Τα μάτια της Μόνα
Les yeux de Mona
Συγγραφέας: Thomas Schlesser
Μετάφραση: Ανδρέας Παππάς
Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη
Σελίδες: 560
«Ένα ταξίδι μύησης στην ομορφιά της τέχνης και της ζωής.
Μόλις πενήντα δύο εβδοµάδες έχει στη διάθεσή της η δεκάχρονη Μόνα για να ανακαλύψει την οµορφιά του κόσµου. Αυτό είναι το διάστηµα που της αποµένει, προτού χάσει, ίσως οριστικά, την όρασή της.
Ο παππούς της, άνθρωπος µε βαθιά µόρφωση και ευαισθησία, την πηγαίνει κάθε Τετάρτη απόγευµα, µετά το σχολείο, να «γνωρίσει » ένα σπουδαίο έργο τέχνης, στο Μουσείο του Λούβρου, στο Μουσείο Ορσέ, καθώς και στο Κέντρο Ποµπιντού, το Μποµπούρ…
Θαυµασµός, συγκίνηση, αλλά και κάθε είδους ερωτήµατα συνοδεύουν αυτή τη µύηση της Μόνα στην τέχνη. Μέσα από τη µατιά καλλιτεχνών όπως ο Μποττιτσέλλι, ο Βερµέερ, ο Γκόγια, ο Κουρµπέ, ο Πικάσσο, αλλά και η Καµίγ Κλοντέλ, η Φρίντα Κάλο και η Μαρίνα Αµπράµοβιτς, η Μόνα ανακαλύπτει τη δύναµη της τέχνης να εκφράζει και συχνά να προκαλεί έννοιες και συναισθήµατα, το ταλέντο, την εξέγερση, την αµφιβολία…»
Ο Τοµά Σλεσσέρ γεννήθηκε το 1977 στο Παρίσι. Διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στην Ecole Polytechnique στο Παρίσι και είναι διευθυντής του Ιδρύµατος Hartung-Bergman στην Αντίµπ. Έχει γράψει µελέτες και δοκίµια για τη σύγχρονη τέχνη, όπως επίσης και τα σενάρια για τρία ντοκιµαντέρ µε θέµα καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα. Το 2003 εκδόθηκε το πρώτο του µυθιστόρηµα µε τίτλο La Vierge maculee για το οποίο απέσπασε το βραβείο πρωτοεµφανιζόµενου συγγραφέα στο Salon du livre της πόλης του Ντραβέιλ. Τα µάτια της Μόνα (Εκδόσεις Πατάκη, 2025, μτφρ. Ανδρέας Παππάς), το δεύτερο µυθιστόρηµά του, πρωτοκυκλοφόρησε στα γαλλικά το 2024 και έχει µεταφραστεί σε τριάντα οκτώ γλώσσες, συµπεριλαµβανοµένης της γλώσσας Braille. Το 2025 βραβεύτηκε ως συγγραφέας της χρονιάς από το σηµαντικό βιβλιοφιλικό έντυπο Livres Hebdo και την εφηµερίδα Le Figaro. Το 2022 η Γαλλική Δηµοκρατία τού απένειµε το παράσηµο του Ιππότη του Τάγµατος των Γραµµάτων και των Τεχνών.
Ο εικοστός αιώνας
Le siecle
Συγγραφέας: Alain Badiou
Μετάφραση: Κώστας Τσάμπουρας
Εκδότης: Ερατώ
Σελίδες: 320
«Ο 20ός αιώνας έχει δικαστεί και καταδικαστεί: αιώνας του ολοκληρωτικού τρόμου, των ουτοπικών και εγκληματικών ιδεολογιών, αιώνας γεμάτος κενές αυταπάτες, γενοκτονίες, ψευτο-πρωτοπορίες, με την αφαίρεση να υποκαθιστά παντού τον δημοκρατικό ρεαλισμό.
