Έζησα και ζω, ως πολίτης, πενήντα χρόνια εκλογικές διαδικασίες στην αυτοδιοίκηση.
Υπηρέτησα την Τ.Α., ως Κοινοτικός Σύμβουλος, ως Δήμαρχος κι ως Δημοτικός Σύμβουλος, στην Αιανή για δεκατρία χρόνια, και στα ( 54 ) χρόνια μου έκλεισα τον κύκλο ενασχόλησής μου, με την Τ.Α..
Από το 1974, πενήντα χρόνια, τα ίδια και τα ίδια.
Προεκλογικός πυρετός, αγώνας, χρόνος, αϋπνίες, αγωνία, χαρές, νίκες, ήττες, πίκρες, στενοχώριες.
Κι όλα αυτά στα πλαίσια ενός καθαρού και πολιτικού προεκλογικού αγώνα.
Κι ένας προεκλογικός αγώνας, έχει πολλά :
-κατάρτιση συνδυασμών,
-βιογραφικά, κάρτες υποψηφίων
-αντιπαραθέσεις, προγραμματικού λόγου, -κατάθεση προγραμμάτων,
-ντιμπέιτ,
– ψηφοδέλτια,
-ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις με προσβλητικό περιεχόμενο,
– ψήφος επιβράβευσης ή
– ψήφος άρνησης και μάλιστα
– ψήφος “εκδίκησης” .
Στο πρακτικό μέρος της εκλογικής διαδικασίας, ίδιοι φάκελοι, ίδιες διαδικασίες, ίδια χαρτούρα, κυκλοφορία ψηφοδελτίων από σπίτι σε σπίτι.
Λέτε και δεν έχουμε σήμερα, τα μέσα και το internet, για πιο κόσμιες συμπεριφορές.
Όλα αυτά να αφεθούν στο παρελθόν και να προχωρήσει η Χώρα μας στην ηλεκτρονική ψηφοφορία.
Γιατί να ταλαιπωρείται το σύνολο των ψηφοφόρων;
Γιατί απορούν τα στελέχη των κομμάτων κι η ίδια η κυβέρνηση για την αύξηση των ποσοστών αποχής ;
Γιατί η νεολαία μας αποφεύγει κι απεχθάνεται την ενασχόλησή της με την πολιτική και τους πολιτικούς;
Μέσες άκρες το ίδιο περίπου εκλογικό σύστημα, ισχύει εδώ και πενήντα χρόνια, με ελάχιστες εξαιρέσεις,
( Νόμοι: Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης κι ο νυν της Ν.Δ. )
κατά το πώς συμφέρει την εκάστοτε κυβέρνηση που είναι στα πράγματα.
Στην Ελλάδα, στην χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, όλα τα ζητήματα των δημοκρατικών εκλογικών διαδικασιών, και κυρίως των αυτοδιοικητικών εκλογών, στερούνται της δημοκρατικής αρχής, της ελεύθερης επιλογής και εκλογής των προσώπων των Δημοτικών και Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων.
Κατά την κατάρτιση των Ψηφοδελτίων των Συνδυασμών, σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς, τα πράγματα είναι τόσο περίπλοκα και οι υποψήφιοι μπαίνουν σε μια περιδίνηση, χωρίς προσωπικούς φραγμούς, σε ένα επίπεδο οικογενειακών, συγγενικών και φιλικών διαπροσωπικών σχέσεων, με ανεξέλεγκτα αποτελέσματα.
Μάλιστα δε, με τον νόμο του Βορίδη, για την κατάρτιση του συνδυασμού, είχαμε και τον αστρονομικό αριθμό υποψηφιοτήτων σε ποσοστό 150%, επί του αριθμού των εδρών.
Αδέρφια, ξαδέρφια, φίλοι, κουμπάροι, χωριανοί, γείτονες, ιδεολογικοί σύντροφοι, όλοι υποψήφιοι, για να καταρτιστούν τα ψηφοδέλτια των συνδυασμών.
( για καιρό ίσως και χρόνια δεν θα ξαναμιλήσουν μεταξύ τους, πολλοί απ’ αυτούς κι ιδίως στις μικρές κοινωνίες )
Αυτό είναι Δημοκρατία;
Η Δημοκρατία Ενώνει.
Η Δημοκρατία φέρνει κοντά τους πολίτες και τους δημότες.
Η Δημοκρατία επιλύει προβλήματα, με αξίες βασισμένες στην συμμετοχή, στον δημοκρατικό προγραμματισμό, στην ιεράρχηση και υλοποίηση.
