Θύμωσαν στο υπουργείο Δικαιοσύνης για τα σχόλια περί την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την οποία καταδικάζεται η Ελλάδα διότι πολίτες της, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, στερούνται των δικαιωμάτων που τους παρέχει το ισχύον δίκαιο, υπαγόμενοι στην «Σαρία». Και εξέδωσαν μίαν οργισμένη ανακοίνωση. Η οποία έχει δυο σκέλη.
Η μια πλευρά είναι ότι έχουν δίκιο, διαμαρτυρόμενοι, οι κυβερνώντες, καθώς τους φορτώνουν αμαρτίες προηγουμένων. Διότι η υπόθεση που εκδικάσθηκε ανάγεται σε περίοδο προγενέστερη των Συριζανέλ. Η άλλη όμως είναι ότι, ακόμη και με την αλλαγή του σχετικού νόμου, που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα παραμένει η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα στην οποία εξακολουθεί να ισχύει το καθεστώς της «Σαρία». Διαβάστε, παρακαλώ, προσεκτικός, τις διατυπώσεις, στην επίσημη ανακοίνωση:
«Η υπόθεση αφορά γεγονότα που έλαβαν χώρα τα έτη 2008-2013 και προφανώς διέπονταν από το νομοθετικό πλαίσιο που ίσχυε πριν τη ψήφιση του ν. 4511/2018 για την προαιρετική εφαρμογή της Σαρία… Δίνει τη δυνατότητα στα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας να επιλέξουν μεταξύ της εφαρμογής του Αστικού Κώδικα και της Σαρία».
Με απλά λόγια, η «προοδευτική» αλλαγή που επέφερε η κυβέρνηση είναι ότι παρέχει, τάχα, το δικαίωμα επιλογής, στις μουσουλμάνες γυναίκες που ζουν στη Θράκη, αν θα αποδεχθούν την αξίωση του συζύγου, η των συγγενών του, να εκδικασθεί μια αστική διαφορά από τους φυσικούς δικαστές, με βάση τους νόμους του κράτους, η από τον μουφτή, με βάση τις επιταγές της «Σαρία». Περισσότερο …ειρωνική και υποκριτική προσφορά ελευθερίας επιλογής, δεν θα μπορούσε να γίνει. Η Γενναία Σάλι Μόλι που προσέφυγε στο ΑΔΑΔ είναι μια και μοναδική περίπτωση. Όλες οι άλλες πειθαναγκάζονται να αποδεχθούν την Σαρία.
Για να καταλάβουμε πόσο οπισθοδρομικοί παραμένουμε, αρκεί να κάνουμε μια σύγκριση με ό,τι ισχύει στην Τουρκία, που εμφανίζεται ως «προστάτης» της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας. Προσέτρεξα στον γιο μου, που έζησε δεκατέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, και σε Τούρκους ανταποκριτές στην Αθήνα. Η απάντηση όλων ήταν κατηγορηματική. Από την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ έχει καταργηθεί πλήρως η ισχύς της σαρία στην Τουρκία.
Εδώ αφήνουμε στην δήθεν «ελεύθερη επιλογή» μιας καταπιεσμένης μουσουλμάνας γυναίκας, ποιος θα δικάσει την υπόθεση της. Και την ίδια ώρα, νομοθετεί η κυβέρνηση μας το «δικαίωμα» εκλογής του μουφτή, κάτι που δεν ισχύει ούτε στην Τουρκία. Έλεος.