Δεν επιθυμώ να πάρω το μέρος ενός κατηγορουμένου που μπορεί ο ίδιος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ούτε προτίθεμαι να διακηρύξω, όπως κάνει ο Φραντς, ο ήρωας του έργου του Σαρτρ “Οι έγκλειστοι της Αλτόνα”: «Σήκωσα τον αιώνα στους ώμους μου και είπα: Θα αναλάβω την ευθύνη! Θέλω μονάχα να εξετάσω με ποιον τρόπο αυτός ο καταραμένος αιώνας μίλησε για τον εαυτό του, μέσα από το δικό του γίγνεσθαι. Θέλω να ανοίξω τον φάκελο του 20ού αιώνα, έτσι όπως στοιχειοθετείται μέσα στον αιώνα και όχι όπως τον κρίνουμε εμείς οι χορτασμένοι ειδήμονες.
Για τον σκοπό μου, αξιοποιώ ποιήματα, φιλοσοφικά αποσπάσματα, πολιτικούς στοχασμούς, θεατρικά έργα… Ένα πλούσιο υλικό, που κάποιοι το θεωρούν παρωχημένο, με το οποίο ο αιώνας δηλώνει πώς σκέφτεται τη ζωή του, το δράμα του, τις δημιουργίες του, το πάθος του.
Και διαπιστώνω τότε πως, αντίθετα προς τις εκπεφρασμένες επικρίσεις, το πάθος του 20ού αιώνα δεν υπήρξε διόλου πάθος του φαντασιακού ή των ιδεολογιών. Ούτε καν μεσσιανικό πάθος. Το τρομερό πάθος του 20ού αιώνα, ενάντια στην προφητική αύρα του 19ου, ήταν το πάθος του πραγματικού. Το ζητούμενο ήταν να ενεργοποιηθεί το Αληθινό, εδώ και τώρα.»
Ο Αλαίν Μπαντιού γεννήθηκε το 1937 στο Μαρόκο. Ως φιλόσοφος ανέπτυξε ζωηρό ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και την τυπική λογική. Ως συγγραφέας είναι δύσκολο να ταξινομηθεί. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δημοσιεύοντας μυθιστορήματα, τα οποία ακριβέστερα θa περιγράφονταν ως “εκτεταμένα ποιητικά πεζά”. Στη συνέχεια εγκαταλείπει τη λογοτεχνία της “μυθοπλασίας” για να αφοσιωθεί στη λογική και τη φιλοσοφία. Την ίδια εποχή η πολιτική καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ζωής του και της κριτικής σκέψης του. Λαμβάνει ενεργό μέρος στα γεγονότα του Μάη του ’68, παθιασμένος από τη μαοϊκή Κίνα, και ασχολείται επίσης με τις διάφορες μορφές του εργατικού κινήματος. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Antoine Vitez, ο οποίος σκηνοθέτησε την “Echarpe rouge”. Έχει γράψει πολλά δοκίμια για το θέατρο που δημοσίευσε στο “Rhapsodie pour le theatre” και στο “Beckett, l’increvable desir”. Είναι επίσης διευθυντής προγράμματος στο College International de Philosophie. Το πολύπλευρο φιλοσοφικό έργο του συμπυκνώνεται στο βιβλίο του “L’etre et l’evenement”, που κυκλοφόρησε το 1988. Tα τελευταία χρόνια έχει εντείνει τη θεατρική του δραστηριότητα. Aπό το 1994, που ανέβηκε στο Φεστιβάλ της Aβινιόν το έργο του “Ahmed le subtil ou Scapin 84”, συνεργάζεται με τον Christian Schiaretti και την Comedie de Reims. Aκολούθησαν οι παραστάσεις “Ahmed philosophe”, “Ahmed se fache” και τέλος, “Les Citrouilles”, που βασίζεται στους “Βατράχους” του Αριστοφάνη. Επιστρέφει το 1997 στο χώρο της μυθιστορηματικής πρόζας με το βιβλίο “Calme bloc ici-bas”, το οποίο έχει ως σημείο εκκίνησης τους “Άθλιους” του Ουγκώ. Δίδαξε επί τριάντα χρόνια, ως λέκτορας και στη συνέχεια ως καθηγητής, στο Πανεπιστήμιο Paris-VIII (πειραματικό πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε αμέσως μετά τον Mάη του ’68). Σήμερα είναι διευθυντής του Tμήματος Φιλοσοφίας της Ecole Normale Superieure.