Η Δημοκρατία δεν στηρίζεται στην αποχή και στην άρνηση.
Η Δημοκρατία προάγει τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Η Δημοκρατία χαράζει ηθικούς κανόνες ισότητας, συμβίωσης και συμφιλίωσης.
Η Δημοκρατία επιχαίρει και συγχωρεί.
Η Δημοκρατία δεν στηρίζεται στην τύχη.
Η Δημοκρατία δεν εκδικείται, γιατί η ” εκδικητικότητα ” πηγάζει από μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Τί είναι όμως αυτό που φταίει;
Με τους μέχρι σήμερα εκλογικούς νόμους, η αυτοδιοίκηση, δεν έχει τον χαρακτήρα της αυτοδιοίκησης, αλλά της ετεροδιοίκησης.
Κατοικοδημότες άλλων Κοινοτήτων, θέτουν υποψηφιότητα σε άλλη Κοινότητα, για να συμπληρωθεί η ηλεκτρονική φόρμα του Συνδυασμού.
Εκλέγονται δημοτικοί σύμβουλοι και σύμβουλοι κοινοτήτων, κατά τύχη, όπου κάτσει η μπίλια.
Τέλος, όλα αυτά συμβαίνουν, λόγω ετεροδιοίκησης κι αφαίρεσης ρόλου από τα μέλη των Δημοτικών, Κοινοτικών Συμβουλίων και των Τοπικών Προέδρων.
( απλά έχουν έναν ρόλο γνωμοδοτικό, χωρίς πόρους κι αρμοδιότητες )
Κάθε τετραετία ή πενταετία, το αυτοδιοικητικό σύστημα γίνεται όλο και πιο Δημαρχοκεντρικό ή Περιφερειαρχικοκεντρικό.
Πανομοιότυπα με το Πρωθυπουργικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας.
Χώρες της Ευρώπης και άλλων Ηπείρων, πήραν την Δημοκρατία και της έδωσαν νόημα στις αυτοδιοικητικές εκλογές και μόνον στην Ελλάδα, παραμείναμε στο ίδιο σημείο, στάσιμοι, από το 1974.
Δεν κάναμε ούτε ένα βήμα μπροστά, σήμερα μάλιστα που τα εργαλεία του internet μπορούν να μας στηρίξουν σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
Από το 1974 μέχρι και σήμερα, σε κάθε εκλογική διαδικασία, το πρώτιστο ζήτημα που συζητείται, είναι το ποσοστό αποχής, που αυξάνεται συνεχώς, ( με ανησυχετικές τάσεις ) και το ποσοστό συμμετοχής, να μειώνεται σε ποσοστά αρνητικά, με αποτέλεσμα να βαθαίνει η κρίση.
Μάλιστα κάθε φορά δε, να αυξάνεται το ποσοστό αποχής, κυρίως της νεολαίας και να αναρωτιόμαστε τί είναι αυτό που φταίει;
Κυβέρνηση, κόμματα, βουλευτές, αυτοδιοικητικοί, ΠΕΔ, ΚΕΔ, δεν ” βλέπουν ” , ότι έχει κλείσει η πυραμίδα, με τα ίδια πρόσωπα ως υποψήφιοι, αλλά και με την μη ελεύθερη επιλογή κι εκλογή αξιόλογων προσώπων, επειδή ο νόμος ορίζει την επιλογή ( να σταυρώσουμε ) τους υποψηφίους του ίδιου συνδυασμού, ή γιατί καλούμαστε ως ψηφοφόροι, σε επαναληπτικές και ψυχοφθόρες εκλογικές διαδικασίες;
Πώς θα ανοίξει ο δρόμος συμμετοχής της νεολαίας στην πολιτική;
Πώς, όταν η θητεία στα αιρετά όργανα της Αυτοδιοίκησης, της Περιφέρειας, της Βουλής είναι απεριόριστη από τα ίδια πρόσωπα και για χρόνια;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το όριο θητείας στα όργανα της αυτοδιοίκησης, πρέπει να θεσπιστεί και να οριστεί σε λογικά πλαίσια, των δύο ( 2 ) τετραετιών.
Βγαίνουν κι οι συνταγματολόγοι και λένε , ότι είναι αντισυνταγματικό, η καθιέρωση οκταετούς θητείας στα παραπάνω όργανα.
