Το κείμενο αυτό γράφτηκε σε άλλη χρονική στιγμή, με άλλο ερέθισμα. Αποκτά αυτές τις μέρες ιδιαίτερα επικαιρότητα και είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι είναι στην πρώτη γραμμή.
Πως μετράει κάποιος τη δυσκολία; Αναπόφευκτα με βάση τη δική του εμπειρία. Δύσκολο για παράδειγμα είναι να σηκωθείς από το ζεστό σου κρεβάτι στις επτά, να περπατήσεις με μαεστρία στα παγωμένα πεζοδρόμια, για να πιάσεις δουλειά στο μαγαζί, στο γραφείο ή κάπου αλλού. Αναμφίβολα.
Για εκείνη, αυτό που περιγράφω παραπάνω είναι ευκολάκι. Γιατί ξυπνάει αχάραγα, ντύνεται όσο πιο ζεστά και ταυτόχρονα άνετα μπορεί και ξεκινάει στους -15 αυτές τις μέρες για ένα τουρ στους παγωμένους δρόμους της πόλης, πάνω στο απορριμματοφόρο. Με το ένα χέρι προσπαθεί να ξεκολλήσει τον κάδο από τον πάγο, με το άλλο να τινάξει το χιόνι από πάνω και ύστερα να τον σύρει, προκειμένου να τον αδειάσει στο όχημα. Δεν το λες και εύκολη δουλειά.
Πίσω εμείς. Εγώ κι εσύ. Μέσα στο αυτοκίνητο με αναμμένο στο φουλ το καλοριφέρ. Δυσανασχετώντας ελαφρώς, γιατί το συναπάντημα με τη «σκουπιδιάρα» μας στέρησε κάποια από τα πολύτιμα λεπτά μας (τρομάρα μας!).
Για εκείνη, αυτό που περιγράφω παραπάνω είναι ευκολάκι. Γιατί ξυπνάει αχάραγα, ντύνεται όσο πιο ζεστά και ταυτόχρονα άνετα μπορεί και ξεκινάει στους -15 αυτές τις μέρες για ένα τουρ στους παγωμένους δρόμους της πόλης, πάνω στο απορριμματοφόρο. Με το ένα χέρι προσπαθεί να ξεκολλήσει τον κάδο από τον πάγο, με το άλλο να τινάξει το χιόνι από πάνω και ύστερα να τον σύρει, προκειμένου να τον αδειάσει στο όχημα. Δεν το λες και εύκολη δουλειά.
Πίσω εμείς. Εγώ κι εσύ. Μέσα στο αυτοκίνητο με αναμμένο στο φουλ το καλοριφέρ. Δυσανασχετώντας ελαφρώς, γιατί το συναπάντημα με τη «σκουπιδιάρα» μας στέρησε κάποια από τα πολύτιμα λεπτά μας (τρομάρα μας!).
ΥΓ. Διάλεξα τη γυναικεία παρουσία, γιατί όση ώρα την παρακολουθούσα, είχε το σταθερό βλέμμα αυτού που απλά κάνει τη δουλειά του, χωρίς να προσπαθεί να βρει τρόπο να τη σκαπουλάρει. Σεβασμός, μόνο.
