H «Koζάνη», που ως Κυπελλούχος της Ε.Π.Σ. Κοζάνης δικαιωματικά συμμετείχε στην β’, Πανελληνίου επιπέδου, φάση του Κυπέλλου Ελλάδος, συνέχιζε την προέλασή της στους περαιτέρω αγώνες του θεσμού.
Ήδη, είχε αποκλείσει τρεις αντιπάλους της: Την «Δόξα» Άρτης με 6-0, τον «Όλυμπο» Κερκύρας με 2-3, τον «Ατρόμητο» Παλαμά – Καρδίτσης με 2-1 και ανέμενε τον επόμενο αντίπαλό της.
Μετά από κλήρωση της Ε.Π.Ο., στον δρόμο προς το τρόπαιο η «Κοζάνη» βρήκε μπροστά της τον «Αλμυρό» Βόλου, κυπελλούχο Μαγνησίας, τον οποίο κλήθηκε να αντιμετώπισει, στην έδρα της, την Τετάρτη, 26 Μαΐου 1993.
Ήταν μία συνάντηση ιδιαίτερα συναρπαστική, αμφίρροπη, με πολλές φάσεις μπροστά από τις δύο εστίες, τις οποίες οι αμυντικοί των δύο ομάδων υπερασπίζονταν με επιτυχία, χωρίς να προκληθούν σ’ αυτές «ρήγματα» και όλα έδειχναν ότι «Κοζάνη» και «Αλμυρός» οδηγούνται στην παράταση. Δύο λεπτά, όμως, πριν από την λήξη της κανονικής διάρκειας του αγώνα, ο Καζαντζίδης πραγματοποίησε σέντρα προς την περιοχή του «Αλμυρού». Εκεί, ψηλότερα από όλους πήδησε ο Μαυρουδής, ο οποίος, με καρφωτή κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του τερματοφύλακα, Αγγελή, γράφοντας στο 88’ το 1-0 υπέρ της «Κοζάνης», εν μέσω πανηγυρικών εκδηλώσεων των οπαδών της.
Πριν όμως κοπάσουν οι επευφημίες των φιλάθλων, ο διαιτητής Βυρώζης, σε εναέρια μονομαχία Καρατσούλα – Κωστούλα, κατελόγισε πέναλτυ εις βάρος της «Κοζάνης», στο τελευταίο (90’) λεπτό του αγώνος. Η μπάλα στήθηκε στη λευκή βούλα. Η αγωνία στο κατακόρυφο. Ο Κουτσουράκης εκτελεστής, ο Παρασκευάς υπερασπιστής των δικτύων, ο Βυρώζης έτοιμος για το σφύριγμα και σε κλάσματα του δευτερολέπτου η ιστορική στιγμή: Το σουτ του Κουτσουράκη εύστοχο. Εξ’ ίσου εύστοχη και η προσπάθεια του Παρασκευά, ο οποίος, με μοναδική ψυχραιμία και αντίληψη εκτινάσσεται στην πορεία της μπάλας και θεματικώτατα αποκρούει, διαφυλάσσοντας ανέπαφα τα δίχτυα του και διατηρώντας το 1-0 υπέρ της «Κοζάνης»!… Πανζουρλισμός στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και στις κερκίδες!… Όλοι αγκαλιάζονται, ζητωκραυγάζουν, χοροπηδούν, σαν μικρά παιδιά!…
Επιχειρήθηκε μία, κατά το δυνατόν, πιστή περιγραφή της διαδικασίας του πέναλτυ, για να σημειωθεί ότι η απόκρουση του πέναλτυ από τον Παρασκευά ήταν η πρώτη, αλλά όχι τυχαία γι’ αυτόν, στον θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος της περιόδου 1992-93, δεδομένου ότι ο έξοχος τερματοφύλακας της «Κοζάνης» είχε επιτυχείς αποκρούσεις πέναλτυ και στους επόμενους αγώνες, χαρακτηριζόμενος προσφυώς από τους συμπαίκτες του ως το… «αλεξικέραυνο» της ομάδος, που εξουδετέρωνε τους «κεραυνούς» των αντιπάλων και προστάτευε την «Κοζάνη» απ’ αυτούς!…
Χάρη στις προσπάθειες όλων των ποδοσφαιριστών της, η «Κοζάνη» είχε ξεπεράσει και το 4ο, κατά σειράν, εμπόδιο στον δρόμο της, για την κατάκτηση του τροπαίου στο Κύπελλο Ελλάδος.
