Ακόμα και κάποιος που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με τη διαχείριση των κρίσεων γνωρίζει ότι όσο σημαντική είναι η πρόληψη σε αυτό τον τομέα, άλλο τόσο σημαντική είναι και η εξαγωγή συμπερασμάτων από τα λάθη και τις αστοχίες του παρελθόντος.
Σε κάθε βασικό εγχειρίδιο για τη διαχείριση κρίσεων εμπεριέχεται η φράση «η κρίση έχει διπλή σημασία, καθώς αποτελεί ταυτόχρονα ένα μεγάλο πρόβλημα, αλλά και μια τεράστια ευκαιρία». Όσοι δεν αναγνωρίζουν τη μεγάλη σημασία του δεύτερου μέρους της παραπάνω φράσης, είναι μάλλον γιατί γεννήθηκαν στην Ελλάδα, σε μια χώρα που τα παθήματα δε γίνονται ποτέ μαθήματα.
Έχουν γυριστεί ολόκληρες σειρές ντοκιμαντέρ και αναλύουν βήμα προς βήμα τι οδήγησε σε μια μεγάλη καταστροφή, όπως η συντριβή ενός αεροσκάφους ή η καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου . Άλλοτε ένας δακτύλιος και άλλοτε ένα κομμάτι από φελιζόλ οδήγησαν στην απώλεια της ζωής ανθρώπων και πλήγωσαν ανεπανόρθωτα το κύρος μιας μεγάλης βιομηχανίας, χώρας ή οργανισμού. Οι άνθρωποί τους, όμως, έδωσαν μάχη με το χρόνο και συλλέγοντας τα δεδομένα κομματάκι-κομματάκι κατόρθωσαν να ανασυνθέσουν τα γεγονότα που οδήγησαν στο τραγικό γεγονός και τελικά να φθάσουν στη λύση του μυστηρίου.
Σε μας αν και όλα τα παραπάνω είναι γνωστά, τίποτα δεν εφαρμόζεται στη λογική του «δε βαριέσαι». Χωρίς ασκήσεις προσομοίωσης, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς επί της ουσίας απολογισμό μέσω ενός πορίσματος που θα πει τι δεν πήγε καλά, τα αφήνουμε όλα στην τύχη, ώστε να τα φέρει όπως θέλουμε.
Iωάννα
