Παρακολουθώντας τον τρόπο που καλύφθηκε το πολύνεκρο τροχαίο, αναγνωρίζει κάποιος εύκολα απο την αρχή τα κυρίαρχα μοτίβα ανάπτυξης της ειδήσης. Το θέμα τα είχε όλα σοκ, απόγνωση, αίμα, με μπόνους την εμπλοκή του ταξικού στοιχείου. Ο πλούσιος και το ακριβό αυτοκίνητο, η κακιά στιγμή, η ανθρώπινη διάσταση.
Στις χιλιάδες πια αναφορές, μέσω μιας αναζήτησης στο google, βρίσκεις τα πέντε-έξι βασικά κείμενα ειδήσεων με αρκετές ανακρίβειες, αναδημοσιευμένα εκατοντάδες φορές.
Όπως συνέβη και με την περίπτωση του τροχαίου του Παντελίδη, με εξαίρεση ελάχιστες φωνές που διαθέτουν το βάρος της γνώσης (πχ. Ιαβέρης), όλοι οι υπόλοιποι προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες ή απλά να κερδίσουν αναγνώστες, υιοθετώντας το πιο βολικό ή το πιο “πιασάρικο” σενάριο.
Αν μας αρέσει να πιστεύουμε ότι τα τροχαία οφείλονται μόνο στην κακιά στιγμή, στις άσχημες συνθήκες ή στο θέλημα του Θεού, μπορούμε να συνεχίσουμε να αναπαράγουμε την εκδοχή που μας συμφέρει.
Μια δημοσιογραφία-αρθρογραφία που θα εστίαζε, όμως, στις πραγματικές αιτίες και θα αναφερόταν στις προβληματικές συμπεριφορές και όχι σε αποκομμένα γεγονότα, θα προσέφερε πραγματικές υπηρεσίες. Μια δημοσιογραφία που θα αντιλαμβανόταν τη σημασία του να δείξεις πόσο καθόλου κουλ είναι η κατανάλωση αλκοόλ και η οδήγηση, αντί να υιοθετείς τα πλέον ακραία σενάρια για να συντηρήσεις την ιστορία που “πουλάει”.