Είναι δυνατόν
Αγαπητοί Φίλοι, να ισχύει αυτό το μέτρο;
Ύστερα γιατί παραπονούνται για την μη συμμετοχή των νέων;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Κυβέρνηση, τα κόμματα, οι Βουλευτές, οι Αυτοδιοικητικοί και τα όργανά τους,
να συζητήσουν και να θεσπίσουν συνταγματικά και νομοθετικά:
– Ως όριο θητείας, το ανώτερο, των δύο ( 2 ) τετραετιών, σε όλα τα αιρετά όργανα, αυτοδιοίκησης και Βουλής.
– Την κατάρτιση κοινού ψηφοδελτίου, των υποψηφίων Δημάρχων.
– Την κατάρτιση κοινού ψηφοδελτίου, υποψηφίων Δημοτικών Συμβούλων.
– Την κατάρτιση κοινού ψηφοδελτίου, για τις Κοινότητες.
– Την καθιέρωση, παροχής ψήφου και του ίδιου του Δημάρχου, κατά την συζήτηση και ψήφιση των θεμάτων Η.Δ. κατά τις συνεδριάσεις του Δημοτικού συμβουλίου.
– Την θέσπιση και ψήφιση νόμου, μόνιμου εκλογικού συστήματος στην αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, αλλά και για τις βουλευτικές εκλογές, με καθολική ηλεκτρονική ψηφοφορία.
– Την κατάργηση της 5/ετίας κι επαναφορά της 4/ετίας.
– Την επανασύσταση της ύπαιθρης χώρας και την επάνοδο της αυτοδιοίκησης στο καθεστώς του Νόμου ” Καποδίστριας ” .
– Την καθιέρωση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, προς αποφυγήν ταλαιπωρίας των ψηφοφόρων και μετακινήσης των πολιτών.
– Όλες οι εκλογικές διαδικασίες, ολοκληρώνονται σε μια Κυριακή.
Ψηφίζω τον Δήμαρχο που θέλω, επιλέγω και σταυρωδοτώ τους δημοτικούς συμβούλους που θέλω και τέλος ψηφίζω κι όποιον θέλω για πρόεδρο στο χωριό μου.
Κι όλα μέλι γάλα κι ούτε μαλώματα και γκρίνιες.
Μόνον στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Για να δούμε μερικά παραδείγματα.:
– Καναδάς: Κοινό Ψηφοδέλτιο Υποψηφίων Δημάρχων.
Κοινό Ψηφοδέλτιο Υποψήφιων Δ.Σ.
Δίδεται η δυνατότητα στον ψηφοφόρο, να επιλέξει τον Δήμαρχο της αρεσκείας του, όπως και κατά τον ίδιο τρόπο τους Δημοτικούς συμβούλους.
Όλοι εκλέγονται από την πρώτη Κυριακή.
– Βουλγαρία : Κοινό Ψηφοδέλτιο Υποψήφιων Δημάρχων.
Υποψήφιοι Δήμαρχοι, μπορούν να κατέλθουν και μεμονωμένα.
Ψηφοδέλτιο Υποψήφιων Δ.Σ., που υπάγονται στον υποψήφιο Δήμαρχο ή όχι.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι εκλέγονται από την α ‘ Κυριακή.
Οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, πάνε σε επαναληπτικές για την εκλογή Δημάρχου.
( Η ψηφοφορία γίνεται ηλεκτρονικά, παρακαλώ )
Πιστεύω, στις θέσεις μου αυτές και μέσα από το άρθρο μου ελπίζω να συναντήσω κι άλλους προβληματισμένους ψηφοφόρους, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ταυτότητας ή δημοτικής παράταξης.
Απαιτείται ” φωνή ” κι αγώνας, για συναντηθεί το συμφέρον των πολιτών με το συμφέρον του τόπου κατοικίας τους.
Σας ευχαριστώ
Υ.Γ. : Κατά την συγγραφή του άρθρου μου, διάβασα και την ανάρτηση του φίλου μου γιατρού Ρούση Αλεξανδρή, που διατύπωσε τα εξής:
(… Η Βουλή των Ελλήνων θα πρέπει να θεσπίσει το περίφημο “όριο θητειών σε δημόσια αξιώματα”. Δύο (άντε 3 ανά θεσμό) θητείες αθροιστικά αναδρομικά και αμετάκλητα, για ΠτΔ, Πρωθυπουργό, Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δημάρχους, Περιφερειακούς και Δημοτικούς Συμβούλους, Αρχηγούς Κομμάτων καθώς και CEO σε όλες τις εταιρίες του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. Μα αν είναι πετυχημένος τι κάνουμε;….)
Δεν κάνουμε τίποτα.
Όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος.
Και η αρχή είναι η νεολαία.
*Ο Στέφανος Βαβλιάρας είναι πρώην Δήμαρχος Αιανής
