Ταχύτερα από όσο αναμενόταν, τα δυο μεγαλύτερα κόμματα της Γερμανίας, οι Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ (μαζί με το τοπικό παραβλάσταρο της Βαυαρίας, την Χριστιανοκοινωνική Ένωση) και οι Σοσιαλδημοκράτες του Μάρτιν Σουλτς, κατέληξαν σε συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Έτσι, για τρίτη συνεχόμενη κοινοβουλευτική θητεία, την «ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας» θα διοικεί και πάλι ο «μεγάλος συνασπισμός».
Χρειάσθηκε βεβαίως να γίνει και εδώ μια κωλοτούμπα, από την πλευρά του Μάρτιν Σουλτς, ο όποιος όχι μόνο προεκλογικώς, αλλά και μετά τις εκλογές, απέκλειε την είσοδο του κόμματος του στην κυβέρνηση. Μια κωλοτούμπα που κατέστη αναπόφευκτη μετά το φιάσκο στο οποίο κατάληξε η προσπάθεια συγκρότησης του λεγόμενου «συνασπισμού Τζαμάικα», με τους «Πράσινους» και του «Φιλελευθέρους». Οπότε, αν ο Σουλτς επέμενε στην άρνηση του, η μόνη διέξοδος ήταν να συρθεί η χώρα του σε εκλογές. Με κίνδυνο να ατυχούν οι ακροδεξιοί της «Εναλλακτικής» μια ακόμη εντυπωσιακότερη άνοδο.
Πρυτάνευσε λοιπόν το αίσθημα ευθύνης. Παραμερίζοντας το σύνδρομο του «πολιτικού κόστους» που διαπερνά όλα τα κόμματα παγκοσμίως. Ίνα πληρωθεί το ρηθέν ότι, τα μεγαλύτερα κόμματα έχουν και μεγαλύτερες ευθύνες. Τις όποιες και πρέπει να αναλαμβάνουν, στις κρίσιμες στιγμές, με υπευθυνότητα απέναντι στους πολίτες, απέναντι στο συμφέρον της πατρίδας τους.
Δεν ξέρω αν τέτοια μαθήματα γερμανικής πολιτικής υπευθυνότητας θα διδάξουν ο,τιδήποτε τους δικούς μας πολιτικούς. Ιδίως καθώς, όπως όλα δείχνουν, τουλάχιστον με τις ως τώρα καταγραφόμενες τάσεις του εκλογικού σώματος, ότι, οψέποτε στηθούν οι δικές μας κάλπες, κανείς δεν έχει «στο τσεπάκι» εξασφαλισμένη την αυτοδυναμία. Οπότε θα προκύψει ανάγκη αξιόπιστων συνεργασιών. Που δεν θα έχουν αυτό το κωμικοτραγικό θεατρικό στοιχείο της συμμαχίας των δικών μας «ροζέ» του Τσίπρα με τους κυανομέλανες του Καμμένου.
Βλέπετε εδώ ενδημεί η ελληναράδικη πεποίθηση ότι εμείς είμαστε πιο έξυπνοι και πιο μάγκες από τους «κουτόφραγκους» της Βόρειας Ευρώπης. Οι οποίοι έχουν τις κυβερνήσεις συνασπισμού ως …ψωμοτύρι. Οπότε δεν μας χρειάζεται να παίρνουμε μαθήματα από δαύτους. Διό και ευκόλως λοιδορούμε αυτό που τόλμησαν, κάνοντας και αυτοί τις «κωλοτούμπες» τους, οι Σαμαράς και Βενιζέλος συγκροτώντας μια κυβέρνηση που διαχειρίσθηκε τα πιο δύσκολα και οδήγησε τη χώρα σε μια θετική πορεία. Τόλμημα για το οποίο πλήρωσαν, αμφότερα τα κόμματα το πολιτικό τους κόστος. Κυρίως δε το ΠΑΣΟΚ.
Τώρα, θα αναζητηθούν, εκ νέου, τολμητίες.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
