Χορός, τραγούδι και παράδοση «πλημμύρισαν» πλατείες και σοκάκια
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και τη συμμετοχή πολλών κατοίκων αναβίωσε το παραδοσιακό έθιμο των Λαζαρίνων σε κοινότητες του Δήμου Κοζάνης. Ο ηλιόλουστος καιρός βοήθησε ώστε οι εκδηλώσεις να πραγματοποιηθούν σε εορταστικό και χαρούμενο κλίμα, με τις κοπέλες να παρελαύνουν στα σοκάκια των χωριών, φορώντας τις χαρακτηριστικές πολύχρωμες ενδυμασίες και κρατώντας καλαθάκια στολισμένα με λουλούδια.
Το έθιμο, που τιμά τον Λάζαρο λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα, έχει βαθιές ρίζες και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πολιτιστικής ταυτότητας των περιοχών αυτών. Οι Λαζαρίνες, κορίτσια νεαρής ηλικίας, συγκροτούν ομάδες και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια, ευχόμενες υγεία, καρποφορία και καλή Ανάσταση. Παράλληλα, σε ορισμένες κοινότητες πραγματοποιούνται χοροί και παραδοσιακά δρώμενα στην πλατεία, ενώ σε άλλες η πομπή επισκέπτεται τα σπίτια και τα καταστήματα.
Το έθιμο είναι συνυφασμένο με την αρχή του εορτασμού του Πάσχα και είναι ύμνος προς την Ανάσταση, τη ζωή, αλλά και την αναγέννηση της φύσης. Αναβιώνει κάθε χρόνο το Σάββατο του Λαζάρου σε δεκάδες χωριά της Κοζάνης.
Οι «Λαζαρίνες» είναι κορίτσια κάθε ηλικίας, από μικρά έως μεσήλικες γυναίκες, που χορεύουν και τραγουδούν τα λαζαριάτικα τραγούδια χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων. Οι συμμετέχουσες προετοιμάζονται κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, επιλέγοντας παρέες, μαθαίνοντας τραγούδια και χορούς, και ράβοντας τις παραδοσιακές φορεσιές. Το Σάββατο του Λαζάρου μαζεύονται στο «κονάκι» και ξεκινούν το έθιμο από το πρωί, επισκεπτόμενες σπίτια και καταστήματα, ενώ καταλήγουν στην πλατεία του χωριού για τον τελικό χορό.
Το έθιμο τελέστηκε φέτος σε Αιανή, Αγία Παρασκευή, Άνω Κώμη, Κάτω Κώμη, Κήπο, Κρόκο, Λευκοπηγή, Μηλιά, Ροδιανή και Μεταμόρφωση, με τη στήριξη των τοπικών συλλόγων και την ενεργή συμμετοχή των κατοίκων. Οι εκδηλώσεις αναδεικνύουν για ακόμη μια χρονιά την ανθεκτικότητα της λαϊκής παράδοσης και τη δύναμη της κοινότητας να διατηρεί και να προβάλλει τον πολιτισμό της.
Η αναβίωση των Λαζαρίνων αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς, που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και δημιουργεί αίσθημα ταυτότητας και συλλογικότητας. Κάθε χρόνο, η συμμετοχή νέων κοριτσιών και η στήριξη των μεγαλύτερων γενεών επιβεβαιώνουν τη συνέχεια του εθίμου και τη σημασία του στην πολιτιστική ζωή της περιοχής.
