Με λογοτεχνική βαρύτητα και θεατρική ένταση, η «Στοά του βιβλίου» προτείνει αυτή την εβδομάδα τους στοχαστικούς μονολόγους του Andrea Camilleri και το εμβληματικό έργο του Gabriel García Márquez για τη σκοτεινή όψη της εξουσίας.
Συζήτηση για τον Τειρεσία και Ο αντίλογος του Κάιν
Συγγραφέας: Andrea Camilleri
Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού
Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη
Σελίδες: 112
«Το βιβλίο αποτελείται από δύο πολύ σημαντικά κείμενα, κείμενα αποχαιρετισμού, στην ουσία, προς τους ανθρώπους, γραμμένα σαν θεατρικοί μονόλογοι. Τα έγραψε ο Αντρέα Καμιλλέρι το 2018 με σκοπό να τα ερμηνεύσει ο ίδιος επί σκηνής. H Συζήτηση για τον Τειρεσία παρουσιάστηκε στο αρχαίο ελληνικό θέατρο των Συρακουσών τον Ιούνιο του 2018 με τον ίδιο τον, τυφλό πλέον, Αντρέα Καμιλλέρι στον ρόλο του τυφλού μάντη. Ο Τειρεσίας ξεκινάει να αφηγείται τη ζωή του, τη μία από τις επτά, περιδιαβαίνει τους αιώνες σχολιάζοντας τις εκδοχές για την τύφλωσή του, αλλά και τη συνθήκη της τυφλότητας και της μαντικής του ικανότητας, όπως την είδαν ποιητές, ζωγράφοι, φιλόσοφοι και συνθέτες, από τον Όμηρο και τον Ησίοδο, τον Σοφοκλή και τον Οβίδιο ως τον Μίλτον, τον Έλιοτ, τη Βιρτζίνια Γουλφ και τον Παζολίνι. Στον Αντίλογό του, ο αδελφοκτόνος Κάιν παίρνει την απόφαση να υπερασπιστεί τον εαυτό του και ν’ αποδείξει ότι άδικα έχει περάσει στην Ιστορία ως κακός. Το κείμενο αυτό θα παρουσίαζε και πάλι, το επόμενο καλοκαίρι, ο Καμιλλέρι στις Θέρμες του Καρακάλλα στη Ρώμη, αν δεν τον είχε προλάβει ο θάνατος, τον Ιούλιο του 2019. Ο Δίας μού έδωσε τη δυνατότητα να ζήσω επτά ζωές και αυτή εδώ είναι μία από τις επτά. Δεν μπορώ να σας πω ποια. Σίγουρα μερικοί από εσάς, τα προηγούμενα χρόνια, θα έχουν παρακολουθήσει να ερμηνεύουν τον χαρακτήρα μου επάνω σε αυτήν εδώ τη σκηνή, αλλά εκείνοι ήταν ηθοποιοί. Σήμερα ήρθα αυτοπροσώπως, γιατί θέλω να σας διηγηθώ όσα μου συνέβησαν στο πέρασμα των αιώνων και για να προσπαθήσω να βάλω μια τελεία στο πέρασμά μου από πρόσωπο σε χαρακτήρα. Γεννήθηκα στη Θήβα…»
O Αντρέα Καμιλλέρι (Πόρτο Εμπέντοκλε, Σικελία, 6 Σεπτεμβρίου 1925 – Ρώμη, 17 Ιουλίου 2019) είναι από τους πιο πολυδιαβασμένους σύγχρονους Ιταλούς συγγραφείς. Φοίτησε σε επισκοπικό κολέγιο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από όπου όμως αποβλήθηκε για λόγους πειθαρχίας. Το 1944 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Λογοτεχνίας, χωρίς να πάρει ποτέ το πτυχίο του. Την ίδια περίοδο έγινε μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και δημοσίευσε τα πρώτα του διηγήματα και ποιήματα. Σπούδασε σκηνοθεσία στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης Silvio d’Amico και εργάστηκε ως θεατρικός σκηνοθέτης και σεναριογράφος και ως τηλεοπτικός παραγωγός στη RAI. Άργησε να εμφανιστεί στη λογοτεχνία, το 1978 με την έκδοση του μυθιστορήματος “Η ροή των πραγμάτων”, που ακολούθησε το μυθιστόρημα “Καπνός στον ορίζοντα”, το 1980, το πρώτο από τα μυθιστορήματά του στα οποία η υπόθεση τοποθετείται σε μια φανταστική πόλη της Σικελίας, τη Βιγκάτα. Η σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων του με ήρωα τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο (που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Ισπανού συγγραφέα Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν), αποτέλεσε μοναδικό εκδοτικό φαινόμενο στην Ιταλία, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες στο εξωτερικό και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση.
Το φθινόπωρο του Πατριάρχη
Συγγραφέας: MARQUEZ GABRIEL-GARCIA (NOBEL 1982)
Εκδότης: Ψυχογιός
Σελίδες: 294
«Δεσποτικός, βίαιος, εκδικητικός, αιμοδιψής και δεισιδαίμονας, ο «πατριάρχης» είναι ο δικτάτορας ενός απομονωμένου νησιού της Καραϊβικής. Ζει σε ένα ερειπωμένο μέγαρο, περιτριγυρισμένος από κόλακες, αλλά η μοναξιά της εξουσίας είναι τρομακτική. Και, όταν έρθει ο θάνατος, δε θα μπορέσει παρά να αποκαλύψει το αληθινό, ανθρώπινο και ταυτόχρονα τερατώδες πρόσωπο της εξουσίας.»
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (Gabriel Jose Garcia Marquez, 6 Μαρτίου 1927 – 17 Απριλίου 2014) ήταν σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του μαγικού ρεαλισμού και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όχι μόνο της ισπανόφωνης αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έγινε διάσημος με το μυθιστόρημά του Εκατό χρόνια μοναξιά (1967), ενώ επίσης σημαντικά θεωρούνται τα έργα του Το φθινόπωρο του Πατριάρχη (1975), Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (1981) και Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας (1985). Ο Μάρκες εργάστηκε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ως δημοσιογράφος και σεναριογράφος. Υπήρξε φίλος του Φιντέλ Κάστρο και για μεγάλο χρονικό διάστημα του είχε απαγορευτεί η είσοδος στις ΗΠΑ, λόγω της στήριξής του σε αριστερά καθεστώτα που ήταν ενάντια σε αυτές.Ο πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος έχει αποκαλέσει τον Μάρκες “τον μεγαλύτερο Κολομβιανό που έζησε ποτέ”.