Οι πρωταγωνιστές: Διαιτητής ο Βυρώζης, με επόπτες τους Γρηγορίου, Παρούτογλου (Συνδέσμου Πέλλης).
Οι ομάδες:
«Κοζάνη»: Παρασκευάς, Γαϊγάνης, Δίντσικος, Παπανικολάου, Καρατσούλας, Δινόπουλος (73’ Καραθανάσης Γεωγ.), Λουμπουτσκός, Μαυρουδής, Τσικόπουλος, Καπιδάνος (75’ Μπαγτζής), Καζαντζίδης.
«Αλμυρός»: Αγγελής, Τσιαπάρας Ι., Γκούνας, Κωστόπουλος, Κουτσουράκης, Τσέκας, Πρατής, Παπαλεξανδρής, Κωστούλας, Μπέκας, Μάνος (75’ Τσιαπάρας Α.).
Πριν φύγουν οι μέρες του Μαγιού του 1993, η Ε.Π.Ο. είχε ορίσει για την Κυριακή, 30 Μαΐου, την διεξαγωγή των ημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδος. Η κλήρωση έβγαλε αντιμετώπους το «ζευγάρι» Ο.Φ. Ιεράπετρας Κρήτης – «Κοζάνη»!…
Δύο Κυπελλούχους Ενώσεων, ο ένας από τα βόρεια σύνορα και ο άλλος από το νοτιώτερο άκρο της Επικρατείας!… Η μεγαλύτερη απόσταση γεωγραφικά των δύο αντιπάλων. Τα έξοδα υπέρογκα, ιδίως για ερασιτεχνικά σωματεία, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Γι’ αυτό, με την συναίνεση των δύο σωματείων, απεφασίσθη ο αγώνας να τελεσθεί σε γήπεδο, που γεωγραφικά θα βρίσκεται στο μέσον της μεγάλης αποστάσεως. Το λεκανοπέδιο της Αττικής ήταν ο πλέον πρόσφορος τόπος και η Ε.Π.Ο. επέλεξε το γήπεδο της Ηλιούπολης Αττικής, για την διεξαγωγή του αγώνος, με τυπικά γηπεδούχο τον Ο.Φ. Ιεράπετρας.
Έχει παρατηρηθεί ότι, όσο λιγοστεύουν οι διεκδικητές του τροπαίου και πλησιάζει η διεξαγωγή του τελικού, τότο περισσότερο γίνονται συγκλονιστικές οι αναμετρήσεις των ομάδων, καθώς οι ποδοσφαιριστές οραματίζονται ολοένα και πιο κοντά την στιγμή της κατάκτησης του τροπαίου.
Με αυτά τα δεδομένα, οι δύο αντίπαλοι άρχισαν τον αγώνα δυνατά, μαχητικά, αλλά και προσέχοντας ιδιαίτερα τα «νώτα» τους, με το ημίχρονο να «κυλήσει» χωρίς αποτέλεσμα (0-0).
