Ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς του τόπου μας, που έχει αναδείξει σπουδαία ονόματα ως τώρα, είναι ο Μανώλης Κουτσουνάνος. «Μάγος» των τυμπάνων ασχολείται με τη μουσική χρόνια τώρα, ενώ επέλεξε συνειδητά να μην βιοπορίζεται από αυτή, όπως μας λέει.
Το τελευταίο διάστημα παρουσιάζει το δικό του πρότζεκτ, ενώ στην Κοζάνη θα βρεθεί την Τετάρτη 6 Μαρτίου στο μπαρ Cross-roads στις 9 το βράδυ, πλαισιωμένος από γνωστούς μουσικούς, όπως οι Γιώτης Κιουρτσόγλου, Παντελής Στόικος, Γιώργος Τζούκας, Φώτης Τσιοτίκας και ο Νίκος Καρδογιάννης.
Τον συναντήσαμε και συζητήσαμε μαζί του για τι άλλο, για τη μουσική.
Πόσα χρόνια κρατάει αυτή η «κολόνια»;
Ασχολούμαι χρόνια με τη μουσική. Ο βιοπορισμός μου ήταν από τη ΔΕΗ. Ήθελα να είμαι ανεξάρτητος και ασυμβίβαστος. Το όνειρό μου είναι η μουσική και η εξέλιξη έρχεται μέσα από την ελευθερία που δίνει η μουσική. Αυτό που αγαπάς δεν σου αρέσει να το πουλάς για το τίποτα. Έκανα τη ζωή μου, όπως ήθελα, και είμαι πια πολύ ευχαριστημένος από την πορεία που είχα. Παίζω το δικό μου πρότζεκτ, συνεργάζομαι με πολλούς μουσικούς στην Ελλάδα. Είναι ένα όνειρο που δεν περίμενα να πραγματοποιηθεί, γιατί πολύ παίζουν τζαζ και κάνουν αγώνα, αλλά δεν ακούγεται η δουλειά τους.
Δεν είναι λίγο να μπεις στο Μέγαρο Μουσικής, ως όνομα. Ο Χρήστος Ραφαηλίδης με έφερε σε επαφή με τους ανθρώπους του Μεγάρου που με ζήτησαν και το θεώρησαν πρωτοποριακό.
Ποια είναι τα βασικά στοιχεία του τωρινού πρότζεκτ;
Είναι μίξη τζαζ με παραδοσιακή μουσική ατόφια που ενώνονται σε ένα σι-ντι με διαφορετικό τρόπο. Πρόκειται για μια δουλειά που έχει γίνει τέλη του ’15 με τίτλο «Ταξίδι from tradition to jazz». Άρεσε αυτή η δουλειά, κάναμε και τα δύο event σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Πήγαν φανταστικά. Όλα ήταν sold out. Οι όμορφες μελωδίες από παραδοσιακά κομμάτια όπως Λεβέντικος, Μια Παρασκευή, Παϊάμπορο, Σύρε σύρε, Πατινάδα, Καλονυχτιά, Στάγκενα και Περιστέρια ξαναγεννιούνται με έναν διαφορετικό μουσικό χαρακτήρα.
Και το καλοκαίρι στο Ζάππειο;
Στο Ζάππειο παίξαμε για πρώτη φορά και μας έμαθε όλη η Ελλάδα. Παρά το λίγο χρόνο που μας δόθηκε. Τα χάλκινα είναι κάτι που αρέσει και ξεσηκώνουν τον κόσμο. Έχουν πολλά στοιχεία της σύγχρονης τζαζ.
Τι σημαίνει να είναι κάποιος μουσικός του δρόμου;
Είναι ένα ξεχωριστό πράγμα. Μια πρόταση ζωής με φιλοσοφία και σκεπτικό. Υπάρχουν πολλοί διάσημοι μουσικοί που το έχουν κάνει, γιατί έχουν αυτή την τρέλα. Ένας σπουδαίος μουσικός, για τον οποίο οι άνθρωποι πληρώνουν 300 δολάρια για να το δουν σε μια συναυλία, έκανε ένα πείραμα και βγήκε στο δρόμο. Εκεί όλοι τον προσπερνούσαν. Ο κόσμος θέλει να σε δει κάπου. Στο δρόμο μπορείς να δεις κόσμο να σε ακούει, αλλά μπορεί και να μην σου δώσει κανείς καμία σημασία. Το έκανα, γιατί το είδα στο εξωτερικό και πρώτη φορά που βγήκα και έπαιξα στο δρόμο ήταν εδώ στην Κοζάνη. Περνούσε ο κόσμος και μου μιλούσε. Μετά ξεκίνησα να παίζω σε όλη την Ελλάδα. Όταν παίζω στο δρόμο τη βγάζω με ένα σάντουιτς και πολύ παίξιμο, 5 με 6 ώρες την ημέρα. Ύπνος μέσα στο αυτοκίνητο. Ένα παλιό Ρενό, μόνο με τη θέση του οδηγού και έχω κάνει ένα κρεβάτι από δίπλα με μαξιλάρια, το στρωματάκι μου και πίσω τα τύμπανα κι ένα ηχείο. Για να παίξεις στο δρόμο πρέπει να υπολογίσεις να τα έχεις όλα με τη μια. Κατασκεύασα ένα καροτσάκι που τα φορτώνω όλα.
Γερή τρέλα. Έχω ταξιδέψει πολύ. Έχω πάει σε διάφορα Φεστιβάλ, όπως στο Μεξικό. Τελευταία ζω και απολαμβάνω τη δική μου δουλειά.
Κατά μάνα, κατά κύρη;
Ο Σωτήρης ο Κουτσουνάνος επέλεξε μόνος του να ασχοληθεί με τα τύμπανα. Όταν ήταν μικρός, η τιμωρία του ήταν να του κλειδώνω το στούντιο (γέλια). Σπούδασε στην Ολλανδία και μετά μαζί πήγαμε στη Νέα Υόρκη για έξι μήνες. Νοικιάσαμε ένα σπίτι και κάναμε μαθήματα με όλους τους κορυφαίους ντράμερ και ανθρώπους που ζουν και αναπνέουν μόνο για τη μουσική. Η ζωή μας ήταν δέκα ώρες μελέτη. Κάθε βράδυ κυκλοφορούσαμε στα υπόγεια μπαρ, στα καταγώγια σε χώρους όπου σπουδαίοι μουσικοί έπαιζαν με είσοδο τρία δολάρια. Αν δεν ερχόταν η γυναίκα μου με την κόρη μου, δεν θα είχαμε δει ούτε δύο τρία μέρη.
Κατερίνα Κοζιάκη
