Στο τρίγωνο στη μικρή πλατεία στο δυτικό άκρο της κεντρικής οδού στην Κοζάνη ήταν το λούνα πάρκ του θείου Μηνά. Στενή στο πλάτος βιτρίνα, αλλά στο βάθος ανοιγόταν ένα μεγάλο σε έκταση κατάστημα.
Ποδοσφαιράκια, φλίπερς μπιλιάρδα, πιγκ πογκ ήταν ο παράδεισος των παιχνιδιών τότε για τη νεολαία. Ο καθηγητής Μίλτος Ηλιάδης και ως παιδονόμος έκανε συχνές εφόδους εκεί. Δεν επιτρεπόταν οι μαθητές να μπαίνουν.
Θυμάμαι τη μόδα των φλίπερς, οργασμός γύρω απο τα φλιπεράκια. Ο φωτογράφος ο Παναγιώτου έβαζε μια τούμπα δραχμές επάνω στο γυάλινο ταμπλώ του φλίπερ και έπαιζε συνεχώς για ώρες Ήταν αδιαμφισβήτητα ο πρωταθλητής του φλίπερ στην Κοζάνη.
Ο Θείος κοντός, χονδρός, παντελόνι μαγκίτικο με τιράντες, ύφος μάγκα και αυστηρός. Η σύζυγός του θείου ήταν μια εξαιρετικά όμορφη κυρία με φροντισμένο ντύσιμο και μακιγιάζ μοντέρνο και κόμμωση κότσο. Αν δεν κάνω λάθος καταγόταν από τη Σιάτιστα.
Ακούγαμε πολλές ιστορίες τότε με πρωταγωνιστή το θείο. Αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Κοζάνη μπήκαν χαρούμενοι δυο αντάρτες στο εστιατόριο που τότε διατηρούσε ο Θείος. Αυτό ήταν στη γωνία κάτω από το Σύγχρονο φροντιστήριο ξένων γλωσσών της Ματίνας απέναντι από τον Άη Νικόλα. Μπήκαν μέσα φορώντας σταυρωτά τα φυσεκλίκια και τα περίστροφα στη ζώνη. Παρών στο σκηνικό και ου Γιώργος ο Θανάσας, γνωστός αργότερα ως όξου πέτσα από λεμόν’, γκαρσόν στο εστιατόριο.
Από τον τουρβά έβγαλε μια νάρκη ο ένας, την απόθεσε κάτω και χόρευε γύρω-γύρω.
– Χόρεψε και συ Γιώργο, δεν χαίρεσαι την απελευθέρωση;
– Να χορέψει ο Μηνάς, καπετάνιε που δικό του είναι το μαγαζί.
Ο Γιώργος δεν τα κατάφερνε και πολύ στο χορό, είχε λοιπόν το φόβο μην παραπατήσει και σκάσει η νάρκη.
Ο Θείος ήταν και κυνηγός θησαυρών ανά την ύπαιθρο. Λέγεται πως ο ίδιος διηγήθηκε την εξής ιστορία:
«Πήγαμε στο συγκεκριμένο σημείο σύμφωνα με το σχεδιάγραμμα, ανοίξαμε το γκάιγκερ και αυτό άρχισε να κτυπά δαιμονισμένα. Εδώ είμαστε. Μπρός παιδιά τις τσάπες και σκάψτε. Έσκαβαν, έσκαβαν, ήταν ολίγου σκληρό το χώμα, το γκάιγκερ κτυπούσε, αλλά εύρημα ουδέν. Κάποτε κι άλλου έπιασα τη μέση μου, έκανα κάμψη προς τα πίσω και τότε είδα πως στο δένδρο πάνω από την εκσκαφή ήταν κρεμασμένος ένας τενεκές σκουριασμένος». Άνθρακες ο θησαυρός.
Τα καλοκαίρια η παρουσία μας στο λούνα πάρκ ήταν χωρίς άγχος. Εκεί έμαθα μπιλιάρδο. Ο συμμαθητής μου ο Αστέρης Ζαφειράκης ήταν ο master. Έκανε φανταστικές καραμπόλες. Δεν ήταν όμως καλός δάσκαλος, έμεινα μετεξεταστέος. Παρότι είχα γράψει πολλές ώρες παιχνιδιού σε ένα άλλο καφενείο της Κοζάνης, στον Καραδήμο .Το συνδύαζα το παίξιμο με μπαμπά γλυκό που έφτιανε ο Καραδήμος. Το καφενείο ήταν στον κήπο Καραδήμου κοντά στο Γαλατά προς το γήπεδο απέναντι από το αρχοντικό Γερούση.
⃰ Του Γιώργου Θ. Τζέλλου
