Έφτασε η ώρα που όλοι περιμέναμε, αλλά ελπίζαμε ότι ποτέ δεν θα ‘ρθει. Σαν αυτές τις υποσχέσεις που δίνεις για ένα ποτό σε κάποιο γνωστό, με τον οποίο δεν πολυθέλεις να βγεις και φτάνει η ώρα να κάνεις την υπόσχεσή σου πράξη.
Ήρθε η ώρα του να σκεφτούμε πως θα ζήσουμε στην προοπτική του οριστικού διαζυγίου με τη ΔΕΗ. Η ώρα που όλα τα σενάρια περί μεταλιγνιτικής περιόδου, περάσματος των μονάδων των ΑΗΣ στην εφεδρεία κλπ., ανατρέπονται από τη μια και μόνη πιθανότητα να πουληθεί τελικά η ΔΕΗ και να την ξεπροβοδίσουμε πριν την ώρα της.
Το ποια είναι τελικά η προίκα της νύφης –πολύφερνης, αλλά και μισητής- μένει να φάνει στη συνέχεια, όπως, επίσης, και το ενδιαφέρον από πλευράς μνηστήρων.
Αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι να μη μείνουμε στο κλίμα πολεμικής, αλλά να δούμε σε ρεαλιστική βάση ποιο είναι το καλύτερο και πλέον συμφέρον σενάριο για την περιοχή με αυτή τη ΔΕΗ, μια νέα εκδοχή της ΔΕΗ ή καθόλου ΔΕΗ.
Θα εκτιμήσουμε την ειλικρίνεια και τους χαμηλούς τόνους από όλες τις πλευρές, γιατί η στιγμή δεν είναι ούτε για εξάρσεις, ούτε για «εγώ σας τα ‘λεγα», ούτε για συμψηφισμούς, ούτε για κάθε είδους κορώνες. Έχουν γνώση οι φύλακες.
