα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ., κατακλύζοντας τις αγορές της Ανατολικής Μεσογείου με ένα ευρύτατα αποδεκτό νόμισμα, κοινό τοις πάσι.
123. Στην περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν ιδρύθηκε το Ελληνικό Βασίλειο της Βακτριανής, που ύστερα απλώθηκε μέχρι τις ΒΔ Ινδίες. Τέσσερις αιώνες έλαμψε εκεί ο Ελληνικός πολιτισμός και μιλήθηκε η ελληνική γλώσσα. Τριάντα Έλληνες βασιλείς βασίλευσαν. Εδραιώθηκε ο πολιτισμός και ο ανθρωπισμός που καλλιέργησε η Ελληνική Μακεδονική παρουσία.
124. Αφγανικά χαρτονομίσματα στην αρχαία ελληνικομακεδονική γλώσσα. Επιγραφή «Βασιλέως Αλεξάνδρου». Στη δεδομένη εκτίμηση που τρέφει ο Αφγανικός λαός για την Ελλάδα και τους Έλληνες έρχεται να προστεθεί ακόμη ένα γεγονός που αποδεικνύει τα φιλελληνικά τους αισθήματα. Μετά την θριαμβευτική είσοδο των στρατευμάτων της Βορείου Συμμαχίας στην Καμπούλ, υπό τους μαγικούς ήχους του μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, η Αφγανική Κεντρική Τράπεζα εξέδωσε στην κυκλοφορία χαρτονομίσματα των 2 και 50 Αφγάνι, τα οποία απεικονίζουν παράσταση των ελληνιστικών χρόνων και συνοδεύονται από επιγραφή γραμμένη στα αρχαία ελληνικά. Το νόμισμα των 50 Αφγάνι φέρει επιγραφή η οποία παραπέμπει στο ιστορικό παρελθόν και συγκεκριμένα στον αρχαίο Έλληνα Μακεδόνα Στρατηλάτη Μέγα Αλέξανδρο. Στην επιγραφή αναγράφεται «Βασιλέως Μεγάλου Ευκρατίλου». Η παράσταση, η οποία συνιστά τη σφραγίδα ασφαλείας της κρατικής τράπεζας του Αφγανιστάν. Στην βάση της η σφραγίδα έχει δύο κέρατα της Αμάλθειας, που ήταν κατά την ελληνική μυθολογία, η τροφός του Δία, η γίδα που έδινε το γάλα της στο μωρό θεό Δία, και δύο αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες ιππείς.
125. Η Ινδοελληνική δραχμή. Περίτρανη απόδειξη των επιρροών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην ευρύτερη περιοχή του Αφγανιστάν είναι και η περίφημη ινδοελληνική δραχμή. Ένα νόμισμα που κυκλοφόρησε περίπου τριακόσια (300) χρόνια μετά το θάνατο του Έλληνα Μακεδόνα Στρατηλάτου Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το νόμισμα είχε από την μια πλευρά παράσταση του βασιλιά Ερμάου και από την άλλη τον Θεό Δία. Το βασίλειο του Ερμάου περιελάμβανε τη σημερινή Καμπούλ και Κανταχάρ.
126. Το νόμισμα της Ολυμπιάδος, των Ολυμπιακών Αγώνων (Ο.Α.). Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Αφγανοί εκδηλώνουν την αγάπη τους για την ελληνική ιστορία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1999 ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2000 στο Σίνδευ της Αυστραλίας οι Αφγανοί εξέδωσαν κέρματα των 50 Αφγάνι προς τιμήν της διεξαγωγής των Ολυμπιακών αυτών Αγώνων, η οποία (διεξαγωγή των Ο.Α.) επέκειτο, παρά το γεγονός ότι τελικά η χώρα (Αφγανιστάν) δεν έλαβε μέρος στους αγώνες αυτούς.
127. Την ίδια ώρα περήφανοι για την καταγωγή τους δηλώνουν και οι Καλάς, οι οποίοι ζουν στο βορειοδυτικό Αφγανιστάν και θεωρούν τους εαυτούς τους γνήσιους απογόνους του αρχαίου Έλληνα Μακεδόνα Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Καλάς, ξανθοί και με γαλάζια μάτια οι περισσότεροι, διατηρούν ήθη και έθιμα που παρομοιάζουν, παρουσιάζουν μεγάλες ομοιότητες με τα αρχαία ελληνικά μακεδονικά ήθη και έθιμα.
