Ελληνίδες, Έλληνες. Εστέ υπερήφανοι. Είμεθα γνήσιοι απόγονοι των ενδόξων ημών προγόνων. Απόδειξις ότι, ως εκείνοι, εξάγομεν πνεύμα ελληνικόν. Τι χρείαν έχωμεν άλλων μαρτύρων; Το αποδέχεται η διεθνής κοινότης. Εις απόδειξιν υπενθυμίζομεν το σχετικόν δημοσίευμα της μεγαλυτέρας των ισπανικών εφημερίδων, της EL PAIS:
«Η κωλοτούμπα (kolotumba) είναι ένας ελληνικός πολιτικός όρος που σημαίνει κυβίστηση ή στροφή 180 μοιρών. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, τον έκανε παγκοσμίως γνωστό, αφού συγκάλεσε ένα δημοψήφισμα για την σωτηρία της πατρίδας του, για να καταλήξει κάνοντας το ακριβώς αντίθετο».
Πέρα από την κωμική πλευρά της υπόθεσης, με την kolotumba, του εθνικιστή ηγέτη της Καταλονίας Κάρλες Πουτζδεμόν, που έκανε «διακήρυξη ανεξαρτησίας» με …αναστολή, οφείλω μια απάντηση στους αναγνώστες εκείνους που, με ηλεκτρονικά μηνύματα, ζητούν «να ξεκαθαρίσω τη θέση μου». Αν είμαι «υπέρ η κατά της ανεξαρτησίας της Καταλονίας». Διότι, λένε, καταδικάζω μεν την υποκρισία της ΕΕ και τις βιαιότητες της κυβέρνησης Ραχόϊ, «αλλά για την ταμπακέρα δεν μιλάς».
Να μιλήσω λοιπόν για την «ταμπακέρα». Η έξαρση του εθνικισμού σε διάφορες γωνιές της Ευρώπης, μόνο ανησυχία μου προκαλεί. Διότι, όσες φόρες φούντωσε ο εθνικισμός στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, μόνο δεινά επέφερε στους λαούς. Και δεν αναφέρομαι μόνον σε «δεξιούς» εθνικιστές, αλλά και «αριστερούς». Όπως τον διαβόητο Σέρβο… κομμουνιστή εθνικιστή Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Που ο εθνικιστικές του εξάρσεις άνοιξαν την πόρτα στους εθνικισμούς των Σλοβένων, Κροατών και Βοσνίων, -με γερμανική κυρίως υποκίνηση. Και το αποτέλεσμα ήταν η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και το αιματοκύλισμα που ακολούθησε.
Είμαι ευρωπαϊστής, με όραμα για μια αληθώς ενωμένη Ευρώπη των λαών και όχι των γραφειοκρατών. Επομένως δεν βλέπω τι νόημα έχει ο κατακερματισμός είτε της Βρετανίας, είτε της Ισπανίας, του Βελγίου, της Ιταλίας, για να μη πάμε στα δικά μας, με τον υποκινούμενο από την Άγκυρα εθνικισμό των τουρκόφωνων μουσουλμάνων της Θράκης και των Τουρκοκυπρίων. Μπορώ κάλλιστα να κατανοήσω τα αιτήματα για περισσότερη λειτουργική αυτονομία. Ενταγμένα στη λογική ενός ενιαίου, η και ομοσπονδιακού κράτους. Όχι τα αποσχιστικά.
Και για όσους είναι ανιστόρητοι, θυμίζω: Η προηγούμενη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, από τον αριστερό εθνικιστή Λιουίς Κοπάνς, στις 6 Οκτωβρίου του 1934, επιβίωσε μόνον για …δέκα ώρες. Αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες νεκρούς και την πλήρη κατάργηση της αυτονομίας της.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
