Η 48χρονη Ευτυχία Φραγκουλίδου, που ζει στην Πτολεμαΐδα παντρεμένη με τον Παναγιώτη Κουσίδη, μητέρα δύο παιδιών, βρήκε συγκινημένη, τις βιολογικές της ρίζες στο Καταφύγι και τα απομεινάρια (λείψανα και μνήμες) στο Βελβεντό.
Συναντηθήκαμε ‘’τυχαία’’ στο Βελβεντό. Δυο ζευγάρια, μου ζήτησαν να τους δείξω το δρόμο για το Μετόχι. Διστακτικά στην αρχή, η άγνωστη σε μένα γυναίκα, μου διηγήθηκε με φανερή συγκίνηση την αιτία της επίσκεψής τους στο Βελβεντό.
Η ιστορία: Η Ευτυχία γεννήθηκε στις 23-6-1969 στο Βελβεντό. Η βιολογική της μητέρα Μαρία Τάτση με καταγωγή από το Καταφύγι πέθανε πάνω στη γέννα της. Το νεογέννητο βρέφος αμέσως το υιοθέτησε το ζεύγος Χρήστου Φραγκουλίδη και Χαρίκλειας Γεωργιάδου από την Πτολεμαΐδα. Οι θετοί γονείς της την αγάπησαν. Η Ευτυχία μεγάλωνε μαζί τους ευτυχισμένα. Παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Κουσίδη κι έκαναν δύο παιδιά, το Χρήστο και τη Χαρίκλεια. Και τα χρόνια κυλούσαν…
Μετά από 48 ολόκληρα χρόνια η Ευτυχία βρήκε (ήρθε σε οπτική επαφή και μέσα σε μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση έψαυσε) τις βιολογικές ρίζες της στο Βελβεντό.
Η πρώτη συγκίνηση: Συγκεκριμένα στις 6-11-2016 στα Κοιμητήρια του Βελβεντού ασπάστηκε τα φυλαγμένα μέσα σε ορθογώνιο ξύλινο κουτί (πρόνοια Θεού;) οστά της βιολογικής της μάνας Μαρίας Τάτση από το Καταφύγι. Και της άναψε κερί.
Η δεύτερη συγκίνηση: Αυτή ήρθε όταν της είπα ότι με το όνομα Τάτσης υπήρξε στο Καταφύγι ο Ιωάννης Τάτσης. Αυτός ήταν το πρώτο θύμα, όταν το Δεκέμβριο του 1943 τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής εισέβαλαν στο Καταφύγι. Το όνομά του, μαζί με τα ονόματα των άλλων εκτελεσθέντων, είναι γραμμένο στο κοινό Μνημείο της πλατείας του Αγίου Διονυσίου Βελβεντού. ‘’Ο Γιάννης Τάτσης ήταν ο αδερφός της μητέρας μου!’’, αναφώνησε η Ευτυχία και ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπό της. ‘’Πού βρίσκεται το Μνημείο; Μπορώ να το δω;’’, ζήτησε με αγωνία.
Ανεβήκαμε όλοι μαζί στον Άγιο Διονύσιο και στο Μνημείο. Πρώτο στη μακρά λίστα των εκτελεσθέντων το όνομα Ιωάννης Τάτσης. Η Ευτυχία έδειξε αμήχανα το όνομα και πήγε να κλάψει. Έκανα Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως Ιωάννου και Μαρίας.
Τα λείψανα και τα Μνημεία ανατροφοδοτούν τις μνήμες, δεν είναι αδιάφορα και ουδέτερα πράγματα, συνέχουν τη φυσική, την πνευματική και ιστορική καταγωγή και συνέχεια των ανθρώπων και των κοινωνιών, τα σεβόμαστε και τα τιμούμε. Δεν τα καίμε και δεν τα καταστρέφουμε. Συμβάλλουν στο όραμα της ειρήνης.
Η ανακοίνωση αυτή αναρτάται στο διαδίκτυο και δημοσιεύεται στον τύπο και με τη σύμφωνη γνώμη της Ευτυχίας Φραγκουλίδου.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας,
παπαδάσκαλος (13-11-2016)