128. «Σε μερικά μέρη της Ασίας υπάρχουν λαοί που καυχώνται ότι είναι Έλληνες, Έλληνες Μακεδόνες. Καυχώνται πως κατάγονται από τον Μέγα Αλέξανδρο. Αξιοθαύμαστη πραγματικότητα σε παγκόσμια κλίμακα, η οποία αποδεικνύει πως οι Μακεδόνες του Μεγαλέξανδρου ήσαν Έλληνες. Πρόκειται για τους απογόνους των Ελλήνων Μακεδόνων που συνόδευσαν τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία που πραγματοποίησε ο Μακεδόνας Έλληνας βασιλιάς τον 4ο αιώνα π.Χ. Μερικοί από εκείνους τους παλαίμαχους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες εγκαταστάθηκαν τότε στις χώρες που κυριάρχησαν και ιδιαίτερα στις πόλεις που αθρόα έχτισαν. Έφτιαξαν οικογένειες και επιβιώνει η γενιά τους έως σήμερα. Γενιά Ελληνική Μακεδονική. Έχουν τάφους με ελληνικές επιγραφές και πλούσια κτερίσματα : χρυσά διαδήματα-βασιλικά στέμματα, χρυσό περιδέραιο που ζύγιζε ένα κιλό, χρυσά βραχιόλια, αναρίθμητα φύλλα και δισκάρια χρυσού, που στόλιζαν τα ενδύματα των νεκρών, όπως και στις Μυκήνες, ταινίες χρυσές, πόρπη χρυσή που εικονίζει στο κέντρο της έναν πολεμιστή με δόρυ, ξίφος και κράνος που έχει κέρατα, όμοιο με το κριοκέφαλο κράνος του Έλληνα Μακεδόνα Μεγάλου Αλεξάνδρου.
129. «Στην πεδιάδα του ποταμού Ώξου ευρέθη ένα δακτυλίδι με ανάγλυφη παράσταση της θεάς Αθηνάς και την ελληνική λέξη Αθηνά γραμμένη ανάστροφα, στοιχείο που φανερώνει ότι το δακτυλίδι εχρησιμοποιείτο για σφραγίδα. Επίσης ευρέθησαν πλήθος νομισμάτων με ελληνικές επιγραφές».
130. «Αλήθεια πόσα αρχαιοελληνικομακεδονικά αρχαιολογικά ευρήματα θα απεκαλύπτοντο, αν οργανώνονταν μεγάλες ανασκαφές στην Ασία; Και τα ευρήματα αυτά θα απεδείκνυαν πως οι Μακεδόνες του Μεγαλέξανδρου ήσαν Έλληνες».
131. «Στην ορεινή περιοχή του Καλάς στο Πακιστάν και του Νουριστάν στο Αφγανιστάν, στις δύο χώρες που διακλαδώνεται ο Ινδικός Καύκασος επιζούν ακόμη λιγοστές χιλιάδες απόγονοι των ανδρών του Ελληνικού Μακεδονικού Στρατού του Μεγαλέξανδρου. Οι Καφίρ Καλάς. Οι ίδιοι αποσύρθηκαν εκεί μετά την τελική επικράτηση των Μογγολικών φυλών στην ευρύτερη περιοχή. Ζουν εκεί απομονωμένοι συνειδητά, αιώνες τώρα, διατηρώντας την ταυτότητά τους μέσα στην πλημμυρίδα Ισλαμικών, Βουδιστικών και Ινδουιστικών λαών. Απίστευτο! Για την φυλετική τους καταγωγή απαντούν υπερήφανα πως είναι Μακεδόνες, Έλληνες Μακεδόνες».
132. «Οι Καλάς εάν ερωτηθούν για την χώρα από την οποία ήλθαν, δείχνουν δυτικά, δηλ. προς Ελλάδα, λέγοντας τη λέξη Τσύασμη σαν χώρα προέλευσής τους. Η λέξη αυτή φέρνει στο μυαλό μας τον ομώνυμο Ελληνικό ποταμό της Ηπείρου μας Θύαμη».
133. «Στην μνήμη των Καφίρ Καλάς ζει ο μεγάλος στρατηλάτης Σικάντερ, που είναι ο Μέγας Αλέξανδρος. Ομιλούν γι΄ αυτόν και τα κατορθώματά του με αφάνταστη καύχηση λες και τον έχουν δει με τα μάτια τους. Αποφεύγουν τους Μουσουλμάνους. Για εξαγνισμό και καθαρισμό ψυχικό προβαίνουν σε θυσίες ζώων και αποδέχονται το καθαρτήριο λουτρό. Πράξεις που είναι αρχαίες Ελληνικές Μακεδονικές, και δεν τις κάνουν οι ντόπιοι. Οι Ασιάτες τους ονομάζουν Καφίρ, δηλ. απίστους. Οι Καφίρ Καλάς κάθονται σε σκαμνιά, αντίγραφα των Ελληνικών Μακεδονικών, και σε καρέκλες με διακριτικό, σαν το Ελληνικό Μακεδονικό αστέρι. Οι κάτοικοι της Κεντρικής Ασίας δεν κάθονται σε σκαμνιά ή καρέκλες. Κάθονται οκλαδόν στη γη. Οι γυναίκες των Καλάς κοιτούν τον συνομιλητή τους κατάματα, δεν φορούν φερετζέ και φορούν ρούχα που οι ειδικοί τα παρομοιάζουν με την Ελληνική Μακεδονική στολή Γιδά, δηλ. της Αλεξάνδρειας».
