Ένα στερνό χειροκρότημα, ως ελάχιστη ένδειξη τιμής, στον «βετεράνο» μέσο της «χρυσής» εποχής του Oλυμπιακού και της «Κοζάνης», Χαρίλαο Κουτσιμάνη, ήταν ο επίλογος μίας αξιοζήλευτης ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας και μίας ανεκτίμητης προσφοράς του στο τοπικό – και όχι μόνο – ποδόσφαιρο.
Ίσως, για μερικούς, αυτό να μη σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο, για όλους τους άλλους όμως, που ξέρουν να ξεχωρίζουν τις αξίες, ήταν η αναγνώριση, η καθολική αποδοχή της πολυετούς προσπάθειας για ανάδειξη και καταξίωση της πόλης μας σε έναν από τους πλέον διαδομένους τομείς του αθλητισμού.
Γιατί ο Χαρίλαος, στην 15χρονη ενεργό συμμετοχή του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του τόπου μας, αγωνίσθηκε σκληρά, μόχθησε, πάλεψε – μαζί με τους συμπαίκτες – για να ανεβάσει όσο μπορούσε πιο ψηλά την στάθμη του ποδοσφαίρου μας, κάτω από δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες του αθλήματος, τις δεκαετίες του 1950 και 1960 και όλοι μαζί κατάφεραν να μιλάει το Πανελλήνιο με τα πιο κολακευτικά λόγια για τον Ολυμπιακό Κοζάνης, τον
οποίο κατέτασσαν στην χορεία των «μεγάλων».
Βέβαια, ο δρόμος μέχρι να φθάσουν έως εκεί, κάθε άλλο παρά ανθόσπαρτος ήταν. Όμως, ο Χαρίλαος και οι συμπαίκτες του είχαν πίστη, υπομονή, επιμονή και δεν απογοητεύονταν όσα πικρά ποτήρια και αν γεύονταν.
Ειδικά, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950, που ο Μακεδονικός κρατούσε τα σκήπτρα στην περιοχή μας, οι πικρίες ήσαν περισσότερες. Δεν πτοούσαν όμως τους νεαρούς, κατά κανόνα, ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Αντιθέτως, τους χαλύβδωναν την θέληση, για να τις αποχωρισθούν. Έτσι, σταδιακά όχι μόνον αντέστρεψαν τους όρους και έγιναν αυτοί οι κυρίαρχοι στην πόλη μας και στην Δυτική Μακεδονία, αλλά έκαναν το Πανελλήνιο να
παραμιλά γι’ αυτούς, με τον Χαρίλαο να αποτελεί ένα από τα βασικά στελέχη της ομάδας αυτής.
Ο πρώτος Πρόεδρος της νεοσυσταθείσης Ε.Π.Σ.ΒΔ.Μ., Μερκούρης Κυρατσούς, συγχαίρει τον Χαρίλαο Κουτσιμάνη για την ανάδειξη του Ολυμπιακού Κοζάνης ως Πρωταθλητού ΒΔ Μακεδονίας, περιόδου 1957-58, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, στην ιστορία του οικείου πρωταθλήματος, υπό το βλέμμα των συμπαικτών του Γκατζόφλια Κ. (δεξιά) και Μπέσσα Χρ. (Ανανία) και Καράτζια Δ. (αριστερά).
Ο Χαρίλαος ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε αναγνωρισμένο σωματείο, τον Ολυμπιακό, στην εφηβική του ηλικία. Από τις εφημερίδες της εποχής, φέρεται να συμμετέχει σε αγώνες το θέρος του 1954 – τότε η ποδοσφαιρική περίοδος άρχιζε με την έλευση του Πάσχα, λόγω των παρατεταμένων δυσμενών καιρικών συνθηκών – στην αριστερή πλευρά της επιθετικής πεντάδας. Με την πάροδο του χρόνου, καθιερώθηκε στην μεσαία γραμμή, δεσπόζοντας στο
κέντρο, χωρίς, ωστόσο, να αρνείται ακόμη και την θέση του δεξιού αμυντικού, προκειμένου να καλυφθούν οι αγωνιστικές ανάγκες της ομάδας!…
Η στάση του αυτή, έδειχνε ότι ο Χαρίλαος δεν ενδιαφέρεται για το άτομο, αλλά για το σύνολο, το συμφέρον του Ολυμπιακού. Σιγά – σιγά ξεδιπλώνονταν ο υποδειγματικός χαρακτήρας του Χαρίλαου.
Διακρίνονταν για το ήθος του, το καθαρό παιχνίδι του, την φιλική διάθεσή του, την καλλιεργημένη αθλητική ιδέα, την απέχθειά του σε βίαιες, δόλιες, εσκεμμένες αντιαθλητικές ενέργειες και γενικά για τον ήπιο χαρακτήρα του. Γι’ αυτό και ήταν αγαπητός όχι μόνο μεταξύ των συμπαικτών του, αλλά και μεταξύ των αντιπάλων του. Χαρακτηριστικό είναι ότι, ενώ μέσα στο γήπεδο ήταν αντίπαλος με τους ποδοσφαιριστές του Μακεδονικού, εκτός γηπέδου είχε φιλικές σχέσεις με αρκετούς, όπως με τον Ηλία Κυρατσού και τους αείμνηστους Χρήστο Γκάζη, Αρμάνδο Τζιούτζιο, Γιάννη Τριανταφύλλου κ.α.
