Το τέλος της ιστορίας
Luis Sepúlveda
μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Opera, 2017
208 σελ.
«1917, Οκτωβριανή Επανάσταση
“Μετά από μια διαταγή του πρώτου κομισάριου του λαού, ένας κόκκινος στρατιώτης απίθωσε πάνω στο τραπέζι μιαν ανατριχιαστική φωτογραφία που έδειχνε καμιά πενηνταριά εργάτες, απαγχονισμένους από τα κοζάκικα στρατεύματα στο Αικατερίνοσλαβ, και πρόσταξε τον αταμάνο να κοιτάξει τη φωτογραφία. Ο κοζάκος παραλίγο να σωριαστεί χάμω, αλλά τον συγκράτησαν δύο κόκκινοι στρατιώτες. Είχε μπροστά του μιαν ακατάρριπτη απόδειξη των πάμπολλων εγκλημάτων που είχαν διαπραχθεί κατά του ρωσικού λαού, κι εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι τον περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα”.
“Γνώρισα τον Σλάβα το 1977, όταν ήταν νεαρό στέλεχος της Κα Γκε Μπε, επιφορτισμένος με τους Λατινοαμερικάνους που μαθαίναμε την τέχνη του πολέμου. Ο Σλάβα ήταν σκληρός αξιωματικός, αμείλικτος στις τιμωρίες του, με αθλητικό παράστημα και μαλλιά σαν αλμπίνου. Τώρα τον είχα απέναντί μου, στην άλλη πλευρά του τραπεζιού, μεταλλαγμένο σε χοντρό αλκοολικό, και με δυνάμεις που έφταναν ίσα ίσα να σηκώνει το Rolex που άστραφτε στον αριστερό καρπό του”.
Αποτραβηγμένος από τα εγκόσμια, ο Χουάν Μπελμόντε, ο παλαίμαχος επαναστάτης με το “όνομα ταυρομάχου”, ο ελεύθερος σκοπευτής που εκπαιδεύτηκε στην καλύτερη στρατιωτική σχολή της Σοβιετικής Ένωσης, καλείται να επανέλθει στη δράση για να σκοτώσει έναν βασανιστή της Χούντας του Πινοτσέτ που εκτίει ποινή ισοβίων σε μια φυλακή πολυτελείας. Η απάντηση στο αστυνομικό ερώτημα αν θα τον σκοτώσει, είναι στο μυαλό του συγγραφέα. Η απάντηση στο ηθικό ερώτημα αν πρέπει να τον σκοτώσει (στο οποίο ο Σεπούλβεδα έχει δηλώσει ότι αδυνατεί ν’ απαντήσει), σ’ αυτό τον αναγνώστη.»
Ένα απολαυστικό αστυνομικό θρίλερ το νέο μυθιστόρημα του Χιλιανού συγγραφέα αλλά και συγχρόνως ένα μάθημα Ιστορίας. Το βιβλίο ταξιδεύει τον αναγνώστη στον χώρο και τον χρόνο, από τo Mόναχο αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Βίλα Γκριμάλντι, όπου βασανίστηκαν χιλιάδες αντιφρονούντες στη διάρκεια της χιλιανής δικτατορίας, έως το σύγχρονο Σαντιάγο και τη Ρωσία του Πούτιν.
Luis Sepulveda (Λουίς Σεπούλβεδα) γεννήθηκε το 1949 στο Ovalle, στο βορρά της Χιλής. Στα 15 του χρόνια έγινε μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας. Σπούδασε σκηνοθεσία θεάτρου στο Σαντιάγο. Το 1969 πήρε πενταετή υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Μόσχας, αλλά πέντε μήνες αργότερα εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση λόγω “κακής διαγωγής”: είχε πιάσει φιλίες με αντιφρονούντες. Ένθερμος υποστηρικτής του Σαλβατόρ Αλιέντε, μπήκε στην προσωπική του φρουρά το 1973. Μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ φυλακίστηκε, βασανίστηκε, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε ποινή είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας και εξορίστηκε από τη Χιλή. Κατέφυγε στο Εκουαδόρ, όπου οργάνωσε θεατρικό θίασο. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα και δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ, στο πλαίσιο αποστολής της Unesco, και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν, αργότερα, το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: “Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης” (1989).
Έρωτας στις φλόγες της Σμύρνης
Γιάννης Γιαννέλλης – Θεοδοσιάδης
Εκδόσεις Πατάκη, 2017
465 σελ.
«Σμύρνη, 1922. Μια παρέα φίλων που δουλεύουν, δημιουργούν, ονειρεύονται και ερωτεύονται μέσα σε μια γιορτινή και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, χωρίς να δίνουν σημασία στα μαύρα σύννεφα που έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται πάνω από την πόλη. Ο Μάρκος και η Σίλβια, ο Νικόλας και η Μαργαρίτα, ο Παναγιώτης και η Ισαβέλλα ζουν τους έρωτές τους και σχεδιάζουν να ξεκινήσουν τις καινούριες τους ζωές – λίγο πριν τα καταφέρουν, όμως, τους προλαβαίνει η Ιστορία. Περνώντας μέσα από το καμίνι της καταστροφής και του διωγμού, ο Μάρκος θα καταφέρει τελικά να ξαναφτιάξει τη ζωή του στην Αθήνα, μέχρι που μια απρόσμενη συνάντηση θα του ξαναθυμίσει τις παραμυθένιες μέρες της Σμύρνης.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για τα παιχνίδια της Ιστορίας με την ανθρώπινη μοίρα και για τη δύναμη της αληθινής αγάπης, για όσα αναγκαζόμαστε να αφήσουμε πίσω και για όσα έχουμε την τύχη να ξαναβρούμε.»
Από τον συγγραφέα του «Ισμαήλ και Ρόζα» αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα για την καταστροφή της Σμύρνης και την Αθήνα του μεσοπολέμου. Ενά δυνατό μυθιστόρημα με αρκετή έρευνα από τον συγγραφέα για τα ιστορικά στοιχεία της εποχής.
Ο Γιάννης Γιαννέλλης – Θεοδοσιάδης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως δικηγόρος στη Μυτιλήνη. Το 2007 εξελέγη για τέταρτη φορά βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Έχει τιμηθεί από την Ολλανδική Κυβέρνηση με το ανώτατο παράσημο του Τάγματος των Ιπποτών της Οράγγης.
Έχει γράψει: “Η λαϊκή πολιτική σάτιρα στο τέλος του 19ου αιώνα” (εκδόσεις “Έφεσος”, 2001) και “Ο λαός εικονογραφεί την ιστορία του” (εκδόσεις “Ι. Σιδέρης”, 2003), καθώς και τα μυθιστορήματα “Ισμαήλ και Ρόζα” (εκδόσεις “Πατάκη”, 2004), που έχει μεταφραστεί και κυκλοφορεί στην Τουρκία και έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη με τον τίτλο “Η Ρόζα της Σμύρνης”, “Το βλέμμα της Ήρας” (εκδόσεις “Πατάκη”, 2008) και “Η λίστα του Χόρχε” (εκδόσεις “Πατάκη”, 2011), “Cafe Napolitano” (Αιολίδα, 2013). Επίσης έχει συγγράψει μελέτες για το λαϊκό μας πολιτισμό.