134. «Οι Καφίρ Καλάς χορεύουν κυκλικούς χορούς, που είναι άγνωστοι γενικά στην Ασία. Στις γιορτές τους μεταφέρουν ξύλινα ομοιώματα που φορούν τον κοντό Ελληνικό χιτώνα με τις χαρακτηριστικές πτυχώσεις, που μοιάζει με την στολή των Ελλήνων Μακεδόνων ανδρών του Μεγαλέξανδρου. Προφέρουν ολοκάθαρα τα σύμφωνα β θ ρ φ , όπως ακριβώς κι εμείς εδώ στην Ελλάδα. Και ανθρωπολογικά είναι διαφορετικοί από τους κατοίκους της Ασίας. Είναι λευκοί με μαλλιά συχνά ξανθά ή και κοκκινωπά με γαλανά μάτια. Ή πάλι είναι μελαχρινοί μεσογειακού τύπου. Η εξουσία ασκείται από την Εκκλησία του Δήμου».
135. «Ο ιστορικός και αρχαιολόγος κ. Επαμεινώνδας Βρανόπουλος γράφει για τους Καλάς : «Στην συμπεριφορά τους είναι φιλικοί, γελαστοί και φιλόξενοι. Κοντά τους νιώθεις φυσιογνωμικά σε όαση Ευρώπης. Αν συναντηθούν με Έλληνα, εντυπωσιάζονται φοβερά. Τον κοιτάζουν με χαρά και θαυμασμό και πασχίζουν να τον πείσουν ότι κι αυτοί κατάγονται από Έλληνες και πως στις φλέβες τους ρέει ελληνικό αίμα».
136. «Ο κ. Μάρτης γράφει : «Σε όλες τις χώρες του Περσικού κόλπου υπάρχουν Ελληνικές αρχαιότητες, Ελληνικές επιγραφές, νομίσματα Ελληνικά …»
137. «Από όπου πέρασαν οι Αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες του Μεγαλέξανδρου άφησαν Ελλάδα και μόνον Ελλάδα. Μια Ελλάδα που έχει μέχρι σήμερα εστίες στην Ασία, για να μαρτυρούνε στα πέρατα της Γης την ελληνική καταγωγή των Ελλήνων Μακεδόνων». Για τα υπ. αριθμ. στοιχεία 127-136, Βλέπε περιοδικό ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ τεύχος 479, σελ. 414,415 και 428. Α ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
138. Ο Καθηγητής κ. Χιώλος Κωνσταντίνος αναφέρει : «Οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες από τα βάθη των αιώνων μέχρι των ημερών μας όχι μόνο είναι Έλληνες, αλλά σύμφωνα με τον πατέρα της Ιστορίας Ηρόδοτο, αποτελούν τον πρωταρχικό πυρήνα του Ελληνικού Έθνους. Η Ελληνική Μακεδονία ως τείχος και προμαχών του Ελληνισμού με τους συνεχείς αγώνες της κατά των εχθρών απέτρεψε πολλάκις την υποδούλωση της Ελλάδος και έγινε συντελεστής του Ελληνικού πολιτιστικού μεγαλείου της».
139. Βλέπε : «Η Ελληνική Μακεδονία προμαχών του Ελληνισμού», Κ. Χιώλος, Διδάκτωρ Νομικής ΛΥΔΙΑ 216 : « Ο Άγγλος ιστορικός Νίκολας Χάμοντ, που απεβίωσε προ ολίγων ετών, Καθηγητής της Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Καίμπριτζ, συγγραφέας του τρίτομου έργου «Ιστορία της Ελληνικής Μακεδονίας» και υπέρμαχος της ελληνικής Μακεδονίας, έλεγε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες είναι Έλληνες και ότι και οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες ονόμαζαν τον εαυτό τους σύμφωνα με το όνομα της πόλης τους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήσαν Έλληνες».
140. Κατά τον ίδιο τον κ. Χιώλο : «Όπως εδήλωσε κατηγορηματικώς ο προ ολίγων ετών αποβιώσας γνωστός Άγγλος ιστορικός Νίκολας Χάμοντ, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κέϊμπριτζ, οι αρχαίοι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες και ομιλούσαν την γλώσσα ελληνικήν».
