Ήδη ολοκληρώθηκε η διαβούλευση του νομοσχεδίου για τη συνέργεια του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας με το Πανε-
πιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και οδεύει σύντομα προς την ψήφισή του, επιχειρώντας μία πραγματική τομή στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση στη Δυτ. Μακεδονία.
Με το παρόν επιθυμώ να συμβάλλω στον διάλογο για την ονομασία του νέου ενιαίου φορέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με σεβασμό στις απόψεις που έχουν ήδη ακουστεί.
Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να μείνουμε στο “Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας”. Σκέτο.
Με το μελάνι της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών να μην έχει στεγνώσει ακόμη, πιστεύω ότι θα ήταν εθνικά επιζήμιο να “νοθεύσουμε” την γεωγραφική ονομασία “Δυτικής Μακεδονίας”, ακόμη και με πολύ σημαντικά ονόματα – προσωπικότητες που ανά τους αιώνες πέρασαν ή με τον τρόπο τους σημάδεψαν την ιστορία της περιοχής (‘Ευγένιος Βούλγαρης’, ‘Ρήγας Φεραίος’, ‘Παύλος Μελάς’, ‘Πτολεμαίος’ κτλ).
Ονόματα που ήδη ακούστηκαν στη δημόσια σφαίρα, απολύτως σεβαστά.
Όχι όμως τώρα. Γιατί ανεξαρτήτως εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά οι βόρειοι γείτονές μας δεν ονομάζονται ‘Μακεδονία’ (σκέτο) από το σύνολο του κόσμου.
Συνεπώς, ορθό πιστεύω πως είναι, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της εφαρμογής της Συμφωνίας και ιδιαίτερα όσο θα λειτουργούν οι Επιτροπές για τα σήματα, να διατηρήσουμε τα ‘ορόσημα’ της Δυτικής Μακεδονίας που δεν είναι άλλα από:
α) την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και β) το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Τα πτυχία που θα εκδίδουν τα (πολύ σημαντικά) Τμήματα του Πανεπιστημίου μας, πρέπει να αναγράφουν το ‘Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Ελλάδα’ (University of Western Macedonia, Greece), χωρίς κάποιον άλλον προσδιορισμό ή ονομασία που να αποδυναμώνει τον ξεκάθαρο αυτό συσχετισμό.
Το χθεσινό ταξίδι του Πρωθυπουργού με 10 Υπουργούς και πολυμελή αντιπροσωπεία (άνω των 140) σημαντικών Ελλήνων επιχειρηματιών στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και ανοίγει πολλούς δρόμους που αφορούν την Ενέργεια, τις Μεταφορές και, κυρίως, τον έλεγχο του εναέριου χώρου των γειτόνων μας -αντί των Τούρκων.
Καθώς και τη διεύρυνση της -ήδη επιτυχούς- δράσης των ελληνικών επιχειρήσεων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διατηρήσουμε -ιδιαίτερα στην ‘ευαίσθητη’ πρώτη περίοδο εφαρμογής της Συμφωνίας- τις ονομασίες/ορόσημα της περιοχής μας.
