Το περίφημο Ειδικό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα (Τοπικός Πόρος) αποτελεί διαχρονικά ένα μόνιμο πεδίο άσκησης κριτικής για την αξιοποίηση και φυσικά τη διαχείριση του. Ποιος και πως αποφασίζει να κατανείμει τα ποσά σε δράσεις, πόσες θέσεις εργασίες δημιουργούνται, αν σπαταλώνται πόροι εκτός της φιλοσοφίας του κλπ. χιλιογραμμένα, άλλες φορές δεικτικά και από πρόθεση, άλλες φορές από πραγματικό ενδιαφέρον για την αναπτυξιακή πορεία των δύο νομών που αφορά.
Σήμερα στα τέλη του 2016 και με τις εξελίξεις στο οικονομικό και αναπτυξιακό μέτωπο να είναι ολοένα και περισσότερο δυσχερείς, αυτό που πολύ εύκολα διαπιστώνει ο οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται να έχει κάποια πληροφόρηση, είναι ότι θα πρέπει να προσπαθήσει αρκετά για να τη βρεί. Θα πρέπει να αναζητήσει πλήθος αποφάσεων, ιστοσελίδων, δημοσιεύσεων κλπ για να βρει στοιχειώδεις βασικές πληροφορίες. Φαινόμενο αρκετά σύνηθες για την αυτοδιοικητική πρακτική επί του αντικειμένου επί σειρά ετών.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου η ΔΕΗ αποδίδει με μεγάλες καθυστερήσεις τα οφειλόμενα ετησίως ποσά, φαίνεται πως η παρακολούθηση και κυρίως η όποια αξιολόγηση της επενδυτικής αποτελεσματικότητας της επένδυσης των χρημάτων έχει βρεθεί εκτός της δημόσια συζήτησης. Τα εκάστοτε ΕΑΠ σε κάθε περίπτωση είναι μεγάλα χρηματοδοτικά προγράμματα και θα έπρεπε να αξιολογούνται περιοδικά με επιστημονικό τρόπο, όπως δύο φορές έγινε παλαιότερα από το ΤΕΕ Δυτικής Μακεδονίας (με τη συμμετοχή του υπογράφοντος στην ομάδα έργου), αλλά η σχετική προσπάθεια εγκαταλείφθηκε και δεν επαναλήφθηκε ποτέ έκτοτε (2012), ενώ για το αν και κατά πόσο υιοθετήθηκαν τα αξιολογικά ευρήματα παραμένει ζητούμενο ή άγνωστο, αφού δεν υπάρχει δημόσια διαθέσιμη η όποια σχετική πληροφορία.
Η Άλλη Όψη:
Είναι πλέον πασιφανές πως η παραμένουσα οικονομική και ανθρωπιστική κρίση έχει αλλάξει πολύ τις στοχεύσεις των τοπικών αναπτυξιακών προγραμμάτων και τείνει να τα μετεξελίξει πλήρως σε πηγές κάλυψης καθημερινών αναγκών διατήρησης κοινωνικής συνοχής.
Πριν εκλείψει ή μειωθεί δραματικά το ποσό που αποδίδεται στις τοπικές κοινωνίες μέσω των ΕΑΠ Νομών Κοζάνης και Φλώρινας, είναι κοινωνικά οφειλόμενη η επιστημονική αξιολόγηση τους και η δημοσιοποίηση βασικών χαρακτηριστικών από την τομεακή απορρόφηση του.
Αυτή η αξιολόγηση θα αποτυπώσει τις πραγματικές πτυχές από την αξιοποίηση του προγράμματος και συγκρινόμενη με τις θεσμικές απαιτήσεις των σχετικών νόμων, διαταγμάτων κ.λπ. ίσως οδηγήσει σε προσαρμογή του: από Πρόγραμμα Ανάπτυξης σε Πρόγραμμα Αλληλεγγύης μιας κάποτε ανθηρής περιοχής που ήλπιζε σε καλύτερη ποιότητα ζωής …
Μοιραστείτε την είδηση