Οι μαγεμένες
Las Incantadas
Μαίρη Κόντζογλου
Μεταίχμιο, 2017
528 σελ.
«Θεσσαλονίκη, στα βάθη των αιώνων: Μια βασίλισσα ερωτευµένη παράφορα µε τον Μεγαλέξανδρο τρέχει µες στη νύχτα να συναντήσει τον εραστή της. Τα µάγια του απατηµένου συζύγου της όµως θα µαρµαρώσουν αυτή και τη συνοδεία της. Οι µορφές τους θα µείνουν για πάντα στη Στοά των Ειδώλων.
Περίπου χίλια οχτακόσια χρόνια αργότερα, στην ίδια πόλη, που οι κάτοικοί της λατρεύουν τρεις θεούς και µιλάνε αµέτρητες γλώσσες, ο παλαιογράφος Εµµανουέλ Μιλλέρ επιχειρεί, µε τη συγκατάθεση του Σουλτάνου, να ξεριζώσει το αρχαίο µνηµείο των «Μαγεµένων» και να τις πάει στη Γαλλία, να κοσµήσουν τα ανάκτορα και τα σπίτια των ευγενών.
Στην προσπάθειά του όµως αυτή, θα βρεθεί αντιµέτωπος µε µια χούφτα ξεχωριστούς ανθρώπους: Τη Χάννα και τον Νικόλα, δυο ερωτευµένα παιδιά, που αγωνίζονται για τη µαταίωση της αρπαγής του µνηµείου, ενώ παλεύουν για το δικαίωµά τους στην αγάπη. Τον γλύπτη Αλέξανδρο ?ηµητριάδη, που εµπνέεται από τους νεαρούς του φίλους, και ρίχνεται στη µάχη µε αυτοθυσία. Και τον Νταβίντ εφέντη, τον αρχαιολάτρη Εβραίο, που δίνει τον δικό του αγώνα ενάντια στην εποχή, τη φυλή του και την κοινωνία, προσπαθώντας να κρατήσει κοντά τους τις «Μαγεµένες» και να αποτρέψει την επανάληψη µελλοντικών διωγµών.
Μια σαγηνευτική ιστορία, βασισµένη σε αληθινά γεγονότα, που σκαλίζεται µε έρωτα και αίµα στα βυζαντινά τείχη, στα υγρά λιθόστρωτα, στις συναγωγές, στα παζάρια και στα γεµάτα θρύλους και ατµούς χαµάµ της Σαλονίκης.»
Γράφει η συγγραφέας Μαίρη Κόντζογλου: «σε ό,τι αφορά τις «Μαγεμένες», έγραψα τον λαϊκό θρύλο με τον Μεγαλέξανδρο και τη βασίλισσα από τη Θράκη, με το οποίο αρχίζει και το βιβλίο. Ύστερα τα άφησα και τα δύο και είπα πως τώρα το σύμπαν θα μου στείλει το σήμα για το ποιο από τα δύο θα συνεχίσω.
Την άλλη ακριβώς μέρα, μπαίνοντας το πρωί στο ίντερνετ για να μάθω τα νέα, διάβασα πως στην 80ή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (Σεπτέμβριος 2015) θα εξέθεταν τα αντίγραφα των «Μαγεμένων». Επισκέφθηκα τις «Μαγεμένες» ένα απόγευμα Τρίτης, το θυμάμαι σαν τώρα. Είχε πολύ κόσμο έξω από το περίπτερο που δέσποζαν, έκανε και τρομακτική ζέστη. Όταν μπήκα στον χώρο, αισθάνθηκα σαν να έμπαινα σε ναό –αδιάφορο τίνος Θεού– και παρά το πλήθος νόμισα πως ήμουν μόνη μου. Εγώ κι Αυτές!
Τις παρατήρησα πολλή ώρα, ίσως παραπάνω από όσο επιτρεπόταν όταν από πίσω μου περίμεναν και άλλοι.
«Τι θέλετε από μένα;» ρώτησα τη Λήδα – μου φάνηκε η πιο θλιμμένη.
«Να πεις την ιστορία μας» και μειδίασε κάπως. «Μας ξέχασαν».
«Μπορώ;» δεν ήμουν σίγουρη, ήταν ένα άλλο μονοπάτι, εδώ είχαμε ένα αληθινό γεγονός.
«Μπορείς να προσπαθήσεις πάντως» μουρμούρισε μέσα απ’ τα δόντια του ο Διόνυσος.
Ο κύβος είχε ριφθεί και για μένα άρχιζε ένα ακόμα μαγικό ταξίδι.»
Ρένα
Αύγουστος Κορτώ
Εκδόσεις Πατάκη, 2017
220 σελ.
«”Εγώ που λες, αγόρι μου, είμαι παλιά πουτάνα.
Για να καταλάβεις, έχω πάει μέχρι με τον Καρυωτάκη”.
Εκατό πατημένα η Ρένα, κι ένα πρωί φτιάχνει καφέ και κάθεται να αφηγηθεί τη ζωή της σ’ έναν νεαρό επισκέπτη, που έτυχε να δει τη φωτογραφία της σε μιαν εφημερίδα.
Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα σ’ ένα μπουρδέλο στα Χαυτεία, πόρνη κι η ίδια απ’ τα δώδεκα, η Ρένα έχει μοναδικό οδηγό της την αγάπη: την αγάπη για τον Μάρκο, που την μπάζει στο Κόμμα, για τη Ρούλα, που της φανερώνει την άλλη όψη του έρωτα, για τον Βασίλη, που μαζεύει τα συντρίμμια της ζωής της και της δίνει μια ανάσα ελπίδας πριν το βαθύ σκοτάδι.
Κι από αγκαλιά σε αγκαλιά, από πάθος σε πάθος, η Ρένα γίνεται άθελά της κομμάτι της ιστορίας – μια σαστισμένη κουκκίδα μες στο πλήθος, απ’ την απεργία των καπνεργατών στη Σαλονίκη και την αιματηρή της κατάληξη μέχρι τα Δεκεμβριανά, την εξορία στα ξερονήσια, την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Κι η Ρένα ανάβει κι άλλο τσιγάρο, γεμίζει πάλι το ποτήρι, κλοτσάει το κουβάρι της ιστορίας της – κι η μνήμη ζωντανεύει, γίνεται παρέα.
Μια καρδιά σαν κλείστρο μηχανής, που ο κάθε χτύπος της φωτογραφίζει αυτό που πρέπει να θυμάσαι.»
Ο Πέτρος Χατζόπουλος, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Αύγουστου Κορτώ, μας παρουσιάζει το νέο του βιβλίο «Ρένα» με την δική του ιδιαίτερη γραφή. Όσοι γνωρίζουν τον Αύγουστο Κορτώ συγγραφικά δεν θα παραξενευτούν καθόλου για τους υπόλοιπους είναι η ευκαιρία να η «Ρένα» ας είναι η αρχή…