Ο Χαρίλαος ήταν ένας πραγματικά κυρίαρχος στο κέντρο. Από εκεί ξεκινούσαν συνήθως οι επιθετικές ενέργειες της ομάδας και εκεί σταματούσαν οι αντίστοιχες των αντιπάλων.
Από τα υπάρχοντα στοιχεία προκύπτει ότι ο Χαρίλαος, παρ’ όλο ότι αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή, είχε εντυπωσιακή ευχέρεια στο σκοράρισμα.
Έτσι, καταγράφεται ότι στις 26-10-1954 στον φιλικό αγώνα Ολυμπιακού – Πτολεμαίου, 4-0, ο Χαρίλαος ήταν εκείνος που άνοιξε το σκορ στο 5’ του αγώνα.
«Σταχυολογώντας» μερικούς από τους αγώνες, που είχε συμμετοχή, ξεχωρίζουν:
Ο αγώνας Κυπέλλου Ελλάδος μεταξύ Μακεδονικού – Ολυμπιακού στις 14-11-1955, κατά τον οποίο με τέρμα του Χαρίλαου, στην παράταση (στο 95’), ο Ολυμπιακός είχε αποκλείσει με 1-0 τον Μακεδονικό, για πρώτη φορά μεταπολεμικά.
Καθοριστικής σημασίας τέρματα, που σημείωσε ο Χαρίλαος και με αυτά κρίθηκαν οι αγώνες υπέρ του Ολυμπιακού, ήσαν:
Στον αγώνα Κυπέλλου Ελλάδος της 7-5-1961 μεταξύ Ολυμπιακού – Ο.Φ.Η., κατά τον οποίο, μετά το 2-2 στην κανονική διάρκεια, ο Χαρίλαος, με δύο τέρματα, στο 110’ και 113’ δίδει την νίκη (4-2) στον Ολυμπιακό και ταυτόχρονα την πρόκριση.
Οι Χαρίλαος Κουτσιμάνης και Χρήστος Γκάζης ήσαν αντίπαλοι στα γήπεδα, καθώς ο πρώτος αγωνίζονταν με τη φανέλλα του Ολυμπιακού, ενώ ο δεύτερος με τη φανέλλα του Μακεδονικού. Ωστόσο όμως, ήσαν φίλοι στη ζωή και δεν το έκρυβαν ούτε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Η φωτογραφία είναι αψευδής μάρτυρας της φιλικής σχέσης, που υπήρχε ανάμεσά τους, παρόλο ότι σωματειακά βρίσκονταν σε αντίθετα «στρατόπεδα» και μάλιστα οι αναμετρήσεις των δύο σωματείων είχαν τον χαρακτήρα «Ομηρικών μαχών»
Επίσης, στον αγώνα Κυπέλλου Ελλάδος της 8-4-1962 μεταξύ Ολυμπιακού – Ατρομήτου Αθηνών, ο οποίος, στην κανονική διάρκεια είχε ισόπαλο (1-1) αποτέλεσμα και στην παράταση έληξε με νίκη (3-1) του Ολυμπιακού, ο Χαρίλαος σημείωσε και τα τρία τέρματα (στο 38’, στο 91’ και στο 96’).
Ομοίως, στον αγώνα Κυπέλλου Ελλάδος της 19-5-1963 μεταξύ Ολυμπιακού – Απόλλωνος Καλαμριάς 1-0, ο Χαρίλαος, με δικό του τέρμα στο 80’ απέκλεισε του Κυπέλλου τον Απόλλωνα, που αγωνιζόταν στην Α’ Εθνική.
Ακόμη, στον συγκλονιστικό – «τελικό» αγώνα Β’ Εθνικής της 14-5-1961 μεταξύ Ολυμπιακού – Νίκης Βόλου (1-1), ο Χαρίλαος επέτυχε το τέρμα του Ολυμπιακού στο 20’, το οποίο, όμως ανταπέδωσαν οι αντίπαλοι και έτσι χάθηκε το «τραίνο» της Α’ Εθνικής.
Αλλά και σε φιλικούς αγώνες εναντίον ισχυρών αντιπάλων, ο Χαρίλαος είχε ανάλογες επιτυχίες. Έτσι, στον αγώνα Ολυμπιακού -Ηρακλέους Θεσ/νίκης (2-2) της 10-7-1960, ο Χαρίλαος σημείωσε το ένα από τα δύο τέρματα, στο 30’.
Επίσης, στον αγώνα Ολυμπιακού – Νέων του Παναθηναϊκού (2-1) της 11-6-1961, ο Χαρίλαος σημείωσε το ένα από τα δύο τέρματα,στο 38’.
