Έχω μια αγαπημένη θεωρία, που ονομάζεται «το σπιράλ της σιωπής» και την οποία επικαλούμαι συχνά-πυκνά. Διατυπώθηκε από τη γερμανίδα πολιτική επιστήμονα Elizabeth Noelle-Neumann το 1974 και λέει με απλά λόγια ότι οι άνθρωποι μένουν σιωπηλοί, όταν διαπιστώνουν ότι η άποψή τους έρχεται σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη.
Πολλοί, λοιπόν, πίστεψαν ότι στον on-line κόσμο, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και ότι το διαδίκτυο θα έδινε φωνή σ’ αυτούς που άλλοτε βρίσκονταν στο περιθώριο.
Κι, όμως, οι έρευνες που έγιναν (πχ. Pew Research Center and Rutgers University), έδειξαν ότι το διαδίκτυο βαθαίνει αυτό το χάσμα. Πως; Πολλοί χρήστες του Facebook μοιράζονται ειδήσεις, αλλά μόνο οι άνθρωποι, που ο αλγόριθμος του Facebook πιστεύει ότι είναι πιθανό να συμφωνήσουν με τα συναισθήματα του χρήστη που τις ανεβάζει, μπορούν στην πραγματικότητα να δούνε αυτή την ενημέρωση.
Έτσι δημιουργείται ένα ασφαλές περιβάλλον, που δίνει την ψευδαίσθηση σε όλους όσοι αναζητούν διαρκώς την επιβεβαίωση, ότι οι υπόλοιποι συμφωνούν μαζί τους. Αυτό εξηγεί και τις ιδιαίτερα σκληρές έως χυδαία διατυπωμένες απόψεις που συναντάμε συχνά από ανθρώπους, οι οποίοι δημόσια δεν θα άρθρωναν ούτε κουβέντα.
Τι θα έκαναν, όλοι αυτοί σε ένα μη προστατευμένο περιβάλλον; Ας μη γελιόμαστε. Την πάπια…
Iωάννα
