Αποδέκτες: Καθηγητές Παιδαγωγικής Σχολής Πανεπιστημίου Φλώρινας.
Λύκειο Βελβεντού.
Γυμνάσιο Βελβεντού.
Δημοτικό Σχολείο Βελβεντού.
Ο Ιερός Ναός Αγίου Διονυσίου Βελβεντού (της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης) απονέμει έπαινο στη Μαρία Κουτσιούκη φοιτήτρια της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας, στη Μαρία Ματοπούλου μαθήτρια του Λυκείου Βελβεντού, στον Ευθύμιο Καραγκιώζη, στον Μιχαήλ Αντωνίου, στον Γεώργιο Μύρο μαθητές του Γυμνασίου Βελβεντού και στη Βασιλική Μπιάλα μαθήτρια του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού,
για τη συμμετοχή τους (ανάγνωση με καθαρή νεανική φωνή του ιστορικού) στην Ημέρα Μνήμης 2016 (Κυριακή, 11 Δεκ. 2016, Βελβεντό) για το Ολοκαύτωμα των χωριών των Πιερίων, Παλαιογράτσανο, Καταφύγι, Αγία Κυριακή και Μοσχοχώρι από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής το Δεκέμβριο του 1943, με πυρπολήσεις ναών, σπιτιών, σχολείων, ποιμνιοστασίων και εκτελέσεις ανυπεράσπιστων πολιτών (43), άμαχου πληθυσμού που δεν είχε σχέση με τις επιχειρήσεις των ανταρτών, ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους χωρίς να μάθουν ποτέ το ‘’γιατί’’.
Το Ολοκαύτωμα των χωριών των Πιερίων ορέων αποτέλεσε θέμα στο ‘’1ο Συνέδριο ανάδειξης μαρτυρικών σημείων’’, που διοργάνωσαν (24 και 25 Ιουνίου 2016) η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και η Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης στη Στέγη Ποντιακού Ελληνισμού στην Κοζάνη, με τη συμμετοχή εισηγητών από ολόκληρο τον ελληνικό χώρο. Το Ολοκαύτωμα των χωριών των Πιερίων ορέων αποτελεί μέρος του συνολικού Ελληνικού Ολοκαυτώματος.
Η συμμετοχή των φοιτητών και των μαθητών σε εκδηλώσεις ανάδειξης της τοπικής ιστορίας, συμβάλλει όχι μόνο στην τοπική ιστορική γνώση, αλλά και στο βιωματικό μπόλιασμα των νέων σ’ ένα ενιαίο και συλλογικό σώμα, που επιμένει να υπάρχει, παρά τις κακοποιήσεις από τους ισχυρούς ή από τις εσωτερικές του αδυναμίες και αμαρτίες. Είναι, όπως το διατύπωσε ποιητικά ο Διονύσης Σαββόπουλος και το τραγούδησε ‘’Η Ελλάδα που αντιστέκεται – η Ελλάδα που επιμένει – κι όποιος δεν καταλαβαίνει – δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει’’.
Η όση συμμετοχή των φοιτητών και των μαθητών μας, των νέων γενικότερα, (στην ως άνω εκδήλωση, αλλά και σε άλλες του πολιτισμού και της καλλιέργειας της ελευθερίας του ήθους) είναι βεβαίως επαινετή, κυρίως όμως είναι φορέας της ελπίδας.
Κι αυτή η κυοφορούμενη ελπίδα μέσα στις (και από τις) υπάρξεις των νέων και τις άδολες στοχεύσεις τους, (προτού αλλοιωθούν από τις άθλιες σκοπιμότητες και τα άνομα συμφέροντα), μας καθιστά πρωταρχικά περισσότερο υπεύθυνους όλους εμάς: Ενορίες, Κοινότητες, Δήμους, Σχολικές Μονάδες, Πανεπιστήμια, Επισκοπές-Μητροπόλεις, Πολιτεία.
Τα Πιέρια μαρτύρησαν. Τα παιδιά συνδράμουν. Ακούει κανείς;
Καλά Χριστούγεννα!
Με εκτίμηση στο παιδαγωγικό έργο σας.
Ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου Βελβεντού
πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