Στον Πασχαλινό φιλικό αγώνα της 29-4-1962 μεταξύ Μακεδονικού – Παναθηναϊκού (πρωταθλητού Ελλάδος), στον οποίο η τοπική ομάδα είχε ενισχυθεί με τους Κουτσιμάνη, Κωφίδη (Ολυμπιακού) και Φραγκουλίδη (Άρεως Πτολεμαΐδος), ο Χαρίλαος σημείωσε το πρώτο τέρμα, για λογαριασμό του Μακεδονικού, στο 17’.
Εξ άλλου, στον αγώνα Β’ Εθνικής της 6-1-1963 μεταξύ Ολυμπιακού – Αμφισσαϊκού 13-1! (ρεκόρ αποτελέσματος στην Β’ Εθνική), ο Χαρίλαος σημείωσε το 12ο τέρμα της ομάδος του, στο 85΄.
Με την φανέλα του Ολυμπιακού, ο Χαρίλαος αγωνίσθηκε για τελευταία φορά, στις 7-6-1964, στον επαναληπτικό αγώνα Κυπέλλου Ελλάδος μεταξύ Βύζαντος Μεγάρων – Ολυμπιακού 4-1, καθώς ο πρώτος αγώνας, στην Κοζάνη, στις 24-5-1964 είχε λήξει ισόπαλος 2-2.
Τα παραπάνω τέρματα ενδεικτικώς και μόνον αναφέρονται, καθώς ο Χαρίλαος είχε σημειώσει και άλλα και σε κάθε περίπτωση είχε ξεπεράσει την πρώτη 50αδα.
Συνοπτικά, ο Χαρίλαος είχε αναδειχθεί πέντε φορές πρωταθλητής Βορειοδυτικής Μακεδονίας, ήτοι το 1957, το 1958, το 1960, το 1961, το 1962, ενώ από το 1963- με την καθιέρωση της μονίμου Β’ Εθνικής – μετείχε απ’ ευθείας στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, με τον Ολυμπιακό.
Από τις καθιερώσεως του θεσμού της Β’ Εθνικής (την περίοδο 1959-60), ο Χαρίλαος, με τους συμπαίκτες του, αναδεικνύοντας τον Ολυμπιακό πρωταθλητή ΒΔ Μακεδονίας σε τρεις συνεχόμενες περιόδους (1960, 1961, 1962), συμβάλλει και αυτός στην χωρίς διακοπή συμμετοχή του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής της πρώτης τριετίας.
Επίσης, ο Χαρίλαος, με τους συμπαίκτες του, οδηγούν τον Ολυμπιακό στην φάση των «8» (προημιτελικά) του Κυπέλλου Ελλάδος, δύο περιόδους, το 1961, οπότε αποκλείσθησαν από την Δόξα Δράμας με 0-1 και το 1962, οπότε απεκλείσθησαν, στην Νέα Σμύρνη, από τον Πανιώνιο, στην παράταση, με 1-2.
Η συγχώνευση των ομάδων του Ολυμπιακού και του Μακεδονικού, τον Ιούλιο του 1964, και η «γέννηση» δύο νέων σωματείων, της «Κοζάνης» και του «Λασσάνη» επιφέρει αλλαγές στο έμψυχο υλικό των σωματείων μας, με τον Χαρίλαο να φορά την φανέλα της «Κοζάνη» σε τρεις περιόδους, μέχρι και το 1967, οπότε, σε ηλικία 30 ετών, δίνει τέλος στην ενεργό αθλητική του δράση.
Ο Χαρίλαος δημιούργησε οικογένεια με την λατρευτή του σύζυγο Νίτσα, η οποία του συμπαραστάθηκε σε όλες τις στιγμές και ιδιαίτερα κατά το στάδιο της δοκιμασίας του και η οποία ως φιλόστοργη μητέρα, του χάρισε τον διάδοχό τους, Θεόδωρο, έγκριτο ήδη Δικηγόρο της πόλης μας.
Ο Χαρίλαος δεν είχε μόνο αθλητική δραστηριότητα. Η δημοφιλία του είχε επιβεβαιωθεί και στην πράξη, καθώς στις πρώτες δημοτικές εκλογές κατά την μεταπολίτευση, που διεξήχθησαν στις 31 Μαρτίου 1975, οι συμπολίτες του τον είχαν τιμήσει με την ψήφο τους (307) και τον είχαν αναδείξει δημοτικό σύμβουλο στον Συνδυασμό του Ιατρού Γιάννη Παπαγιάννη, ο οποίος, είχε αναδειχθεί Δήμαρχος, με ποσοστό 59,9%, από την πρώτη Κυριακή.
Ο Χαρίλαος έγραψε ιστορία στο τοπικό – και όχι μόνο – ποδόσφαιρο, βάζοντας την σφραγίδα του, με το απαράμιλλο ήθος του και την ανεκτίμητη αγωνιστική προσφορά του, χαρίζοντας ανεπανάληπτες στιγμές χαράς, ενθουσιασμού και υπερηφάνειας σε χιλιάδες φιλάθλους και αφήνοντας παρακαταθήκη το «έργο» του στις επερχόμενες γενεές. Βέβαια, ο Χαρίλαος «έφυγε» βιολογικά, το «έργο» του όμως παραμένει ζωντανό για πάντα!…
ΔΗΜ. ΚΛΕΙΔΗΣ
