Στην πραγματικότητα δεν ήθελα να επανέλθω σε αυτή την συζήτηση που άνοιξε με το ατόπημα της κυβέρνησης να αρνηθεί την συμμετοχή της στο συνέδριο της Εσθονίας για τα εγκλήματα των απολυταρχικών κομμουνιστικών καθεστώτων, όπως του Στάλιν, του Μάο, του Τσαουσέσκου, του Κιμ Ιλ Σουγκ κλπ. Θες όμως να αγιάσεις, αλλά δεν σε αφήνουν.
Λίαν οψίμως, στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταυρός Κοντονής έστερξε επιτέλους να παραδεχθεί το αυτονόητο, αλλά με πολύ έμμεσο τρόπο. Επικαλούμενος την κριτική άλλων, των ευρωκομμουνιστικών κομμάτων:
«…στη Δυτική Ευρώπη, στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, τα κόμματα της ανανεωτικής κομμουνιστικής Αριστεράς άσκησαν αταλάντευτη κριτική στο ΚΚΣΕ για τις φρικαλεότητες που γεννούσε το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης, που λειτούργησε στη Σοβιετική Ένωση».
Στην ίδια εφημερίδα είχε δώσει συνέντευξη και ο ιστορικός ηγέτης της ελληνικής «ανανεωτικής Αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος. Ο οποίος μίλησε, απεριφράστως, για εγκλήματα:
«Άργησα να συνειδητοποιήσω ότι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις Ανατολικές Χώρες, συνοδεύονταν από μια οικτρή καταπίεση των ανθρώπων, από τη στέρηση της προσωπικότητάς τους, που οδήγησε σε εγκλήματα. Αυτό το καταλογίζω στον εαυτό μου.
Κατά τον Κοντονή και την κυρία Γιαννακάκη, αυτοί που σήμερα θέτουν υπό το μικροσκόπιο της ιστορικής έρευνας τα εγκλήματα του σταλινισμού, εξομοιώνονται με τους …ναζιστές. Οποία Ύβρις. Όχι μόνον για τον Κύρκο, αλλά για όλα τα ανοιχτά μυαλά της αλλοτινής Αριστεράς. Από τον Πουλαντζά ως τον Αξελό.
Θυμίζω ότι ο μεγάλος σύγχρονος φιλόσοφος Κώστας Άξυλος, που κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση ως μέγας διανοητής, ζώντας, μετά τον εμφύλιο, στο Παρίσι, είχε πει, με έκδηλη απέχθεια στον τόνο της φωνής του, τη φράση: «Σκέψου να είχαμε νικήσει στον εμφύλιο». Και δεν ήταν κανένας «απολογητής του καπιταλισμού». Υπήρξε Ελασίτης και παρέμεινε σταθερός οπαδός της κεντροαριστεράς μέχρι το τέλος της ζωής του.
Την ίδια σχεδόν φράση, «ευτυχώς που δεν κερδίσαμε τον εμφύλιο, θα έπρεπε τώρα να κάνουμε εξέγερση για ανατροπή ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος», είχα ακούσει μια Κυριακή πρωί, όταν δυο ζευγάρια, προφανώς αριστερών καταβολών, σχολίαζαν, προ ενός περιπτέρου, τους πρωτοσέλιδους τίτλους των εφημερίδων για τα κομμουνιστικά καθεστώτα που κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο.
Να τελειώνουμε με τις αυταπάτες αλλά και τις ιστορικές απάτες. Για να μην ξαναζήσουμε τις «φρικαλεότητες» κανενός «πατερούλη».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