Στην επανάληψη, η ισοδυναμία των δύο αντιπάλων άρχισε να μεταβάλλεται σε…. «υπεροπλία» του ενός, ελέω της απροσχημάτιστης μεροληψίας της διαιτησίας!… Ο ανεκδιήγητος διαιτητής Παπίλας (Συνδέσμου Πειραιώς) ανέλαβε να «καθαρίσει» τον αγώνα υπέρ των νησιωτών, με… συνοπτικές διαδικασίες, καταλογίζοντας… τρία πέναλτυ εις βάρος της «Κοζάνης»!… Αρνούμενος μάλιστα να υποδείξει την «εσχάτη των ποινών» εις βάρος του Ο.Α. Ιεράπετρας, σε δύο ανάλογες περιπτώσεις (αντατροπές Τσικόπουλου στο 77’ και Δίντσικου στο 85’ μέσα στην περιοχή)!…
Το δράμα για την «Κοζάνη» άρχισε, μετά το πρώτο 10λεπτο της επανάληψης, όταν ο Παπίλας κατελόγισε… δύο απανωτά πέναλτυ εις βάρος της «Κοζάνης», σε διάστημα 4 μόλις λεπτών!… Το πρώτο στο 56’ και το δεύτερο στο 60’, με πρωταγωγιστές, και στις δύο περιπτώσεις δύο ποδοσφαιριστές: Τον Δρακωνάκη («Ιεράπετρας») και τον Παρασκευά («Κοζάνης»). Στο πρώτο πέναλτυ, ο Δρακωνάκης έγραψε το 1-0, στο δεύτερο όμως, με την σωτήρια απόκρουσης του Παρασκευά, δεν μετεβλήθη ο δείκτης του σκορ και παρέμεινε στο 1-0 μέχρι το 89’. Τότε, ο Μαυρουδής, με ισχυρό σουτ έξω από την περιοχή των νησιωτών, ύστερα από πάσα του Καρατσούλα, ισοφάρισε σε 1-1.
Στην ημίωρη παράταση, το σκορ παρέμενε αναλλοίωτο μέχρι το 119’, οπότε, ένα λεπτό πριν από την λήξη του αγώνος, ο τρισάθλιος Παπίλας εφεύρε και κατελόγισε… τρίτο πέναλτυ εις βάρος της «Κοζάνης»!…, ενώ ταυτόχρονα απέβαλε τους Δινόπουλο, Στιάπη και όλο τον «πάγκο» της «Κοζάνης», επειδή διαμαρτύρονταν για την αδικία!…
Για τρίτη φορά, οι ίδιοι πρωταγωνιστές: Δρακωνάκης εκτελεστής, Παρασκευάς υπερασπιστής. Αλλά αυτή τη φορά στο «προσκήνιο» και η Θεά Νέμεσις!…. Η οποία δεν ανέχθηκε την αδικία και έστειλε την μπάλα άουτ, στο σουτ του Δρακωνάκη!… Το 1-1 παρέμεινε!… Θεία Δίκη!… Στη συνέχεια, η διαδικασία των ανά πέντε πέναλτυ εναλλάξ, για την κάθε ομάδα, με τους ποδοσφαιριστές της «Κοζάνης» περισσότερο ψυχωμένους και αποφασιστικούς να προσπαθούν να αυτοσυγκεντρωθούν, με καθαρό μυαλό και ψυχραιμία, κατά την διάρκεια της διαδικασίας.
Η σειρά των εκτελέσεων: Καρτσάκης (Ι) 1-0. Παπανικολάου (Κ) 1-1. Αγγελάκης (Ι) 1-1, απέκρουσε και πάλι ο «κέρβερος» Παρασκευάς. Τσικόπουλος (Κ) 1-2. Γρηγοράκης (Ι) 1-2, η μπάλα προσέκρουσε στην δοκό. Δίντσικος (Κ) 1-3. Καρβούνης (Ι) 2-3. Καρατσούλας (Κ) 2-4. Το 5ο πέναλτυ δεν χρειάσθηκε να εκτελεσθεί…
Η «Κοζάνη» πέρασε «διά πυρός και σιδήρου» στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, με 2-4 στα πέναλτυ, έχοντας στη σύνθεσή της, τους: Παρασκευά, Γαϊγάνη (72’ Μπαγτζή), Δίντσικο, Παπανικολάου, Καρατσούλα, Δινόπουλο, Λουμπουτσκό (63’ Καραθανάση Γεωργ.), Μαυρουδή, Τσικόπουλο, Καπιδάνο, Καζαντζίδη. Ταυτόχρονα απέδειξε, για μία ακόμη φορά, ότι όταν «μιλάει» η ψυχή, η πίστη, η θέληση, η αποφασιστικότητα, τα πάντα λυγίζουν και υποτάσσονται είτε λέγονται αντίπαλοι, είτε λέγονται μεροληπτικοί διαιτητές, όπως ο Παπίλας και οι συνεργάτες του, Μανωλάκος, Γκούνιας!…
Τα ψυχικά εφόδια υπερτερούν τελικά και συντρίβουν κάθε αδικία και ατιμία!…
ΔΗΜ. ΚΛΕΙΔΗΣ
