Διαβάζοντας τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου της Τουρκίας, για το περιεχόμενο των συζητήσεων Τσίπρα-Έρντογαν, με ζώσανε τα φίδια. Διότι, κατά τον εκπρόσωπο του «σουλτάνου», στην ημερήσια διάταξη των συνομιλιών, όπως την διαμορφώνει ο οικοδεσπότης, περιλαμβάνεται και θέμα «νησιών». Και το τι ακριβώς εννοεί η τουρκική πολιτική ηγεσία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε ενιαία γραμμή, όταν αναφέρεται σε «νησιά», το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι οι Έλληνες. Όχι μόνον από τις δηλώσεις των Τούρκων πολιτικών, αλλά και της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας. Με πιο πρόσφατο κρούσμα την αναφορά του αρχηγού του τουρκικού επιτελείου στο Αιγαίο, το οποίο προσδιόρισε ως δική τους «γαλανή πατρίδα»
Το γνωρίζει ασφαλώς και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Οπότε όφειλε, πριν αναχωρήσει από την Αθήνα, να έχει δώσει μια σαφή και κατηγορηματική απάντηση. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει τέτοιο θέμα και ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί να περιληφθεί κάτι τέτοιο στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων. Αντ’ αυτού, από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης ίσχυσε η πρακτική της επιβολής «σιγής ασυρμάτου». Έκαναν πως ούτε άκουσαν, ούτε διάβασαν, ούτε κατάλαβαν τίποτε, από όσα δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Άγκυρας.
Αναλογίζομαι πως θα αντιδρούσε σε μια τέτοια περίπτωση ο Ανδρέας Παπανδρέου, που σήμερα συμπληρώνονται εκατό χρονιά από την γέννηση του. Και για τον οποίο ούτε οι πλέον ορκισμένοι εχθροί του δεν θα ισχυρίζονταν ότι δεν τα πήγε καλά, στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, απέναντι στις απειλές, είτε και στις «πονηριές» της Άγκυρας. Ε, πιστεύω ότι θα έφθανε ως και στην ακύρωση της επίσκεψης, αν δεν υποχρεωνόταν η τουρκική κυβέρνηση να πάρει πίσω την «πρόθεση» να ανοίξει θέμα νησιών του Αιγαίου.
Ο Αλέξης Τσίπρας, που προσπαθεί να αντιγράψει τον Ανδρέα, επιτυγχάνοντας να εμφανίζεται ως καρικατούρα, το κατάπιε. Και απομένει να δούμε τι θα συμβεί εκεί. Ελπίζω να αντιδράσει όπως πρέπει, έστω και καθυστερημένα. Και προσεύχομαι να μην μας τύχει καμία …επιτυχής διαπραγμάτευση, πολλώ δε μάλλον συμφωνία, με τον Έρντογαν, σαν εκείνη με τον Ζάεφ, που θα κάνει τους φίλους μας στο εξωτερικό, που δεν έχουν να χάσουν τίποτε δικό τους από τέτοιες συμφωνίες, να σκέπτονται ότι αξίζει να προτείνουν τον Τσίπρα για το Νόμπελ Ειρήνης.
Λυπάμαι δε, δια το ότι, η αξιωματική αντιπολίτευση, άφησε την νέα τουρκική πρόκληση, αλλά και την σιωπή του Τσίπρα, ασχολίαστη.
