Φέτος συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από το θάνατο του Γιώργου Γεννηματά. Οραματιστής και ταυτόχρονα ρεαλιστής πολιτικός που ταυτίστηκε με την προώθηση πολιτικών που υπηρετούσαν τις ανάγκες του απλού, καθημερινού, μη προνομιούχου πολίτη.
Αρκεί να θυμηθούμε την τομή του Εθνικού Συστήματος Υγείας για να κατανοήσουμε το μέγεθος της ρηξικέλευθης σκέψης του πολιτικού Γεννηματά. Σκοπός της μεταρρύθμισης, η απρόσκοπτη και ισότιμη παροχή υπηρεσιών υγείας σε όλες και όλους ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική τους κατάσταση, μέσα από ένα ενιαίο και αποκεντρωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Τι έκανε το Γιώργο Γεννηματά μοναδικό; Το κοινωνικό του όραμα; H καθαρή τεχνοκρατική σκέψη και το ακέραιο και ανιδιοτελές του χαρακτήρα του; Η απλότητα, η άμεση, ανεπιτήδευτη επαφή του με τον απλό κόσμο που του το αναγνώριζε πάντοτε και με το παραπάνω; Η κοινωνική του ευαισθησία και η προσήλωση στο σχέδιο και στο στόχο απ’ όποια πολιτική θέση κλήθηκε να υπηρετήσει τη χώρα;
Όλα αυτά μαζί, και ένα-ένα ξεχωριστά! Αρετές που δυστυχώς έχουν εγκαταλειφθεί σήμερα στο βωμό του προσωπικού πολιτικού και κομματικού συμφέροντος. Στο βωμό της κατοχής πολιτικής δύναμης και νομής της εξουσίας.
Το σημερινό πολιτικό σκηνικό δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, ούτε φυσικά και αισιοδοξίας. Η κυριαρχία πολιτικού προσωπικού που προάγει το λαϊκισμό, τον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία, την εύκολη και φθηνή πολιτικολογία, αποτελεί αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.
Η ρητορική του βρίσκει ανταπόκριση σε ευρεία μερίδα πολιτών που αρέσκονται σε εύπεπτες έννοιες και απλοϊκές προσεγγίσεις πολύπλοκων πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων, χαμένοι στην άβυσσο του απαίδευτου νου κατ’ αρχάς και της άγνοιας ή της ημιμάθειας δευτερευόντως.
Σήμερα, ολοένα και περισσότερο, ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της κοινωνίας αντιδρά θετικά στη διχαστική ρητορική πολιτικών που καταδικάζουν τους μετανάστες ως εγκληματίες εξ ορισμού και όχι ως κατατρεγμένους ανθρώπους που αναζητούν μια αχτίδα φωτός, ελπίδας και καλύτερης ζωής, που απεχθάνονται τις διαφορετικές πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις, που απορρίπτουν τη διαφορετικότητα και συνολικά οτιδήποτε εκλαμβάνεται ως απειλή της κοινωνικής συνοχής και των κυρίαρχων ηθών και συνηθειών, όπως οι ίδιοι τα αντιλαμβάνονται: Με όρους φανατικού, συντηρητικού αστιγματισμού που προάγει κοινωνικές, ρατσιστικές, σεξιστικές διακρίσεις.
Αποτέλεσμα; Η άνοδος ακατάλληλων, επικίνδυνων προσώπων σε θέσεις εξουσίας, έως και απόλυτης κυριαρχίας. Προσώπων με ανύπαρκτες πολιτικές και κοινωνικές αρετές, όπως αυτές που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Στοιχεία έντονης παρακμής που συνιστούν απόρροια του ελλείμματος θετικού, προοδευτικού πολιτικού και κοινωνικού οράματος. Σημάδια ευθείας, απροκάλυπτης επίθεσης στη δημοκρατία και υπονόμευσης των θεσμών και λειτουργιών της. Δυσμενείς εξελίξεις που απομακρύνουν την πολιτική από το πραγματικό και σαφή ρόλο της που φαντάζει ολοένα και περισσότερο ρομαντική ουτοπία: Να υπηρετεί τον πολίτη και να δημιουργεί προϋποθέσεις προόδου, ειρήνης και ευημερίας με πυξίδα την ελευθερία, την ισότητα, την ισονομία και την αλληλεγγύη. Ό,τι δηλαδή οραματίστηκε και υπηρέτησε, με τα όποια λάθη ή αδυναμίες συνοδεύουν και τους πιο άξιους και ικανούς, ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς.-
