Πάει. Χαλάσαμε ως λαός. Χάσαμε την αγωνιστικότητα μας. Εντάξει, οι ασκήσεις «επαναστατικής γυμναστικής», έτσι για να «ξυπνάνε τα αίματα» και να μη μουχλιάζουμε, δεν μας λείπουνε.
*** Έχουμε καταλήψεις στον χώρο της μέσης εκπαίδευσης, με τον αριθμό των κλειστών σχολείων να αυξάνεται. Κάτι που συνιστά πανευρωπαϊκή αποκλειστικότητα και πρωτοτυπία. Διότι τα παιδιά των άλλων Ευρωπαίων είναι κουτορνίθια που κοιμούνται. Ενώ τα δικά μας είναι «ξύπνια». Δεν «μασόνε». Ούτε από κορονοϊό, ούτε από έκτακτες συνθήκες. Και τηρούν την παράδοση των ετησίων καταλήψεων με το άνοιγμα της σχολικής χρονιάς.
*** Έχουμε τις μεταμεσονύκτιες επαναστατικές καταλήψεις, σε πελατείες μεγάλων αστικών κέντρων. Με το σύνθεμα του κομμουνιστικού μανιφέστου «εμπρός της γης οι κολασμένοι» να υψώνεται σε πλήρη αναθεώρηση: Εμπρός της γης οι …διψασμένοι. Για μεταμεσονύκτια μπιρόνια. Με την υπερήφανη διαπίστωση ότι και εδώ πρωτοτυπούμε.
*** Έχουμε επίσης και τις εκδηλώσεις «οργής» κατά των μέτρων περιορισμού της διασποράς του κορονοϊού, αλλά και το κίνημα κατά της μάσκας. Αλλά εδώ δεν πρωτοτυπούμε. Δεν έχουμε το αποκλειστικό προνόμιο της βλακείας. Ανάλογα κινήματα αναπτύσσονται και αλλού. Από την Γερμανία ως τις ΗΠΑ.
Τι δεν έχουμε; Τι μας λείπει σε βαθμό στέρησης; Τι απαρνηθήκαμε από το ένδοξο παρελθόν μας; Καλέ το «go home Yankees».
Τα ύστερα του κόσμου. Έρχεται ο Πομπέο στην Ελλάδα, όλα δείχνουν ότι ο …δουλικός Κυριάκος, έκτες από ντολμαδάκια, που πρόσφερε ο πατέρας του στον άλλοτε πλανητάρχη Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο, εκεί στο πατρικό, στην Χαλέπα, του προσφέρει και μια δεύτερη Σούδα στα Χανιά. Και δεν κουνιέται φύλλο. Για την ακρίβεια το μόνο «φύλλο» που σαλεύει είναι ο «Ριζοσπάστης». Άντε και η ηγερία του μαρξισμού-λενινισμού, η μπαρουτοκαπνισμένη εξ απαλών ονύχων Λιάνα Κανέλλη.
Σε άλλους καιρούς ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε βάλει «φωτιά στα τόπια». Και η αμερικανική πρεσβεία θα ήταν υπό αγωνιστικό κλοιό πολιορκίας. Αλλά οι «για πρώτη φορά στην εξουσία» χαϊδεύτηκαν και χαριεντίστηκαν τόσο πολύ με τον υπερατλαντικό μεγάλο σύμμαχο, έτρεξε το πολύ ροζέ σιρόπι στις επαφές του Τσίπρα με τον Τραμπ, που τώρα δεν τους παίρνει να θυμηθούν την παλιά τους τέχνη.
Οπότε αντί του «γκόου χομ γιάνκις» είναι σαν να τους ακούμε να επαναλαμβάνουν, με την στάση τους, την ατάκα της Άννας Καλουτά: «Βρε καλώς τα, τα ναυτάκια, τα ζουμπουρλούδικα».