141. Επίσης ο κ. Χιώλος αναφέρει : «Η αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια του αρχαίου Μακεδονικού Ελληνισμού αποδεικνύεται εκτός των άλλων και από την περίοδο της Βασιλείας του Φιλίππου Β΄ και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθώς και από τα πολύτιμα ευρήματα του Σπηλαίου των Πετραλώνων της Χαλκιδικής, του Δίου, της Πέλλας, και των Αιγών (Βεργίνας), που αποτελούν τους πλέον αδιάψευστους μάρτυρες για την Ελληνική μας Μακεδονία».
142. Ο κ. Κ. Χιώλος, Διδάκτωρ Νομικής, στο κείμενό του με τίτλο «Η Ελληνική Μακεδονία προμαχών του Ελληνισμού», ΛΥΔΙΑ 216, αναφέρεται στην Ελληνική μας Μακεδονία. Αναφέρει : «Η Ελληνική Μακεδονία δεν είναι ανέκαθεν μόνο το προς βορρά προπύργιο της άμυνας του Ελληνισμού, το απ΄ αιώνων πρόφραγμα άλλων φυλών στον Ελληνικό χώρο και το βάθρο της Ελληνικής και της Παγκόσμιας Ιστορίας και του Πολιτισμού, αλλά υπήρξε και η κοιτίδα του ανθρώπινου γένους, σύμφωνα με συγκλονιστική αποκάλυψη του γνωστού, διεθνούς φήμης, Έλληνος Ανθρωπολόγου, Άρη Πουλιανού, σύμφωνα με την οποία (αποκάλυψη) κοιτίδα του Ανθρώπινου Γένους είναι η Ελληνική Μακεδονία και όχι η Αφρική, όπως επιστεύετο μέχρι προ τινος. Μέχρι τώρα, ήταν γνωστό ότι η ανθρώπινη παρουσία στη Γη άρχισε πριν από τέσσερα εκατομμύρια χρόνια. Η κνήμη, όμως, ανθρώπου σε πέτρα (απολιθωμένη) που ευρέθη τον Σεπτέμβριο του έτους 1996 σε ανασκαφές στην Νέα Τρίγλια της Χαλκιδικής τα ανατρέπει όλα αυτά και ήδη οι επιστήμονες δέχονται ότι η ανθρώπινη παρουσία άρχισε από την Μακεδονία πριν από ένδεκα εκατομμύρια χρόνια.
143. Ο πολιτικός επιστήμων κ. Κ. Χολέβας σε άρθρο του αναφέρει ότι οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα.
144. Ο Καθηγητής κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης δημοσίευσε άρθρο του στις 16-2-1992στο οποίο αναφέρει πως την ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες.
145. Ο πολιτικός επιστήμων κ. Κ. Χολέβας κατά την ομιλία του στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης στις 5-11-2007 αναφέρθηκε στην ελληνική μας Μακεδονία.
146. Ο Καθηγητής Γενετικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης σε ημερίδα που διοργανώθηκε σε αίθουσα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στην Θεσσαλονίκη τόνισε : «Από νεολιθικά ανθρωπολογικά κατάλοιπα, καθώς και από οστά μελών του Μινωικού πληθυσμού της Κρήτης και του Μυκηναϊκού πληθυσμού στην Ελλάδα, μέσω ερευνών, καταδεικνύεται ότι οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι ήσαν ομοιογενείς πληθυσμοί στην Ελλάδα. Οι δύο αυτοί πληθυσμοί είχαν μεγάλη γενετική συγγένεια μεταξύ τους».
147. Κατά τον κ. Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη : «Σε τελική ανάλυση, τα γενετικά στοιχεία υποστηρίζουν τις αναφορές αρχαίων συγγραφέων για την αυτοχθονία όλων των Ελλήνων, όπως αυτές του Ισοκράτη (436π.Χ.-338π.Χ.)».
148. Ο Καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης προσέθεσε : «Η αρχαία Ελληνική Μακεδονία μεγαλούργησε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ.».
149. Ο Αμερικανός Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ κ. Στίβεν Μίλλερ με ακράδαντα επιχειρήματα τονίζει : «Οι Αρχαίοι Μακεδόνες είναι ελληνικότατο φύλο. Οι αρχαίοι Μακεδόνες είναι Έλληνες».
150. Ο Ίων Δραγούμης (1878-1920) διπλωμάτης, πολιτικός και συγγραφέας έλεγε: «Η Ελληνική Μακεδονία θα μας σώσει» προσπαθώντας να αφυπνίσει τους Έλληνες της νότιας Ελλάδας.
Ο αείμνηστος Μάριος Πλωρίτης ρωτούσε σε κείμενό του δημοσιευμένο στο ΒΗΜΑ στις 23-2-1992 : « Είναι κατακριτέα η πάνδημη, ομόψυχη και μετριοπαθής φιλοπατρία ; ».
* Ερευνητής-μελετητής- αναλυτής
1-10-2024
