Η Αναστασία Κουμίδου, σκηνοθέτιδα της πρωτοποριακής immersive streaming παράστασης “Καθαρίσαμε!” μιλά στο “X” για τη συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης, την παραλίγο… «Κοζανίτικη» παράσταση, το θέατρο στην εποχή της πανδημίας και των καταγγελιών, αλλά και το πώς είναι να είσαι γυναίκα σκηνοθέτιδα σ’ έναν ανδροκρατούμενο χώρο.
«Ανέκαθεν όταν οι άνθρωποι βρισκόταν σε δύσκολες καταστάσεις, όπως βρεθήκαμε με την πανδημία, προσπαθούν να βρουν λύσεις ύπαρξης, λύσεις επιβίωσης. Έπειτα από την γνωριμία μου με τον κ. Μυριανθόπουλο, αφού έστειλα το βιογραφικό μου και κάποιες προτάσεις, αποφασίσαμε να μαγνητοσκοπήσουμε, μιας και δεν γνωρίζαμε πότε θα ανοίξουν τα θέατρα, το έργο «Καθαρίσαμε!». Μια κωμωδία μικρού μήκους, την οποία είχα μεταφράσει το 2005 όταν ήμουν στην Αμερική. Μου πρότεινε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, λόγω του ότι είχα δουλέψει site- specific παραστάσεις (παραστάσεις που διεξάγονται σε μη θεατρικό χώρο, αλλά σε χώρο συμβατό με την πλοκή του έργου) κι έτσι γεννήθηκε η ιδέα του Immersive Streaming Theatre.
Αυτό που κάνει την παράσταση να ξεχωρίζει είναι πως ο θεατής είναι η κάμερα. Μια κάμερα ακολουθεί τους ηθοποιούς στους διάφορους χώρους της οικείας του Άγγελου και της Λητώς Κατακουζηνού, προσφέροντας στον θεατή την ευκαιρία να διεισδύσει στην παράσταση.
«Το πρώτο πράγμα που μου είπε ο κ. Μυριανθόπουλος είναι πως ως ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης έχουν την πολιτική να συνεργάζονται με ηθοποιούς που είναι από την Κοζάνη. Έτσι κι έγινε. Η αρχική διανομή είχε και άλλους Κοζανίτες ηθοποιούς, οι οποίοι λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν μπορούσαν να συνεργαστούν σ’ αυτή την παράσταση. Όπως αντιλαμβάνεσαι θα ήταν κατά μία έννοια μια παράσταση με απολύτως… Κοζανίτικο υλικό (γέλια). Το ζύμωμα που έγινε, η συνεργασία νέων ηθοποιών με δυο ηθοποιούς που κατά την γνώμη μου είναι οι τοπ κωμικοί στη χώρα μας μας έδωσε ένα μαγικό αποτέλεσμα» λέει η Αναστασία Κουμίδου. Οι Θανάσης Τσαλταμπάσης, Ολυμπία Μανωλοπούλου, Σουέλεν Κωνσταντινίδου και Στέλιος Χλιαράς, εκτός από το ταλέντο, δίνουν στην παράσταση ένα άρωμα Κοζάνης! Ο κορυφαίος κωμικός Γεράσιμος Γεννατάς, η πολλά υποσχόμενη Νίκη Σκιαδαρέση και η ανατρεπτική Λυδία Σγουράκη συνεργάστηκαν για να μοιράσουν απλόχερα στο κοινό στιγμές γέλιου και ξεγνοιασιάς.
«Το Dna του θέατρου είναι ηθοποιός και θεατής να αναπνέουν τον ίδιο αέρα. Από την μία η πανδημία, από την άλλη η έλλειψη δεοντολογίας και η ανασφάλεια που προκύπτει χτυπάει την καρδιά του θεάτρου, εκπνέοντας μολυσμένο αέρα. Προσπαθούμε πάντα να βρίσκουμε διεξόδους, με νέες πλατφόρμες επικοινωνίας με τον θεατή. Η τέχνη ανέκαθεν ήταν ιαματική και αυτός είναι ο τρόπος μας να προσφέρουμε στον κόσμο να δείξουμε την φωτεινή πλευρά να εξελιχθούμε να προχωρήσουμε» αναφέρει η σκηνοθέτιδα.
Παρά το πλούσιο βιογραφικό της, τις σπουδές σε Ελλάδα και Αμερική τα 35 χρόνια δουλειάς, τις υποτροφίες, τις σημαντικές συνεργασίες, την αναγνώριση, η Αναστασία Κουμίδου δεν δίστασε να αναφερθεί και στη γυναικεία φύση της και στο γεγονός πως ελάχιστες γυναίκες προσλαμβάνονται. «Το ισοζύγιο όσον αφορά στην πρόσληψη γυναικών σκηνοθετών δεν είναι θετικό. Το ότι είμαι γυναίκα δεν μου άνοιξε πόρτες. Ο πρώτος άνθρωπος που μου έδωσε την ευκαιρία χωρίς να με ξέρει και έκανε μια παραγωγή με γυναίκες ήταν ο Γιάννης Βόγλης στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ της Πάτρας, όπως και ο Βασίλης Μυριανθόπουλος τώρα. Ας μετρήσουμε βέβαια στην Επίδαυρο πόσες είναι οι γυναίκες σκηνοθέτες. Ζούμε σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία και μπορεί θεωρητικά να λέμε ότι σεβόμαστε τις γυναίκες, αλλά πολλές φορές που συμβαίνουν πράγματα σε μένα σκέφτομαι αν ήμουν άντρας στην ηλικία που είμαι θα συνέβαιναν; Η απάντηση πάντα είναι όχι. Η πατριαρχία στην χώρα μας καλά κρατεί γι’αυτό και βλέπουμε όλες αυτές τις γυναικοκτονίες στην χώρα μας καθημερινά. Είναι λυπηρό» τονίζει η κ. Κουμίδου.
Κλείνοντας, ευχαρίστησε τον Β. Μυριανθόπουλο και τον πρόεδρο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ν. Κέφαλο, όσο και τους «ηθοποιούς της» που όπως είπε «δόθηκαν ψυχή τε και σώματι» για να χαρίσουν στο κοινό, μέσα από μία εξαιρετική ζύμωση μια καθ’ όλα μαγική παράσταση. «Ήταν από τις καλύτερες θεατρικές εμπειρίες στα 10 χρόνια που σκηνοθετώ και στα 35 που κάνω θέατρο. Τους ευχαριστώ όλους» κατέληξε.
Αργυρώ Ξανθοπούλου
